۱۱۱٬۸۱۳
ویرایش
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) (صفحهای تازه حاوی «{{جعبه اطلاعات کتاب | تصویر =NURطریقههای شیعی ایرانJ1.jpg | عنوان =طریقههای شیعی ایران | عنوانهای دیگر = |پدیدآورندگان | پدیدآوران = گراملیش، ریشارد (نویسنده) شادفر، شیرین (مترجم) |زبان | زبان = | کد کنگره = | موضوع = |ناشر | ناشر =نامک | مکان نش...» ایجاد کرد) |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۲۶: | خط ۲۶: | ||
| پیش از = | | پیش از = | ||
}} | }} | ||
'''طریقههای شیعی ایران: ذهبیه، نعمتاللهیه و خاکساریه''' تألیف ریشارد | '''طریقههای شیعی ایران: ذهبیه، نعمتاللهیه و خاکساریه''' تألیف [[گراملیش، ریشارد|ریشارد گراملیش]]، ترجمه [[شادفر، شیرین|شیرین شادفر]]؛ این کتاب دستاورد سفر مؤلف در سال 1959 میلادی به اران و حاصل تحقیقات میدانی او دربارۀ طریقههای شیعی ایرانی است. این اثر که بین سالهای 1965 و 1981 میلادی به چاپ رسیده، نخستین کار بزرگ مؤلف و با این وجود در نوع خود اثری منحصربهفرد به زبانی اروپایی به شمار میرود. | ||
==ساختار== | ==ساختار== | ||
خط ۴۳: | خط ۴۳: | ||
جلد سوم کتاب، دربارۀ سنن و آیینها در طریقت میباشد. نویسنده در این جلد، کوشیده تا حد امکان دربارۀ آداب و سننی که اغلب تا به کوچکترین جزئیات قاعدهمند و سامان یافتهاند و دربارۀ پارهای از آیینها، همانگونه که بهویژه برای پذیرش در طریقهها و برخی مجالس عالی و باشکوه معین شدهاند، آگاهی و شناخت ارائه دهد. با این حال، کوشش او بر این بوده که در وهلۀ نخست، میراث خاص درویشان ایرانی را به تفصیل شرح دهد و میراث عمومی و مشترک صوفیانه را آنگونه که در دستنامههای تصوف از آغاز تا به امروز میتوان یافت، در حاشیه قرار دهد؛ از اینرو حجم عظیم دستورات مربوط به صوفیان دربارۀ ادب نسبت به خدا و مردم که تا حد زیادی شامل صوفیان ایرانی نیز میشوند، معلوم نمیشود و ممکن است برخی فقدان اصول بسیار ادب دینی را دریابند، بدین ترتیب آداب دربارۀ خوردن و آشامیدن، روزه داشتن و روزه گشودن، تندرست و بیمار بودن، سفرکردن و خانهباشی، سخن گفتن و دم فروبستن و .... در اینجا بررسی نشده است.<ref> [https://literaturelib.com/books/4934 ر.ک: پایگاه کتابخانه تخصصی ادبیات]</ref> | جلد سوم کتاب، دربارۀ سنن و آیینها در طریقت میباشد. نویسنده در این جلد، کوشیده تا حد امکان دربارۀ آداب و سننی که اغلب تا به کوچکترین جزئیات قاعدهمند و سامان یافتهاند و دربارۀ پارهای از آیینها، همانگونه که بهویژه برای پذیرش در طریقهها و برخی مجالس عالی و باشکوه معین شدهاند، آگاهی و شناخت ارائه دهد. با این حال، کوشش او بر این بوده که در وهلۀ نخست، میراث خاص درویشان ایرانی را به تفصیل شرح دهد و میراث عمومی و مشترک صوفیانه را آنگونه که در دستنامههای تصوف از آغاز تا به امروز میتوان یافت، در حاشیه قرار دهد؛ از اینرو حجم عظیم دستورات مربوط به صوفیان دربارۀ ادب نسبت به خدا و مردم که تا حد زیادی شامل صوفیان ایرانی نیز میشوند، معلوم نمیشود و ممکن است برخی فقدان اصول بسیار ادب دینی را دریابند، بدین ترتیب آداب دربارۀ خوردن و آشامیدن، روزه داشتن و روزه گشودن، تندرست و بیمار بودن، سفرکردن و خانهباشی، سخن گفتن و دم فروبستن و .... در اینجا بررسی نشده است.<ref> [https://literaturelib.com/books/4934 ر.ک: پایگاه کتابخانه تخصصی ادبیات]</ref> | ||
==پانويس == | ==پانويس == | ||
<references /> | <references /> |