پرش به محتوا

الفصول الفخریة: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۲۶: خط ۲۶:
| پیش از =  
| پیش از =  
}}
}}
'''الفصول الفخرية'''، اثر ابن‌ عنبه‌، سید جمال‌الدین‌ احمد بن‌ علی‌ بن‌ حسین‌ بن مهنا حسنی‌ حسینی‌ (ح ‌۷۴۸-۸۲۸ق‌/ ۱۳۴۷-۱۴۲۴م‌)، مورخ‌ و نسب‌شناس‌ شیعی، کتابی است در شناسایی نسب میر فخرالدین حسن حسینی، از سادات حسینی افطسی و رجال معاصر مؤلف که به اهتمام سید جلال‌الدین محدث ارموی، منتشر شده است.
'''الفصول الفخرية'''، اثر [[ابن عنبه، سید احمد بن علی|ابن‌ عنبه‌، سید جمال‌الدین‌ احمد بن‌ علی‌ بن‌ حسین‌ بن مهنا حسنی‌ حسینی‌]] (ح ‌۷۴۸-۸۲۸ق‌/ ۱۳۴۷-۱۴۲۴م‌)، مورخ‌ و نسب‌شناس‌ شیعی، کتابی است در شناسایی نسب [[میر فخرالدین حسن حسینی]]، از سادات حسینی افطسی و رجال معاصر مؤلف که به اهتمام [[محدث، سید جلال‌الدین|سید جلال‌الدین محدث ارموی]]، منتشر شده است.


کتاب حاضر، یکی از مؤلفات بسیار معتبر و پرفایده فن انساب نویسنده کتاب معروف «عمدة الطالب في نسب آل أبي‌طالب» می‌باشد<ref>ر.ک: مقدمه جلال‌الدین همایی، صفحه یک</ref>. برخی از دلایلی که صحت انتساب کتاب را به ابن عنبه، تأیید می‌کند، به شرح زیر می‌باشد:
کتاب حاضر، یکی از مؤلفات بسیار معتبر و پرفایده فن انساب نویسنده کتاب معروف «[[عمدة الطالب في نسب آل أبي‌طالب]]» می‌باشد<ref>ر.ک: مقدمه جلال‌الدین همایی، صفحه یک</ref>. برخی از دلایلی که صحت انتساب کتاب را به ابن عنبه، تأیید می‌کند، به شرح زیر می‌باشد:
# تصریح خود نویسنده در کتاب.
# تصریح خود نویسنده در کتاب.
# نویسنده هر دو کتاب، جد مادری خود را یکی از مشایخ قبیله بنی‌اسد، به نام و عنوان فخرالدین ابوجعفر محمد بن شیخ علامه زین‌الدین حسین بن اسماعیل محمد بن حدید اسدی معرفی می‌کند.
# نویسنده هر دو کتاب، جد مادری خود را یکی از مشایخ قبیله بنی‌اسد، به نام و عنوان فخرالدین ابوجعفر محمد بن شیخ علامه زین‌الدین حسین بن اسماعیل محمد بن حدید اسدی معرفی می‌کند.
# مؤلف در هر دو کتاب، سید تاج‌الدین محمد بن معینه نقیب حسنی دیباجی و سید مجدالدین محمد بن علم‌الدین علی نقیب را از مشایخ خود نوشته است<ref>ر.ک: همان، صفحه دو - سه</ref>.
# مؤلف در هر دو کتاب، سید تاج‌الدین محمد بن معینه نقیب حسنی دیباجی و سید مجدالدین محمد بن علم‌الدین علی نقیب را از مشایخ خود نوشته است<ref>ر.ک: همان، صفحه دو - سه</ref>.


نویسنده کتاب را برای میر فخرالدین حسن حسینی تألیف نموده و در این کتاب، به معرفی و ذکر نسب‌نامه وی، پرداخته است. وی در دیباچه کتاب، شرحی مبسوط در تعریف و تمجید وی نوشته است<ref>ر.ک: همان، صفحه سه</ref>. وی یکی از اعاظم سادات حسینی افطسی و اکابر نقبا و اعیان رجال معاصر مؤلف در ایام سلطنت میرزا شاهرخ فرزند امیر تیمور گورکان (807-850ق) است که رشته نسبش با بیست واسطه، به امام سجاد(ع) می‌رسیده است<ref>ر.ک: همان، صفحه چهار</ref>.
نویسنده کتاب را برای [[میر فخرالدین حسن حسینی]] تألیف نموده و در این کتاب، به معرفی و ذکر نسب‌نامه وی، پرداخته است. وی در دیباچه کتاب، شرحی مبسوط در تعریف و تمجید وی نوشته است<ref>ر.ک: همان، صفحه سه</ref>. وی یکی از اعاظم سادات حسینی افطسی و اکابر نقبا و اعیان رجال معاصر مؤلف در ایام سلطنت میرزا شاهرخ فرزند امیر تیمور گورکان (807-850ق) است که رشته نسبش با بیست واسطه، به [[امام سجاد علیه‌السلام|امام سجاد(ع)]] می‌رسیده است<ref>ر.ک: همان، صفحه چهار</ref>.


این اثر به زبان فارسی تألیف شده و این امر، باعث اهمیت فراوان کتاب شده است؛ زیرا کتاب نسب معتبری که به فارسی تألیف شده و نویسنده آن، مانند این کتاب، در علم نسب، تبحر و مهارت داشته باشد، در دسترس نداریم<ref>ر.ک: مقدمه ارموی، صفحه ب</ref>.
این اثر به زبان فارسی تألیف شده و این امر، باعث اهمیت فراوان کتاب شده است؛ زیرا کتاب نسب معتبری که به فارسی تألیف شده و نویسنده آن، مانند این کتاب، در علم نسب، تبحر و مهارت داشته باشد، در دسترس نداریم<ref>ر.ک: مقدمه ارموی، صفحه ب</ref>.