۱۰۶٬۱۰۱
ویرایش
التفضيل و التفصيل بين أذكار التنزيلات و قراءة التنزيل: تفاوت میان نسخه‌ها
التفضيل و التفصيل بين أذكار التنزيلات و قراءة التنزيل (نمایش مبدأ)
نسخهٔ ۲۸ سپتامبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۰:۵۸
، ۲۸ سپتامبرجایگزینی متن - 'ابن علوان، محمد بن احمد' به 'ابن علوان تونسی، محمد بن احمد'
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - 'ابن علوان، محمد بن احمد' به 'ابن علوان تونسی، محمد بن احمد') |
||
| خط ۵: | خط ۵: | ||
| پدیدآورندگان | | پدیدآورندگان | ||
| پدیدآوران = | | پدیدآوران = | ||
[[ابن | [[ابن علوان تونسی، محمد بن احمد]] (نويسنده) | ||
[[وفائی، محمد بن أبي بكر ]] (نويسنده) | [[وفائی، محمد بن أبي بكر ]] (نويسنده) | ||
[[فاسی، احمد بن یوسف ]] ( نويسنده) | [[فاسی، احمد بن یوسف ]] ( نويسنده) | ||
| خط ۲۷: | خط ۲۷: | ||
| پیش از = | | پیش از = | ||
}} | }} | ||
'''التفضيل و التفصيل بين أذكار التنزيلات و قراءة التنزيل'''، اثر [[ابن | '''التفضيل و التفصيل بين أذكار التنزيلات و قراءة التنزيل'''، اثر [[ابن علوان تونسی، محمد بن احمد|ابوعبدالله محمد بن احمد بن عَلوان تونسی اسکندری مالکی وفایی]] (درگذشته 827ق) و «أسرار ذكر الجَهر و الإسرار»، اثر [[وفائی، محمد بن أبي بكر|تاج‌الدین ابوالوفاء محمد بن ابی‌بکر بن داود بدری حسینی مقدسی شافعی وفایی]] (درگذشته 891ق) و «الجهر بالذكر و استحبابه و ندب الجمع له»، اثر [[فاسی، احمد بن یوسف|ابوالعباس احمد بن یوسف قصری فاسی فهری]] (درگذشته 1021ق) است. نویسندگان از بزرگان طریقت وفائیه‌اند و این سه کتاب را درباره اذکار مختلف الهی و ویژگی‌ها و چگونگی بر زبان راندن آنها نوشته‌اند. [[دخیل، محمد ایت|محمد ایت دَخِیل]] پژوهش هر سه کتاب را انجام داده است. | ||
==التفضيل و التفصيل بين أذكار التنزيلات و قراءة التنزيل== | ==التفضيل و التفصيل بين أذكار التنزيلات و قراءة التنزيل== | ||
اثر [[ابن | اثر [[ابن علوان تونسی، محمد بن احمد|ابوعبدالله محمد بن احمد بن عَلوان وفایی]] (درگذشته 827ق) است. محقق (دخیل) پس از بیان شرح حال نویسنده، از انتساب کتاب به ابن علوان نوشته است. او از انگیزه ابن عَلوان برای نوشتن این کتاب می‌گوید که به گفته خود او، پرسش‌هایی بوده است که از او درباره گروهی می‌کرده‌اند که در جمع خود، حلقه‌هایی را برای گفتن «ذکر» درست کرده، همگی، خدا را با صدای بلند می‌خوانند. آیا کار آنان بدعت‌گذاری و گمراهی است یا نه و آیا با بودن قرآن و تلاوت آن، که برترین ذکر است، جایی برای این اذکار می‌ماند؟ موضوع کتاب درباره همین پرسش‌هاست که از دیرباز تاکنون مردم را به خود مشغول نموده است. فقیهان نیز فتواهایی را در روا بودن شرعی و ناروایی آنها صادر می‌کرده‌اند و در این‌باره، رساله‌هایی در شرق و غرب جهان اسلام درباره آنها نوشته شده است. | ||
[[ابن | [[ابن علوان تونسی، محمد بن احمد|ابن عَلوان]] نیز به این پرسش‌ها در فصل‌هایی پاسخ گفته است که عبارتند از: ذکر؛ دعا؛ اجتماع در کارهای عبادی؛ جواز و حکمت بلند کردن صدا به هنگام ذکر و دعا؛ بررسی و نقد نص‌هایی که بر آهسته خواندن دعا تأکید می‌کنند و بلندخوانی و گرد هم آمدن برای دعا و گفتن ذکر را بدعت می‌دانند؛ مقایسه فضیلت میان ذکر خفی و جلی و میان قرائت قرآن و خواندن اذکار؛ مراتب ذکرها و درجه‌هایشان؛ قرائت حقیقی قرآن؛ مقایسه میان اشتغال به دعاهای مأثور و دعاهای مستحدث و بایستگیِ پیروی از شیخ و مرشد. | ||
محقق این کتاب را با املا و ویرایشی تازه دوباره‌نویسی کرده است و حدیث‌ها و آثار را منبع‌شناسی نموده است. او فقط شرح حال کسانی را که ناشناخته‌اند و شهرتی ندارند، نوشته است. از کارهای دیگر او معنا نمودن واژه‌ها و اصطلاح‌های دشوار و تهیه فهرستی از آیه‌ها، حدیث‌های نبوی(ص) و موضوع‌ها است<ref>ر.ک: مقدمه محقق، ص34-29</ref>. | محقق این کتاب را با املا و ویرایشی تازه دوباره‌نویسی کرده است و حدیث‌ها و آثار را منبع‌شناسی نموده است. او فقط شرح حال کسانی را که ناشناخته‌اند و شهرتی ندارند، نوشته است. از کارهای دیگر او معنا نمودن واژه‌ها و اصطلاح‌های دشوار و تهیه فهرستی از آیه‌ها، حدیث‌های نبوی(ص) و موضوع‌ها است<ref>ر.ک: مقدمه محقق، ص34-29</ref>. | ||