روابط خارجی ایران در عصر سلوکی و اشکانی: تفاوت میان نسخه‌ها

| پیش از =

}}

==گزارش کتاب==

این کتاب به سیاست خارجی ایران در دورۀ سلوکیان و اشکانیان با تأکید بر روابط ایران و روم پس از سقوط هخامنشیان و روی کارآمدن اسکندر تا انحطاط اشکانیان، در نتیجۀ رقابت طولانی‌مدت آنها با روم و روی کارآمدن ساسانیان در ایران می‌پردازد. مطالب این کتاب، بعد از توضیحات مختصری دربارۀ معرفی منابع دورۀ مورد بحث و ورود اسکندر به ایران، به طرح مباحثی دربارۀ چگونگی شکل‌گیری قدرت‌های سلوکی و اشکانی در ایران و روابط آنها با امپراتوری روم است و به دنبال آن است تا درک درستی از رابطۀ ایران با روم و نقش پادشاهی‌های کوچک منطقه را ارائه کند تا رویدادهایی را که در این مدت در سراسر محدودۀ ژئوپلیتیکی منافع ایران و روم در شرق، از آناتولی گرفته تا قفقاز و میان‌رودان روشن کند.

افزون بر روابط سلوکیان با روم، چگونگی شکل‌گیری اشکانیان در ایران و تعارض آنها با قدرت سلوکیان از جمله مباحث مهمی است که در این کتاب بدان پرداخته شده است. نیز در این کتاب به جنگ‌های جانشینی در سال‌های پایانی حکومت مهرداد دوم که زمینه را برای مخالفت برخی از کشورهای دست‌نشانده و ثروتمند اشکانیان فراهم کرد، توجه شده است تا از این طریق بسیاری از کنش و واکنش شاهان بعد از مهرداد دوم و حتی حوادث اواخر مهرداد دوم بهتر فهمیده شود؛ زیرا تا پیش از این، در دهه‌های 140 و 130 قبل از میلاد، پیش از انتقال پایتخت از هکاتوم پولیس به سلوکیه و تأسیس تیسفون، بسیاری از پادشاهی‌های مستقل تحت سلطۀ اشکانیان در زمان مهرداد یکم درآمدند و بسیاری از آنها نظیر خاراسنه، الیمایی، آدیابنه، اسروئنه، گوردیانه، کوماگنه، ماد، ماد آتروپاتن، ارمنستان و پارس به صورت نیمه‌مستقل اداره می‌شدند؛ اما در دوران جنگ‌های جانشینی، الیمایی از اواسط دهۀ هشتاد تا اواخر آن مستقل شد و ارمنستان تحت فرمانروایی تیگران بزرگ، سوفنه، کوماگنه، اسروئنه، ماد آتروپاتن و گوردینه را دست‌نشاندۀ خود کرد و در پایان جنگ‌های مهردادی، با شکست تیگران مقابل پومیه، ارمنستان دست‌نشاندۀ روم شد و حوزۀ نفوذ روم، پس از الحاق سوریه به روم، به مرزهای فرات رسید.<ref> [https://literaturelib.com/books/4892 ر.ک: پایگاه کتابخانه تخصصی ادبیات]</ref>

==پانويس ==

<references />