پرش به محتوا

نخستین زنان صوفی: تفاوت میان نسخه‌ها

جز
جایگزینی متن - 'ذكر النسوة المتعبدات الصوفيات (ابهام زدایی)' به 'ذكر النسوة المتعبدات الصوفيات (ابهام‌زدایی)'
جز (جایگزینی متن - 'زن (ابهام زدایی)' به 'زن (ابهام‌زدایی)')
جز (جایگزینی متن - 'ذكر النسوة المتعبدات الصوفيات (ابهام زدایی)' به 'ذكر النسوة المتعبدات الصوفيات (ابهام‌زدایی)')
 
خط ۳۰: خط ۳۰:
}}
}}
{{کاربردهای دیگر| زن (ابهام‌زدایی)}}
{{کاربردهای دیگر| زن (ابهام‌زدایی)}}
{{کاربردهای دیگر|ذكر النسوة المتعبدات الصوفيات (ابهام زدایی)}}
{{کاربردهای دیگر|ذكر النسوة المتعبدات الصوفيات (ابهام‌زدایی)}}


'''نخستين زنان صوفى'''، ترجمه كتاب «[[طبقات الصوفية (للسلمي)|ذكر النسوة المتعبدات الصوفيات]]»، نوشته يكى از برترين صوفيان و متخصّصان تصوّف و آشنا به معارف اسلامى در قرن چهارم و پنجم هجرى، [[سلمی، محمد بن حسین |ابوعبدالرحمن محمد سلمى]] (325-412ق) است كه آن را [[حسینی، مریم|خانم مريم حسينى]] از عربى به فارسى ترجمه كرده و همراه با متن عربى در يك جلد منتشر ساخته است. در اين اثر، گزارش و شرح حال و زندگى و انديشه‌ها، سخنان، گفتار، رفتار و حالات هشتاد و دو نفر از زنان پارساى تاريخ اسلام از اقصا نقاط سرزمين‌هاى اسلامى، به‌خصوص ايران در باب مسائل عرفانى مانند عشق به خدا و عبادت او و زهد و ترك دنيا و... جمع و بيان شده است. اين كتاب با بيان شرح حال رابعه عدويه آغاز شده و با كسانى چون لبابه متعبده، شعوانه، فاطمه نيشابورى و... ادامه يافته و با عايشه دختر احمد طويل مروزى به پايان رسيده است.
'''نخستين زنان صوفى'''، ترجمه كتاب «[[طبقات الصوفية (للسلمي)|ذكر النسوة المتعبدات الصوفيات]]»، نوشته يكى از برترين صوفيان و متخصّصان تصوّف و آشنا به معارف اسلامى در قرن چهارم و پنجم هجرى، [[سلمی، محمد بن حسین |ابوعبدالرحمن محمد سلمى]] (325-412ق) است كه آن را [[حسینی، مریم|خانم مريم حسينى]] از عربى به فارسى ترجمه كرده و همراه با متن عربى در يك جلد منتشر ساخته است. در اين اثر، گزارش و شرح حال و زندگى و انديشه‌ها، سخنان، گفتار، رفتار و حالات هشتاد و دو نفر از زنان پارساى تاريخ اسلام از اقصا نقاط سرزمين‌هاى اسلامى، به‌خصوص ايران در باب مسائل عرفانى مانند عشق به خدا و عبادت او و زهد و ترك دنيا و... جمع و بيان شده است. اين كتاب با بيان شرح حال رابعه عدويه آغاز شده و با كسانى چون لبابه متعبده، شعوانه، فاطمه نيشابورى و... ادامه يافته و با عايشه دختر احمد طويل مروزى به پايان رسيده است.