۱۰۶٬۳۳۳
ویرایش
ولایت در قرآن: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
جایگزینی متن - 'ابن بابویه، ابوالحسن' به 'ابن بابویه، علی بن حسین'
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - 'در قرآن (ابهام زدایی)' به 'در قرآن (ابهام‌زدایی)') برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - 'ابن بابویه، ابوالحسن' به 'ابن بابویه، علی بن حسین') |
||
| خط ۴۹: | خط ۴۹: | ||
«امامت و حكومت»، اثر حجت‌الاسلام ربانى گلپايگانى. نویسنده، در اين مقاله، ضمن بحث از ديدگاه متكلمان اسلامى پيرامون امر ولايت، ولايت و رهبرى از ديدگاه قرآن كريم، حكومت دينى از ديدگاه امامان(ع) و نظريه تفكيك دين از سياست، به اين نكته اشاره نموده است كه [[امام على(ع)]] در مسئله امامت، روش ويژه‌اى را برگزيدند. ايشان در عين اينكه در موارد و فرصت‌هاى مناسب، با استناد به حديث غدير و مانند آن، حقانيت خود را در اين باره اعلان كرد، از دامن‌زدن به هرگونه خصومت و نزاع تفرقه‌انگيز خوددارى نمود و خود درباره اتخاذ اين روش، حفظ وحدت اسلامى و كيان اسلام و مسلمين در برابر خطر كفر و نفاق را دليل آورده است<ref>[https://www.noorlib.ir/view/fa/book/bookview/text/5853/1/43 همان، ص 43]</ref> | «امامت و حكومت»، اثر حجت‌الاسلام ربانى گلپايگانى. نویسنده، در اين مقاله، ضمن بحث از ديدگاه متكلمان اسلامى پيرامون امر ولايت، ولايت و رهبرى از ديدگاه قرآن كريم، حكومت دينى از ديدگاه امامان(ع) و نظريه تفكيك دين از سياست، به اين نكته اشاره نموده است كه [[امام على(ع)]] در مسئله امامت، روش ويژه‌اى را برگزيدند. ايشان در عين اينكه در موارد و فرصت‌هاى مناسب، با استناد به حديث غدير و مانند آن، حقانيت خود را در اين باره اعلان كرد، از دامن‌زدن به هرگونه خصومت و نزاع تفرقه‌انگيز خوددارى نمود و خود درباره اتخاذ اين روش، حفظ وحدت اسلامى و كيان اسلام و مسلمين در برابر خطر كفر و نفاق را دليل آورده است<ref>[https://www.noorlib.ir/view/fa/book/bookview/text/5853/1/43 همان، ص 43]</ref> | ||
«تجلى ولايت در رفتار و گفتار فقهاى شيعه»، اثر حجت‌الاسلام محمدباقر تحريرى. نویسنده در اين نوشتار، ضمن اشاره به ضرورت ولايت، به بحث و بررسى رفتار و گفتار فقهاى شيعه و تجلى انوار ولايت در آن‌ها پرداخته است. اين فقها عبارتند از: [[کلینی، محمد بن یعقوب|شيخ كلينى]]، [[ابن بابویه، | «تجلى ولايت در رفتار و گفتار فقهاى شيعه»، اثر حجت‌الاسلام محمدباقر تحريرى. نویسنده در اين نوشتار، ضمن اشاره به ضرورت ولايت، به بحث و بررسى رفتار و گفتار فقهاى شيعه و تجلى انوار ولايت در آن‌ها پرداخته است. اين فقها عبارتند از: [[کلینی، محمد بن یعقوب|شيخ كلينى]]، [[ابن بابویه، علی بن حسین|على بن بابويه قمى]]، حسن بن على بن ابى‌عقيل عمانى، [[ابن بابویه، محمد بن علی|محمد بن على بن بابويه قمى]]، محمد بن محمد بن نعمان معروف به [[شيخ مفيد]]، [[علم‌الهدی، علی بن حسین|سيد مرتضى]] علم‌الهدى، [[طوسی، محمد بن حسن|شيخ الطائفه ابوجعفر طوسى]]، محمد بن ادريس حلى، [[حلی، جعفر بن حسن|محقق حلى]]، [[حلی، حسن بن یوسف|علامه حلى]]، [[فاضل مقداد، مقداد بن عبدالله|فاضل مقداد]] و احمد بن فهد حلى، على بن حسين بن عبدالعلى كركى، على بن احمد عاملى جيعى معروف به [[شهيد ثانى]]، احمد بن محمد اردبيلى، شيخ بهاءالدين محمد عاملى، ملا محمدباقر سبزوارى، [[محقق خوانساری، حسین بن محمد|محقق خوانسارى]]، [[آقاجمال خوانساری، محمد بن حسین|آقا جمال خوانسارى]]، علامه [[وحید بهبهانی، محمدباقر|وحيد بهبهانى]]، [[بحرالعلوم، سید محمدمهدی بن مرتضی|سيد مهدى بحرالعلوم]]، [[کاشف‌الغطاء، جعفر بن خضر|شيخ جعفر کاشف‌الغطاء]] و..<ref>[https://www.noorlib.ir/view/fa/book/bookview/text/5853/1/61 همان، ص 61]</ref> | ||
«ولايت، اتمام نعمت» اثر [[لاریجانی، صادق|حجت‌الاسلام صادق لاريجانى]]. نویسنده در اين مقاله، در توضيح اين مطلب كه چگونه «ولايت» ارزنده‌ترين نعمت است، به اين نكته اشاره نموده است كه تأمّل در مجموع رواياتى كه در باب شناخت ائمّه معصومين(ع) در كتب روايى معتبر شيعه (و بلكه عامّه) آمده است، اين نكته را ثابت مى‌كند كه پيشوايان دين و ائمه معصومين(ع) از نوعى احاطه و سعه وجودى برخوردارند و خصايص تشريعى آنان منبعث از اين مقامات عينى و واقعى آن بزرگواران است و از درون انسان‌ها با آن‌ها مرتبطند<ref>[https://www.noorlib.ir/view/fa/book/bookview/text/5853/1/81 همان، ص 81]</ref> | «ولايت، اتمام نعمت» اثر [[لاریجانی، صادق|حجت‌الاسلام صادق لاريجانى]]. نویسنده در اين مقاله، در توضيح اين مطلب كه چگونه «ولايت» ارزنده‌ترين نعمت است، به اين نكته اشاره نموده است كه تأمّل در مجموع رواياتى كه در باب شناخت ائمّه معصومين(ع) در كتب روايى معتبر شيعه (و بلكه عامّه) آمده است، اين نكته را ثابت مى‌كند كه پيشوايان دين و ائمه معصومين(ع) از نوعى احاطه و سعه وجودى برخوردارند و خصايص تشريعى آنان منبعث از اين مقامات عينى و واقعى آن بزرگواران است و از درون انسان‌ها با آن‌ها مرتبطند<ref>[https://www.noorlib.ir/view/fa/book/bookview/text/5853/1/81 همان، ص 81]</ref> | ||