۱۰۶٬۶۸۰
ویرایش
خمسة المتحيرين: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲۶: | خط ۲۶: | ||
| پیش از = | | پیش از = | ||
}} | }} | ||
'''خمسة المتحيرين'''، اثر امیر علیشیر نوایی (844-906ق)، کتابی است که نویسنده آن را به یاد و بزرگداشت دوست و مرشد خود عبدالرحمن جامی (متوفی 898ق) پس از مرگ او نوشته و به کوشش مهدی فرهانی | '''خمسة المتحيرين'''، اثر [[امیر‌علیشیر نوایی، علیشیر بن کیچکنه|امیر علیشیر نوایی]] (844-906ق)، کتابی است که نویسنده آن را به یاد و بزرگداشت دوست و مرشد خود [[جامی، عبدالرحمن|عبدالرحمن جامی]] (متوفی 898ق) پس از مرگ او نوشته و به کوشش [[فرهانی منفرد، مهدی|مهدی فرهانی منفرد]]، منتشر شده است. | ||
این کتاب، اثری است که هم نویسنده آن و هم کسی که کتاب درباره او به رشته نگارش درآمده، از رجال سرشناس فرهنگی ایران در قرن نهم هجری‌اند<ref>ر.ک: پیشگفتار، ص5</ref>. | این کتاب، اثری است که هم نویسنده آن و هم کسی که کتاب درباره او به رشته نگارش درآمده، از رجال سرشناس فرهنگی ایران در قرن نهم هجری‌اند<ref>ر.ک: پیشگفتار، ص5</ref>. | ||
امیر علیشیر نوایی در مجموعه آثار خود سه اثر «خمسة المتحيرين»، «حالات سید حسن اردشیر» و «حالات پهلوان محمد» را با مضمون زندگی‌نامه یا یادنامه نگاشته است. اگرچه نوایی در تذکره «مجالس النفایس» به ذکر سه شخصیت مهم در زندگی‌اش (نورالدین عبدالرحمن | [[امیر‌علیشیر نوایی، علیشیر بن کیچکنه|امیر علیشیر نوایی]] در مجموعه آثار خود سه اثر «خمسة المتحيرين»، «حالات سید حسن اردشیر» و «حالات پهلوان محمد» را با مضمون زندگی‌نامه یا یادنامه نگاشته است. اگرچه نوایی در تذکره «مجالس النفایس» به ذکر سه شخصیت مهم در زندگی‌اش ([[جامی، عبدالرحمن|نورالدین عبدالرحمن جامی]]، سید حسن اردشیربیک و پهلوان محمد کشتی‌گیر) پرداخته، اما ازآنجایی‌که شخصیت‌های نام‌برده، تأثیر فراوانی در زندگی، افکار و آثار نوایی داشته‌اند، تنها به یادکرد مختصرشان بسنده نکرده، بلکه درباره هریک از آنان یادنامه‌ای جداگانه نوشته است که اثر حاضر، از جمله آنهاست<ref>ر.ک: حسینی مروی، احمد</ref>. | ||
«خمسة المتحيرين»، اثری است که نوایی آن را به یاد و بزرگداشت دوست و مرشد خود عبدالرحمن جامی پس از مرگ او نوشته است. این کتاب توسط [[نخجوانی، محمد|محمد نخجوانی]] (تبریز 1320ش)، از ترکی جغتایی به زبان فارسی ادبی ترجمه شده است. در این ترجمه، شماری از ابیات ترکی و فارسی اثر نقل و یا ترجمه نشده‌اند؛ به‌طور مثال شش بیت دیباچه اثر در ترجمه موجود نیست. مترجم شاید به جهت اختصار، این ابیات را در ترجمه حذف کرده است. یکی دیگر از موارد حذف‌شده، مرثیه نوایی مرکب از هفت بند و هفتاد بیت بوده که صرفاً یک بند آن آورده شده است. همین‌گونه شعر چهارده بیتی مشهور مولانا جامی درباره نوایی با این مطلع: | |||
'''مبارک بر شه و ارکان دولت''' | |||
غضنفرهیبتان شیرصولت | |||
نیز حذف شده‌است. با ذکر این بیت‌ها نوایی یادآور شده که فرهاد و شیرین از خمسه ایشان نیز بر همین بحر سروده شده و در آنجا داستانی در ستایش مولانا جامی گزارش شده است<ref>ر.ک: همان</ref>. | نیز حذف شده‌است. با ذکر این بیت‌ها نوایی یادآور شده که فرهاد و شیرین از خمسه ایشان نیز بر همین بحر سروده شده و در آنجا داستانی در ستایش مولانا جامی گزارش شده است<ref>ر.ک: همان</ref>. | ||