۱۵٬۴۹۱
ویرایش
مناقب الصوفية: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۴۰: | خط ۴۰: | ||
مقدمه مؤلف در دو باب تنظیم شده است: باب اول در تصوف و صوفی و باب دوم در فضل صوفی (از دیدگاه کتاب، سنت و عقل) و مطالب کتاب شامل دو رکن است: رکن اول در احوال و اعمال و رکن دوم در مناقب متصوفه و هر رکن دارای دو اصل و هر اصل دارای فصولی می‌باشد.<ref>ر.ک: همان، ص6-5</ref> | مقدمه مؤلف در دو باب تنظیم شده است: باب اول در تصوف و صوفی و باب دوم در فضل صوفی (از دیدگاه کتاب، سنت و عقل) و مطالب کتاب شامل دو رکن است: رکن اول در احوال و اعمال و رکن دوم در مناقب متصوفه و هر رکن دارای دو اصل و هر اصل دارای فصولی می‌باشد.<ref>ر.ک: همان، ص6-5</ref> | ||
در بخشی از کتاب می‌خوانیم: سمنون رحمة‌الله علیه گفت: تصوف آن است که هیچ چیز را ملک خود نکنی و خود ملک هیچ کس نشوی، از آنکه اگر چیزی ملک کنی تصرف کرده باشی و اگر ملک کسی شوی تکلف، و تکلف و تصرف، در تصوف محال است. کاری است ازلی تا به که دهند، جامه‌ای است بدین حدود تا در که پوشانند؟<ref>ر.ک: عابدی، کامیار، ص25</ref> | در بخشی از کتاب می‌خوانیم: سمنون رحمة‌الله علیه گفت: تصوف آن است که هیچ چیز را ملک خود نکنی و خود ملک هیچ کس نشوی، از آنکه اگر چیزی ملک کنی تصرف کرده باشی و اگر ملک کسی شوی تکلف، و تکلف و تصرف، در تصوف محال است. کاری است ازلی تا به که دهند، جامه‌ای است بدین حدود تا در که پوشانند؟<ref>ر.ک: عابدی، کامیار، ص25</ref> | ||
عبادی در «صوفی‌نامه» و این دفتر از مقامات و احوال و آداب صوفیانه سخن داشته و خواسته است که آنها را از روی قواعد روان‌شناسی عقلی و اخلاق و منطق دره‌بندی کند و پیوند آنها را با یکدیگر نشان دهد و از این راه به عرفان و تصوف که راهی سراسر ذوقی است نظمی فلسفی بدهد تا به کنه آن با قواعد منطقی تقسیم و تعریف و تحدید و ترکیب و تحلیل و استدلال بهتر بتوان پی برد. | |||
گویا ،ابن سینا (273-428ق) نخستین کسی است که در ایران به چنین کار عملی دست یازید و دو روش منطقی و فلسفی را در شناخت عرفان به کار برده است. | |||
ابن سینا در مقامات العارفین (نمط نهم الاشارات و التنبیهات) گفته است که عارفان را مقامات و درجاتی است که نخستین آنها ارادت است و ریاضت، تا سرانجام به معارفت برسد. رهروان در این جا احوالی را می گذرانند و همتها و خاطره ها دارند و دل آنان سرانجام آینه ای می شود در برابر حق و به برترین خوشیها و شادیها دست می یابند. به گفته او، در این راهسپری است که سخن شیوا و آوای خوش و عشق پارسایانه اثری به سزا دارد. | |||
عبادی در مقامات الصوفیه از مقامات و احوال و آداب عرفانی و سرانجام از سماع یاد می کند<ref>دانش‌پژوه، محمدتقی، ص11-12</ref> | |||
==پانویس== | ==پانویس== | ||
| خط ۴۵: | خط ۵۳: | ||
==منابع مقاله== | ==منابع مقاله== | ||
<nowiki>#</nowiki>مقدمه و متن کتاب | |||
<nowiki>#</nowiki>عابدی، کامیار، مناقب الصوفیه (آشنایی با متون کهن) (از میراث پیشینیان)، ادبستان فرهنگ و هنر» بهمن 1371 - شماره 38 (3 صفحه - از 24 تا 26). | |||
<nowiki>#</nowiki>دانش‌پژوه، محمدتقی، مقدمه مناقب الصوفیه، تهران، کتابفروشی منوچهری، چاپ اول، 1362ش. | |||
==وابسته‌ها== | ==وابسته‌ها== | ||