تاریخ اندیشه‌‌های اجتماعی در اسلام: تفاوت میان نسخه‌ها

ستوده، پژوهشگران اجتماعی اسلام را به صورت زیر تقسیم‌بندی نموده است:  

#فلاسفه اجتماعی، که به شیوه عقلی به بیان علل وجودی و چگونگی شکل‌گیری جامعه‌ها و نهادهای اجتماعی پرداخته‌اند. از جمله آنها [[کندی، یعقوب بن اسحاق|الکندی]]، [[ابن رشد، محمد بن احمد|ابن‌ رشد]]، [[فارابی، محمد بن محمد|فارابی]] و [[ابن سینا، حسین بن عبدالله|ابن‌ سینا]] هستند که به آثار، اندیشه‌ها، زمینه فکری و اجتماعی این گروه از فلاسفه پرداخته شده است. این گروه از اندیشه‌ورزان، بیشتر در مقطع زمانی قرن سوم و چهارم هجری ظهور دارند.  

#مردم‌نگاران و سفرنامه‌نویسان، که آداب و رسوم، ویژگی‌های فرهنگی، عقاید و هنرها، موسیقی، علوم و فنون جوامع را توصیف کرده‌اند. [[ابوریحان بیرونی، محمد بن احمد|ابوریحان بیرونی]]، [[ابن بطوطه، محمد بن عبدالله|ابن‌ بطوطه]] و [[ناصر خسرو]] در این گروه قرار گرفته‌اند.  

#متفکران اجتماعی عصر جدید، که این بخش به اندیشه‌های اجتماعی، مصلحان اجتماعی چون [[اسدآبادی، سید جمال‌الدین|سید جمال‌الدین اسدآبادی]]، [[طباطبایی، سید محمدحسین|علامه طباطبایی]]، [[مطهری، مرتضی|شهید مطهری]] و [[شریعتی، علی|دکتر شریعتی]] می‌پردازد. این گروه از متفکران مسائل اجتماعی و اقتصادی، زمانه خویش را تحلیل کرده، نظریه‌پردازی نموده‌اند. ویژگی مشترک اندیشه‌های این گروه از متفکران، دین‌گرایی و نقد دین‌گریزی است، که ریشه آن تقلید از فرهنگ غربی است.<ref>حقیقت، سید صادق، ص120-122</ref>