پرش به محتوا

رسانه و آیین: مرگ، جماعت و زندگی روزمره: تفاوت میان نسخه‌ها

جز
جایگزینی متن - ' می ش' به ' می‌ش'
بدون خلاصۀ ویرایش
جز (جایگزینی متن - ' می ش' به ' می‌ش')
 
خط ۳۶: خط ۳۶:
این کتاب در حوزۀ انسان‌شناسی رسانه است؛ اما با تمرکز بر روی آیین که از مفاهیم کلیدی این حوزه به شمار می‌آید. از آنجا که رسانه‌ها در دنیای امروز بسیار اهمیت دارند، آیین هم در روزگار ما شکلی رسانه‌ای یافته است. به طور کلی کار انسان‌شناسی رسانه، این است که به مطالعۀ رویدادهای رسانه‌ای یا فجایعی همچون عروسی، مرگ و خاک‌سپاری‌های مهم و وقایعی مانند حملات یازده سپتامبر به برج‌های دوقلو بپردازد؛ اما هنگامی که از این فضا سخن گفته می‌شود، نباید از یاد برد که امروزه فضای مجازی بخش بزرگی از زندگی انسان‌ها را دربر می‌گیرد و کار تا بدان‌جا پیش رفته است که نمی‌توان به‌راحتی مجازی را در برابر واقعی نهاد. حتی نمی‌توان به‌آسانی این دو جهان را از هم تفکیک کرد؛ چراکه عناصرشان با هم پیوند دارند و درهم‌آمیخته‌اند و از این گذشته، اکنون جهان‌های مجازی همچون جهان‌های واقعی، زمینه‌های مشروع ساخت معنا و فرهنگند.
این کتاب در حوزۀ انسان‌شناسی رسانه است؛ اما با تمرکز بر روی آیین که از مفاهیم کلیدی این حوزه به شمار می‌آید. از آنجا که رسانه‌ها در دنیای امروز بسیار اهمیت دارند، آیین هم در روزگار ما شکلی رسانه‌ای یافته است. به طور کلی کار انسان‌شناسی رسانه، این است که به مطالعۀ رویدادهای رسانه‌ای یا فجایعی همچون عروسی، مرگ و خاک‌سپاری‌های مهم و وقایعی مانند حملات یازده سپتامبر به برج‌های دوقلو بپردازد؛ اما هنگامی که از این فضا سخن گفته می‌شود، نباید از یاد برد که امروزه فضای مجازی بخش بزرگی از زندگی انسان‌ها را دربر می‌گیرد و کار تا بدان‌جا پیش رفته است که نمی‌توان به‌راحتی مجازی را در برابر واقعی نهاد. حتی نمی‌توان به‌آسانی این دو جهان را از هم تفکیک کرد؛ چراکه عناصرشان با هم پیوند دارند و درهم‌آمیخته‌اند و از این گذشته، اکنون جهان‌های مجازی همچون جهان‌های واقعی، زمینه‌های مشروع ساخت معنا و فرهنگند.


نویسنده در این کتاب به آیین‌ها همچون برزشی فرهنگی نزدیک می‌شود که در ارتباط با رسانه و به وسیله و از طریق رسانه اجرا می شوند. نویسنده به آیین‌های رسانه‌ای‌شده آن‌گونه اشاره می‌کند که گویی آنها را همچون شکل‌های تکراری و الگومند ارتباطات نمادین درک می‌کند که به ما اجازه می‌دهند از طریق اجرا، خودمان را به جهان دل‌بسته کنیم که در احاطۀ رسانه‌هاست. یکی از ویژگی‌های کلیدی آیین‌ رسانه‌ای این است که این پتانسیل را دار که یک جهان فرضی، یعنی جهان اجتماعی مشترک «ممکن» یا «احتمالی» بیافریند.
نویسنده در این کتاب به آیین‌ها همچون برزشی فرهنگی نزدیک می‌شود که در ارتباط با رسانه و به وسیله و از طریق رسانه اجرا می‌شوند. نویسنده به آیین‌های رسانه‌ای‌شده آن‌گونه اشاره می‌کند که گویی آنها را همچون شکل‌های تکراری و الگومند ارتباطات نمادین درک می‌کند که به ما اجازه می‌دهند از طریق اجرا، خودمان را به جهان دل‌بسته کنیم که در احاطۀ رسانه‌هاست. یکی از ویژگی‌های کلیدی آیین‌ رسانه‌ای این است که این پتانسیل را دار که یک جهان فرضی، یعنی جهان اجتماعی مشترک «ممکن» یا «احتمالی» بیافریند.


این کتاب در دو بخش سامان یافته است. در بخش نخست، پژوهش‌های پیشین مرور شده تا در این بررسی شود که چگونه آیین، ارتباطات و جماعت درهم‌تنیده می‌شوند. نویسنده دیباچه‌ای مختصر از دیدگاه‌های مختلف دربارۀ آیین‌ها را ارائه می‌دهد و بررسی می‌کند که چگونه رابطۀ میان آیین‌ها و جماعت/جامعه در ادبیات تحلیل شده است. در نیمۀ دوم این بخش، توجه نویسنده از آیین به رسانه و بحث دربارۀ ماهیت و نقش رسانه به عنوان محل و فضای تخیل عمومی و خصوصی، ملی و مذهبی و برزش آیینی‌شده در جامعۀ مدرن معطوف شده است. همچنین مسئلۀ زمان آیینی در رسانه و رابطۀ بین آیین‌های رسانه‌ای‌شده و قدرت خاطرنشان شده است.
این کتاب در دو بخش سامان یافته است. در بخش نخست، پژوهش‌های پیشین مرور شده تا در این بررسی شود که چگونه آیین، ارتباطات و جماعت درهم‌تنیده می‌شوند. نویسنده دیباچه‌ای مختصر از دیدگاه‌های مختلف دربارۀ آیین‌ها را ارائه می‌دهد و بررسی می‌کند که چگونه رابطۀ میان آیین‌ها و جماعت/جامعه در ادبیات تحلیل شده است. در نیمۀ دوم این بخش، توجه نویسنده از آیین به رسانه و بحث دربارۀ ماهیت و نقش رسانه به عنوان محل و فضای تخیل عمومی و خصوصی، ملی و مذهبی و برزش آیینی‌شده در جامعۀ مدرن معطوف شده است. همچنین مسئلۀ زمان آیینی در رسانه و رابطۀ بین آیین‌های رسانه‌ای‌شده و قدرت خاطرنشان شده است.