پرش به محتوا

ام‍ي‍دی طه‍رانی، ارج‍اس‍ب ب‍ن‌ ع‍ل‍ی: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۵۴: خط ۵۴:
متأسفانه منابع از این بخش زندگی وی تا سه سال آخر حیاتش هیچ نشانی به دست نداده‌اند و آن همان همراه شدن وی در سال 927 با اردوی سام‌میرزای دوساله (متوفی 975) و دورمیش‌خان (متوفی 932) له‌له سام‌میرزا و خواجه حبیب‌الله ساوجی (متوفی 932) وزیر دورمیش‌خان به سوی هرات است که طبق قول خواندمیر  دو سال طول می‌کشد. امیدی در این دو سال چنان دل‌های عام و خاص را صید خود می‌کند که مهارمهام امور را به دستش می‌سپارند. آنقدر که برای دریافت مجوز بازگشتِ ناچار به شهرش، متوسل به الحاح و اصرار می‌شود. البته قصاید مدحی وی که حدود 70 درصد حجم دیوان کوچکش را به خود اختصاص داده؛ هرچند در لفافه، اما حاوی اطلاعات ذی‌قیمت در باب زندگی وی و تا حدی ممدوحانش است.<ref> ر.ک: شفیعیون، سعید، ص267</ref>
متأسفانه منابع از این بخش زندگی وی تا سه سال آخر حیاتش هیچ نشانی به دست نداده‌اند و آن همان همراه شدن وی در سال 927 با اردوی سام‌میرزای دوساله (متوفی 975) و دورمیش‌خان (متوفی 932) له‌له سام‌میرزا و خواجه حبیب‌الله ساوجی (متوفی 932) وزیر دورمیش‌خان به سوی هرات است که طبق قول خواندمیر  دو سال طول می‌کشد. امیدی در این دو سال چنان دل‌های عام و خاص را صید خود می‌کند که مهارمهام امور را به دستش می‌سپارند. آنقدر که برای دریافت مجوز بازگشتِ ناچار به شهرش، متوسل به الحاح و اصرار می‌شود. البته قصاید مدحی وی که حدود 70 درصد حجم دیوان کوچکش را به خود اختصاص داده؛ هرچند در لفافه، اما حاوی اطلاعات ذی‌قیمت در باب زندگی وی و تا حدی ممدوحانش است.<ref> ر.ک: شفیعیون، سعید، ص267</ref>


از سروده‌های امیدی می‌توان دریافت که او مسلمان و شیعی بوده است. ستایش پیامبر و اهل بیت (ع)، به‌خصوص [[امام علی علیه‌السلام|امام علی(ع)]]، در سروده‌های وی به چشم می‌خورد.
از سروده‌های امیدی می‌توان دریافت که او مسلمان و شیعی بوده است. ستایش پیامبر و اهل بیت(ع)، به‌خصوص [[امام علی علیه‌السلام|امام علی(ع)]]، در سروده‌های وی به چشم می‌خورد.


امیدی پس از مدت‌ها دوری از زادگاه، در ۹۲۹ق به تهران بازگشت.<ref> ر.ک: ریحانی منفرد، نسترن، ص241-242</ref>   
امیدی پس از مدت‌ها دوری از زادگاه، در ۹۲۹ق به تهران بازگشت.<ref> ر.ک: ریحانی منفرد، نسترن، ص241-242</ref>