جایگاه علمی طبری در تاریخ‌نگاری اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها

ابوجعفر در مجموعۀ فرهنگ عالم اسلام همانند اکثر برآمدگان آن فرهنگ و تمدن تاریخی به عامیت علم و بعدهای چندگانه اما وحدت‌پذیر آن آگاهی داشت و در زمینه‌هایی چون فقه و تفسیر و حدیث و ادب و جز اینها طبع‌آزمایی کرده است. آنچه در فصل سوم این کتاب آمده است، علم تاریخ یا به زبان دیگر مورخ‌بودن طبری است که با تحلیل کتاب «[[تاريخ الطبري، تاريخ الأمم و الملوك|تاریخ الرسل والملوک]]» روش محتوا و برداشت و منابع و موضع‌گیری‌های آن در زمینه‌های گوناگون پژوهش شده است.

سخن پایانی اشاره‌ای مجدد به جایگاه علم تاریخ پیش از طبری و نقش مؤلف «[[تاريخ الطبري، تاريخ الأمم و الملوك|تاریخ الرسل والملوک]]» در تاریخ‌نگاری عالم اسلام است. در این مقوله افزون بر شناخت دورۀ فترت تاریخ‌نگاری اسلامی که با پاره‌شدن پیوندهای اجتماعی جوامع اسلامی و فروریختگی فرهنگ گستردۀ جهان اسلام به وجود آمد، سخن به زمانی می‌رسد که خودیابی‌ها و خودآیی‌های فرهنگی روشنگران مسلمان، عصر تاریخ‌نگاری جدید را بر اساس علم و روش‌های عینی پدید آورد.<ref> [https://literaturelib.com/books/6242 ر.ک: پایگاه کتابخانه تخصصی ادبیات]</ref>