۱۹٬۵۱۸
ویرایش
جز
جایگزینی متن - 'AUTOMATIONCODE.....AUTOMATIONCODE' به 'AUTOMATIONCODE......AUTOMATIONCODE'
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) (صفحهای تازه حاوی «{{جعبه اطلاعات کتاب | تصویر =NURادبیات و تاریخنگاری آنJ1.jpg | عنوان = | عنوانهای دیگر = |پدیدآورندگان | پدیدآوران = حسین، طه (نویسنده) اسوار، موسی (مترجم) |زبان | زبان = | کد کنگره = | موضوع = |ناشر | ناشر =هرمس | مکان نشر =تهران | سال نشر =1399 | کد ات...» ایجاد کرد) |
جز (جایگزینی متن - 'AUTOMATIONCODE.....AUTOMATIONCODE' به 'AUTOMATIONCODE......AUTOMATIONCODE') برچسبها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
||
| (۳ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد) | |||
| خط ۹: | خط ۹: | ||
|زبان | |زبان | ||
| زبان = | | زبان = | ||
| کد کنگره = | | کد کنگره =PJA ۴۸۵۸/س۹الف۴۰۳۳ | ||
| موضوع = | | موضوع =ادبیات عربی - پیش از اسلام - تاریخ و نقد,ادبیات عربی - تاریخ و نقد | ||
|ناشر | |ناشر | ||
| ناشر =هرمس | | ناشر =هرمس | ||
| خط ۱۶: | خط ۱۶: | ||
| سال نشر =1399 | | سال نشر =1399 | ||
| کد اتوماسیون =AUTOMATIONCODE.....AUTOMATIONCODE | | کد اتوماسیون =AUTOMATIONCODE......AUTOMATIONCODE | ||
| چاپ = | | چاپ = | ||
| شابک =9ـ208ـ456ـ600ـ978 | | شابک =9ـ208ـ456ـ600ـ978 | ||
| خط ۲۶: | خط ۲۶: | ||
| پیش از = | | پیش از = | ||
}} | }} | ||
'''ادبیات و تاریخنگاری آن''' تألیف طه | '''ادبیات و تاریخنگاری آن''' تألیف [[حسین، طه|طه حسین]]، ترجمه [[اسوار، موسی|موسی اسوار]]؛ [[حسین، طه|طه حسین]] این گفتار را در سال 1927 در صدر کتاب معروف خود «دربارۀ ادب جاهلی» املا کرده است. مقصود او نقد روشهای مرسوم و متعارف در تألیف و تدریس تاریخ ادبیات در مصر زمان او بوده است. این نقد هرچند از یکسو در پارهای جنبهها تند و بیپروا و از سوی دیگر کمالطلب و ناظر به موارد مصداقی در نظام آموزشی قدیم در مصر است، از حیث تأکید بر صحیحترین روشهای پژوهش و تتبع در تاریخنگاری ادیبات و اقتضائات علمی و ذوقی آن و لزوم پرهیز از مسامحه و آسانپنداری در تدریس و تدوین تاریخ ادب، روشنگر و راهگشاست. | ||
==ساختار== | ==ساختار== | ||
| خط ۳۲: | خط ۳۲: | ||
==گزارش کتاب== | ==گزارش کتاب== | ||
آگاهی از تجارب ملل دیگر در تدوین تاریخ ادبی به اختیار راستترین و روشنترین راه تاریخنگاری ادبیات ملی کمک شایانی میکند. تأسی به پیشگامان تحقیق در فرهنگها و زبانهای دیگر اگر سنجیده و معطوف به اقتضائات علمی باشد، در غنا و توفیق پژوهش مؤثر است. این تأثیر وقتی اهمیت مضاعف پیدا میکند که تجربۀ مورد استثناء از حوزهای باشد که با قلمرو و خصلتها و خصایص فرهنگی و زمینههای تاریخی و سیاسی و اجتماعی ما روابط ریشهدار و مطابقات بالنسبه تام دارد، بهویژه صاحب تجربه صاحبنظری روشنبین و ژرفاندیش و از حیث اهلیت علمی و ذوق ادبی و قوۀ تمیز و ملکۀ تشخیص، زبانزد و نبوغ ادبی و او مسلم باشد. این کتاب از طه | آگاهی از تجارب ملل دیگر در تدوین تاریخ ادبی به اختیار راستترین و روشنترین راه تاریخنگاری ادبیات ملی کمک شایانی میکند. تأسی به پیشگامان تحقیق در فرهنگها و زبانهای دیگر اگر سنجیده و معطوف به اقتضائات علمی باشد، در غنا و توفیق پژوهش مؤثر است. این تأثیر وقتی اهمیت مضاعف پیدا میکند که تجربۀ مورد استثناء از حوزهای باشد که با قلمرو و خصلتها و خصایص فرهنگی و زمینههای تاریخی و سیاسی و اجتماعی ما روابط ریشهدار و مطابقات بالنسبه تام دارد، بهویژه صاحب تجربه صاحبنظری روشنبین و ژرفاندیش و از حیث اهلیت علمی و ذوق ادبی و قوۀ تمیز و ملکۀ تشخیص، زبانزد و نبوغ ادبی و او مسلم باشد. این کتاب از [[حسین، طه|طه حسین]]، ادیب معروف و مصری و ناظر به چگونگی تدوین تاریخ ادبیات در زبان عربی است. | ||
طه حسین در تأسیس دانشگاههای عین شمس و اَسیوط، انستیتوی تحصیلات اسلامی مادرید و مدرسۀ زبانهای خارجی قاهره ذینقش بود. آثار متعدد او در حوزههای نقد و تاریخ و ادب و فرهنگ است. از جمله: یادکرد ابوالعلاء معری، رهبران اندیشه، سخن چهارشنبهها، دربارۀ شعر جاهلی، دربارۀ ادب جاهلی، آن روزها، در پیرامون سیرۀ نبوی، با ابوالعلاء معری در زندانش، همراه با متنبی، از شعر و نثر، آیندۀ فرهنگ در مصر و ..... . | [[حسین، طه|طه حسین]] در تأسیس دانشگاههای عین شمس و اَسیوط، انستیتوی تحصیلات اسلامی مادرید و مدرسۀ زبانهای خارجی قاهره ذینقش بود. آثار متعدد او در حوزههای نقد و تاریخ و ادب و فرهنگ است. از جمله: یادکرد ابوالعلاء معری، رهبران اندیشه، سخن چهارشنبهها، دربارۀ شعر جاهلی، دربارۀ ادب جاهلی، آن روزها، در پیرامون سیرۀ نبوی، با ابوالعلاء معری در زندانش، همراه با متنبی، از شعر و نثر، آیندۀ فرهنگ در مصر و...... | ||
طه حسین این گفتار را در سال 1927 در صدر کتاب معروف خود «دربارۀ ادب جاهلی» املا کرده است. مقصود او نقد روشهای مرسوم و متعارف در تألیف و تدریس تاریخ ادبیات در مصر زمان او بوده است. این نقد هرچند از یکسو در پارهای جنبهها تند و بیپروا و از سوی دیگر کمالطلب و ناظر به موارد مصداقی در نظام آموزشی قدیم در مصر است، از حیث تأکید بر صحیحترین روشهای پژوهش و تتبع در تاریخنگاری ادیبات و اقتضائات علمی و ذوقی آن و لزوم پرهیز از مسامحه و آسانپنداری در تدریس و تدوین تاریخ ادب، روشنگر و راهگشاست. | [[حسین، طه|طه حسین]] این گفتار را در سال 1927 در صدر کتاب معروف خود «دربارۀ ادب جاهلی» املا کرده است. مقصود او نقد روشهای مرسوم و متعارف در تألیف و تدریس تاریخ ادبیات در مصر زمان او بوده است. این نقد هرچند از یکسو در پارهای جنبهها تند و بیپروا و از سوی دیگر کمالطلب و ناظر به موارد مصداقی در نظام آموزشی قدیم در مصر است، از حیث تأکید بر صحیحترین روشهای پژوهش و تتبع در تاریخنگاری ادیبات و اقتضائات علمی و ذوقی آن و لزوم پرهیز از مسامحه و آسانپنداری در تدریس و تدوین تاریخ ادب، روشنگر و راهگشاست. | ||
