بلاغة المراد في طريق الأوراد: تفاوت میان نسخه‌ها

→ تفاوت با ویرایش قدیمی‌تر

بلاغة المراد في طريق الأوراد (نمایش مبدأ)

نسخهٔ ‏۲ اکتبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۰:۰۱

۹۲ بایت اضافه‌شده ، ۲ اکتبر

بدون خلاصۀ ویرایش

Hbaghizadeh

دیوان‌سالاران، مدیران

۱۰۶٬۳۳۳

ویرایش

@@ خط ۲۵: / خط ۲۵: @@
 | پیش از =
 }}
-'''بلاغة المراد في طريق الأوراد'''، اثر عید عاشق خوشانی یا خبوشانی (متوفی بین 719 تا 738ق)، اثری است منثور و منظوم، در تبیین مباحث و مقامات عرفانی که با تحقیق، تصحیح و تعلیقات زهیر طیب، منتشر شده است.
+'''بلاغة المراد في طريق الأوراد'''، اثر [[خوشانی، عید عاشق|عید عاشق خوشانی]] یا خبوشانی (متوفی بین 719 تا 738ق)، اثری است منثور و منظوم، در تبیین مباحث و مقامات عرفانی که با تحقیق، تصحیح و تعلیقات [[طیب، زهیر|زهیر طیب]]، منتشر شده است.
 وسعت کاربرد آیات و روایات در این متن، قابل توجه است. چنان‌که از مجموع نزدیک به 37000 واژه این کتاب، حدود 2800 واژه آن، عربی (قرآن و حدیث) است که حدودا 7.5 درصد کل واژگان متن را در بر می‌گیرد<ref>ر.ک: مقدمه، ص14-15</ref>.
@@ خط ۳۳: / خط ۳۳: @@
 اخبار و گفتار عرفا و صالحین، یکی از مصادر مهم نویسنده برای اثبات نظرات خود است. فهرست این اعلام که در پایان اثر آورده شده، می‌تواند نمود دقیقی از آبشخورهای فکری وی باشد<ref>ر.ک: همان</ref>.
-خبوشانی عمیقا در معالم و معارف صوفیانه غرق است. وی به شهادت متن، دل در گرو آموزه‌های ملامتیه دارد؛ همان مکتبی که دل شاعر بلندآوازه هم‌روزگار او، یعنی حافظ را برده بود. لایه‌های صوفیانه این اثر، از جهت هم‌عصر بودن با حافظ، برای انطباق مدرکات و مفاهیم عارفانه و صوفیانه آن با اندیشه‌های حافظ، کاربرد دارد. خبوشانی را می‌توان از نسلی برآورد کرد که شمس‌الدین محمد شیرازی از شاگردان مکتب آنان بوده است<ref>ر.ک: همان</ref>.
+[[خوشانی، عید عاشق|خبوشانی]] عمیقا در معالم و معارف صوفیانه غرق است. وی به شهادت متن، دل در گرو آموزه‌های ملامتیه دارد؛ همان مکتبی که دل شاعر بلندآوازه هم‌روزگار او، یعنی حافظ را برده بود. لایه‌های صوفیانه این اثر، از جهت هم‌عصر بودن با حافظ، برای انطباق مدرکات و مفاهیم عارفانه و صوفیانه آن با اندیشه‌های حافظ، کاربرد دارد. خبوشانی را می‌توان از نسلی برآورد کرد که شمس‌الدین محمد شیرازی از شاگردان مکتب آنان بوده است<ref>ر.ک: همان</ref>.
 اثر، متنی منثور، گاه توأم با سجع و مزین به نظم است که در ده باب و ده فصل، تبویب و تفصیل و ترتیب شده است<ref>ر.ک: همان، ص19</ref>.