۱۰۵٬۶۹۹
ویرایش
هفتادودو ملت: جستارهایی در عقاید کلامی فرقه‌ها: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۴۳: | خط ۴۳: | ||
بخش سوم شامل ترجمۀ مقاله‌ای است از پاتریشیا کرون ـ استاد فقید مطالعات اسلام و ایران ـ در باب دیدگاه‌های کلامی جهم بن صفوان و پیروانش که اصحاب جهالات نامیده می‌شده‌اند. این نوشتار یکی از مهم‌ترین جستارهای تحقیقی نویسنده در باب برخی از آموزه‌های کلامی مرسوم در دوران قدیم است. جهمیه از فرقه‌های کلامی و عقیدتی مهمی بوده‌اند که در اغلب آثار کلامی و فرقه‌نگارانه به آنها اشاره شده است. مؤلف در این نوشته با بررسی دیدگاه‌های جهم بن صفوان ـ بنیان‌گذار این نحله ـ نشان می‌دهد که برخلاف آنچه تاکنون مرسوم بوده و محققان معتقد بوده‌اند که این متکلم تحت تأثیر سوفسطاییان و فیلسوفان یونانی بوده است، او در محیط بودایی بلخ و مناطق اطراف آن پرورش یافته و آموزۀ اصلی‌اش را از آیین بودا گرفته است. مؤلف در ادامه به تأثیروتأثرهای دیگری می‌پردازد که پیروان فرقۀ جهمیه با دیگر نحله‌های کلامی و عقیدتی داشته‌اند. | بخش سوم شامل ترجمۀ مقاله‌ای است از پاتریشیا کرون ـ استاد فقید مطالعات اسلام و ایران ـ در باب دیدگاه‌های کلامی جهم بن صفوان و پیروانش که اصحاب جهالات نامیده می‌شده‌اند. این نوشتار یکی از مهم‌ترین جستارهای تحقیقی نویسنده در باب برخی از آموزه‌های کلامی مرسوم در دوران قدیم است. جهمیه از فرقه‌های کلامی و عقیدتی مهمی بوده‌اند که در اغلب آثار کلامی و فرقه‌نگارانه به آنها اشاره شده است. مؤلف در این نوشته با بررسی دیدگاه‌های جهم بن صفوان ـ بنیان‌گذار این نحله ـ نشان می‌دهد که برخلاف آنچه تاکنون مرسوم بوده و محققان معتقد بوده‌اند که این متکلم تحت تأثیر سوفسطاییان و فیلسوفان یونانی بوده است، او در محیط بودایی بلخ و مناطق اطراف آن پرورش یافته و آموزۀ اصلی‌اش را از آیین بودا گرفته است. مؤلف در ادامه به تأثیروتأثرهای دیگری می‌پردازد که پیروان فرقۀ جهمیه با دیگر نحله‌های کلامی و عقیدتی داشته‌اند. | ||
بخش چهارم ترجمۀ مقالۀ دیگری از همین صاحب‌نظر است که به دیدگاه جاحظ در باب دهریان اختصاص دارد. در این بخش نویسنده با تصویری از دهریان آشنا می‌شود که در آثار جاحظ بازتاب یافته‌اند. دهریان که زمان یا روزگار یا طبیعت را خودبنیاد و ابدی و ازلی می‌دانستند، در ایران نیز حضوری پررنگ داشته‌اند و در متون تاریخی و ادبی و کلامی بسیار از آنان سخن به میان آمده است. در اینجا تنها به دو نمونۀ مشهور ـ یکی از آثار قدیم و یکی از آثار معاصر ـ اشاره شده است. نمونۀ نخست از | بخش چهارم ترجمۀ مقالۀ دیگری از همین صاحب‌نظر است که به دیدگاه جاحظ در باب دهریان اختصاص دارد. در این بخش نویسنده با تصویری از دهریان آشنا می‌شود که در آثار جاحظ بازتاب یافته‌اند. دهریان که زمان یا روزگار یا طبیعت را خودبنیاد و ابدی و ازلی می‌دانستند، در ایران نیز حضوری پررنگ داشته‌اند و در متون تاریخی و ادبی و کلامی بسیار از آنان سخن به میان آمده است. در اینجا تنها به دو نمونۀ مشهور ـ یکی از آثار قدیم و یکی از آثار معاصر ـ اشاره شده است. نمونۀ نخست از «[[مرصاد العباد]]» [[نجم رازی، عبدالله بن محمد|نجم‌الدین رازی]] آورده شده و نمونۀ دوم رباعی مشهور [[شفیعی کدکنی، محمدرضا|شفیعی کدکنی]] است: | ||
{{شعر}} | {{شعر}} | ||