بیتردید تأکید بر معیار ادبی، شناخت روشهای جدید پژوهش علمی، آگاهی از زبانهای کهن، تسلط بر زبانهای زنده، احاطه بر تاریخ و فرهنگ و ادب ملل مسلمان، تعمق در نقد ادبی، شناخت متون صحیح و جنبههای زبانی و بلاغی آنها، آگاهی از معتبرترین منابع تحقیق و اتصاف به وسعت دید و روحیۀ علمی و ذوق ادبی و تخصص و دانش نهتنها در تاریخنگاری ادب عربی بایسته است، بلکه به لحاظ تطابق جنبهها و جهات بسیاری از ادبیات عربی با ادب فارسی، بهویژه در شناخت متون و قرائت آنها و استناد به منابع و استفاده از ذخایر مشترک فرهنگی و تقسیمبندی ادوار ادبی و تعامل فرهنگی ابنای دو زبان و تداخل حوادث بر آنان و تأثرات تاریخی مشترک، محل تأمل و درخور توجه است. | بیتردید تأکید بر معیار ادبی، شناخت روشهای جدید پژوهش علمی، آگاهی از زبانهای کهن، تسلط بر زبانهای زنده، احاطه بر تاریخ و فرهنگ و ادب ملل مسلمان، تعمق در نقد ادبی، شناخت متون صحیح و جنبههای زبانی و بلاغی آنها، آگاهی از معتبرترین منابع تحقیق و اتصاف به وسعت دید و روحیۀ علمی و ذوق ادبی و تخصص و دانش نهتنها در تاریخنگاری ادب عربی بایسته است، بلکه به لحاظ تطابق جنبهها و جهات بسیاری از ادبیات عربی با ادب فارسی، بهویژه در شناخت متون و قرائت آنها و استناد به منابع و استفاده از ذخایر مشترک فرهنگی و تقسیمبندی ادوار ادبی و تعامل فرهنگی ابنای دو زبان و تداخل حوادث بر آنان و تأثرات تاریخی مشترک، محل تأمل و درخور توجه است. | ||
نویسنده در این گفتار ابتدا به درس ادبیات در مصر پرداخته و سپس رویکرد اصلاح و روش اصلاح این درس در آن دوره را بررسی کرده است. فرهنگ و درس ادبیات، ادبیات و تعریف آن، رابطۀ ادبیات و تاریخنگاری، ادبیات انشایی و توصیفی، معیارهای تاریخ ادبی و .... دیگر موضوعاتی است که در این گفتار بدانها پرداخته شده است.<ref> [https://literaturelib.com/books/5081 ر.ک: پایگاه کتابخانه تخصصی ادبیات]</ref> | نویسنده در این گفتار ابتدا به درس ادبیات در مصر پرداخته و سپس رویکرد اصلاح و روش اصلاح این درس در آن دوره را بررسی کرده است. فرهنگ و درس ادبیات، ادبیات و تعریف آن، رابطۀ ادبیات و تاریخنگاری، ادبیات انشایی و توصیفی، معیارهای تاریخ ادبی و.... دیگر موضوعاتی است که در این گفتار بدانها پرداخته شده است.<ref> [https://literaturelib.com/books/5081 ر.ک: پایگاه کتابخانه تخصصی ادبیات]</ref> | ||
==پانويس == | ==پانويس == | ||
<references /> | <references /> | ||
| خط ۵۴: | خط ۵۲: | ||
[[رده:کتابشناسی]] | [[رده:کتابشناسی]] | ||
[[رده:زبانشناسی، زبان و ادبیات]] | |||
[[رده:زبان و ادبیات شرقی (آسیایی)]] | |||
[[رده:زبان و ادبیات فارسی]] | |||
[[رده:مقالات(مهر) باقی زاده]] | [[رده:مقالات(مهر) باقی زاده]] | ||
[[رده:مقالات بازبینی | [[رده:مقالات بازبینی شده2 مهر 1403]] | ||
[[رده:فاقد اتوماسیون]] | [[رده:فاقد اتوماسیون]] | ||