۱۰۶٬۵۷۴
ویرایش
رواداری در تاریخ فرهنگی ایران: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) (صفحه‌ای تازه حاوی «{{جعبه اطلاعات کتاب | تصویر =NURرواداری در تاریخ فرهنگی ایرانJ1.jpg | عنوان =رواداری در تاریخ فرهنگی ایران | عنوان‌های دیگر = |پدیدآورندگان | پدیدآوران = قربانی دهناری، احد (نویسنده) |زبان | زبان = | کد کنگره = | موضوع = |ناشر | ناشر =افکار جدید | مکان...» ایجاد کرد) |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲۵: | خط ۲۵: | ||
| پیش از = | | پیش از = | ||
}} | }} | ||
'''رواداری در تاریخ فرهنگی ایران: تاریخ فرهنگی پیش و پس از اسلام''' تألیف احد قربانی | '''رواداری در تاریخ فرهنگی ایران: تاریخ فرهنگی پیش و پس از اسلام''' تألیف [[قربانی دهناری، احد|احد قربانی دهناری]]، شاید از آنجایی که در جامعۀ ما تنوع سیاسی هرگز وجود نداشته، از این‌رو این نوشته بیشتر تکیه بر رواداری مذهبی یا آزادی اعتقادات دینی دارد. بنابراین این کتاب نگاهی دارد به رواداری (تساهل، تسامح، مدارا) در فرهنگ و ادب ایران با تکیه بر آثار مکتوب و تلاشی دارد برای درس‌گیری، جمع‌بندی و دریافت رهنمود. | ||
==ساختار== | ==ساختار== | ||
کتاب در پنج فصل تدوین شده است. | کتاب در پنج فصل تدوین شده است. | ||
| خط ۴۲: | خط ۴۲: | ||
برخی از شاعران، هنرمندان، مورخان و ادیبان ایرانی با رواداری و مقاومت علیه تعصب در سنت هنری ایرانی، راهی در این تنگنا گشوده‌اند. برخی از اینان با نوشته‌های منثور خویش در ادبیات و تاریخ افشاگر تعصب یا مبشر تسامح بوده‌اند؛ برخی مردان هنرمندی بوده‌اند که با زندگی هنری خویش با وجود تعصب‌ها و سرکوب‌ها زیستی همراه با تساهل و با این وجود مقاومت را رقم زده‌اند؛ برخی به‌ویژه زنان هنرمند و شاعری هستند که فراتر از وجه ادبی یا محتوای آثار خویش به صرف جنسیت خود دچار رنج مضاعف شده‌اند و از این‌رو روایت زندگی و آثارشان علیه فرهنگ غالب ارزشی دوچندان دارد. آنچه در فصل چهارم آمده، تلاشی است برای ارزش‌گذاری و ارج‌نهادن مستقل و مضاعف بر این چهره‌های درخشان تاریخ فرهنگی ایران که در برابر تعصب رواداری کرده‌اند. | برخی از شاعران، هنرمندان، مورخان و ادیبان ایرانی با رواداری و مقاومت علیه تعصب در سنت هنری ایرانی، راهی در این تنگنا گشوده‌اند. برخی از اینان با نوشته‌های منثور خویش در ادبیات و تاریخ افشاگر تعصب یا مبشر تسامح بوده‌اند؛ برخی مردان هنرمندی بوده‌اند که با زندگی هنری خویش با وجود تعصب‌ها و سرکوب‌ها زیستی همراه با تساهل و با این وجود مقاومت را رقم زده‌اند؛ برخی به‌ویژه زنان هنرمند و شاعری هستند که فراتر از وجه ادبی یا محتوای آثار خویش به صرف جنسیت خود دچار رنج مضاعف شده‌اند و از این‌رو روایت زندگی و آثارشان علیه فرهنگ غالب ارزشی دوچندان دارد. آنچه در فصل چهارم آمده، تلاشی است برای ارزش‌گذاری و ارج‌نهادن مستقل و مضاعف بر این چهره‌های درخشان تاریخ فرهنگی ایران که در برابر تعصب رواداری کرده‌اند. | ||
ادبیات فارسی همواره چشم به اجتماع داشته است. وقتی سعدی در دوران خشکسالی «بدر سیمای مردم» را «هلال» می‌بیند، تنها این تشبیه نشان عشق به مردم است. وقتی آذر بیگدلی در وصف حال مردم می‌گوید: «تفریق بال و اختلال حال به حدی است که کسی را حال خواندن شعر نیست تا به گفتن شعر چه رسد»، نشان تپیدن قلب او برای مردم است. بخش بزرگی از ادبیات فارسی هم بر مشکلات زندگی مادی و هم بر مشکلات زندگی معنوی مردم اشک ریخته است. فصل پایانی کتاب اختصاص به بررسی و تبیین رواداری در سنت ادبی ایران دارد.<ref> [https://literaturelib.com/books/5512 ر.ک: پایگاه کتابخانه تخصصی ادبیات]</ref> | ادبیات فارسی همواره چشم به اجتماع داشته است. وقتی [[سعدی، مصلح بن عبدالله|سعدی]] در دوران خشکسالی «بدر سیمای مردم» را «هلال» می‌بیند، تنها این تشبیه نشان عشق به مردم است. وقتی آذر بیگدلی در وصف حال مردم می‌گوید: «تفریق بال و اختلال حال به حدی است که کسی را حال خواندن شعر نیست تا به گفتن شعر چه رسد»، نشان تپیدن قلب او برای مردم است. بخش بزرگی از ادبیات فارسی هم بر مشکلات زندگی مادی و هم بر مشکلات زندگی معنوی مردم اشک ریخته است. فصل پایانی کتاب اختصاص به بررسی و تبیین رواداری در سنت ادبی ایران دارد.<ref> [https://literaturelib.com/books/5512 ر.ک: پایگاه کتابخانه تخصصی ادبیات]</ref> | ||