السماع (ابن قیسرانی): تفاوت میان نسخه‌ها

'''السماع'''، از آثار محدث و نویسنده صوفی‌منش قرن پنجم هجری قمری، [[ابوالفضل محمد بن طاهر بن على بن احمد مقدسى شیبانی]]، مشهور به [[ابن قیسرانى]] (448-507ق) است که «سماع» (دست‌افشانی، قوالی، نغمه‌سازی، غنا و رقص) را جایز می‌شمارد و می‌کوشد به نقدهای فقیهان، پاسخ ‌دهد. پژوهشگر معاصر، [[ابوالوفاء مصطفی مراغی]] این کتاب را تحقیق و تصحیح کرده و برای آن مقدمه‌ای نوشته و نگارنده و اثر حاضر را شناسانده است.

* [[ابن قیسرانى]] هدف خودش را از نگارش کتاب حاضر، پاسخ‌گویی به پرسشگری دانسته که از او درباره همه انواع سماع پرسیده و خواسته است که پاسخ، مفصل، منظم، همراه با استدلال و بیان شواهد باشد<ref>ر.ک: مقدمه نویسنده، ص29</ref>.

* [[ابوالوفاء مصطفی مراغی]] که خود از طرف‌داران غنا و سماع است، مطالبی در تأیید این دیدگاه آورده و مثلا به دیدگاه غزالی در باب غنا استشهاد کرده است<ref>ر.ک: مقدمه محقق، ص16-19</ref> که جای نقد دارد، از جمله آنکه بسیاری از روایات مطرح‌شده در آثار صوفیان، یا سند ندارد یا از نظر فقهی، صحیح و معتبر نیست یا برطبق قانون اجتهاد، دلیلی دیگر ترجیح داده می‌شود و آن روایت، کنار می‌رود.

* [[ابوالوفاء مصطفی مراغی]] تأکید کرده است: گویی [[ابن قیسرانى]] خودش به لوازم و نتایج دیدگاه خود در زمینه حلیت سماع، توجه داشته و به همین جهت، احتیاط کرده و از روش استدلال بهره گرفته، ولی این احتیاط سودی نداشته و گرفتار همان شده که از آن می‌ترسیده و متهم به تدلیس و فریب‌کاری در نقل از صحابه و ائمه شده است. مراغی جانب‌دارانه ادامه داده است: [[ابن حجر هیتمی]] در کتابش [[كف الرعاع عن محرمات اللهو و السماع]]، زمام قلمش را از دست داده و [[ابن قیسرانى]] را با عباراتی نامناسب وصف کرده است<ref>ر.ک: همان، ص25</ref>.

* [[ابن قیسرانى]] بعد از نقل روایتی از [[امام علی(ع)]] که برای حرمت غنا به آن استدلال شده است، به نقد سندی این حدیث برطبق دیدگاه خودش پرداخته و دیدگاه مخالفان را نیاورده و بحث را به پایان رسانده و وارد بررسی حدیثی دیگر شده است<ref>ر.ک: متن کتاب، ص85</ref>.