دانشنامه‌ی آیین بودا: تفاوت میان نسخه‌ها

| پیش از =

}}

==گزارش کتاب==

آیین بودا را می‌توان به دینی تعریف کرد که یافت بوداگی، یعنی رسیدن به مرتبۀ بوداشدن را تعلیم می‌دهد. این یک تعریف مهایانه است، مبتنی بر این نظریۀ مهایانه که بوداشدن در فطرت همۀ جانداران هست یا هر جانداری بودای بالقوه است. اینجا آیین بودا را آموزه‌ای می‌دانند که به راه کمال شخصی اشاره می‌کند یعنی از طریق درک بودای تاریخی آن به صورت وجود روشنی‌یافتۀ کامل.

آیین بودا در طول تاریخ بلندش به همۀ بخش‌های آسیا رفته است که یک نتیجۀ آن این بوده که با زبان‌هایی چون سنسکریت، پالی، چینی، تبتی، ژاپنی، مغولی، کره‌ای، تاری، ویتنامی و در زبان‌های ایرانی سغدی و ختنی گفته شده است. از آنجا که هدف این کتاب، منعکس کردن کثرت فرهنگی آیین بودا است، از این‌رو اصطلاحاتی از همۀ زبان‌های مهم بودایی در آن آمده است. بیشتر این اصطلاحات از سنسکریت آمده که زبان دینی مشترک بودائیان سرزمین‌های پیش‌گفته است. از سوی دیگر مهم‌ترین آثار آیین بودای مهایانه به زبانی معروف به سنسکریت دورگۀ بودایی، یا زبان ناسرۀ بودایی نوشته شده‌اند، در حالی که کهن‌ترین کتاب‌های بودایی به زبان پالی نوشته‌ شده‌اند که زبانی برگرفته از سنسکریت است.<ref> [https://literaturelib.com/books/4819 ر.ک: پایگاه کتابخانه تخصصی ادبیات]</ref>

==پانويس ==

<references />

==منابع مقاله==