رساله موسوم به یک کلمه: تفاوت میان نسخه‌ها

==گزارش کتاب==

مردم‌سالاری یعنی اینکه منشأ قدرت دولت فقط ارادۀ جمهور مردم است؛ حق مردم برای انتخاب قانون‌گذاران؛ شایسته‌سالاری یعنی اینکه ملاک انتصاب به مقام و منصب دولتی فقط اهلیت و شایستگی شخص برای تصدی و تکفل آن مقام و منصب باشد؛ عدم عزل بلاسبب متصدیان مقامات و مناصب؛ عدالت قضایی و جزایی یعنی برابرانگاری همۀ شهروندان در پیشگاه قانون؛ مسئولیت‌پذیری همۀ متصدیان مقامات و مناصب از صدر تا ذیل؛ وجود هیئت منصفه در دادگاه‌ها؛ تفکیک قوا یعنی استقلال هر یک از سه قوۀ مقننه، مجریه و قضاییه از دو قوۀ دیگر؛ آزادی مطبوعات و اطلاع‌رسانی؛ روشن‌سازی هرچه تمام‌تر دخل و خرج دولت؛ عدالت مالیاتی؛ آزادی بیان عقیده؛ آزادی اجتماعات؛ آزادی کامل در حریم شخصی؛ مصونیت جان شهروند از هرگونه تعرض؛ مصونیت آب‌روی شهروند از هرگونه تعرض؛ مصونیت اموال شهروند از هرگونه تعرض؛ آزادی شغل و حرفه؛ حق دفاع از خود در برابر هرگونه ظلم؛ ممنوعیت شکنجه؛ حق برخورداری همه و به‌ویژه فقرا از آموزش و پرورش رایگان.

در واقع مستشارالدوله از یک‌سو به‌جد بر این باور است که رمز پیشرفت جوامع اروپایی که مظاهر آن را نظم، امنیت، رفاه، عدالت، آزادی، برابری، آسایش عامه، آبادی کشور، کثرت علوم، فنون و هنرها، ترقیات و انتظام و اقتدار لشکر می‌بیند و علت پس‌ماندگی جامعۀ ایرانی فقط یک چیز است و آن وجود و اجرای قانون در آن ممالک و فقدان قانون در این مملکت است؛ از سوی دیگر استشمام بلکه مشاهده می‌کند صاحبان قدرت در ایران با اصل وجود و اجرای قانون مخالفند و روحانیان با هر قانونی که مستخرج از کتاب و سنت و حتی برگرفته از احکام فقهی نباشد، سر ستیز دارند. از این‌رو عزم جزم می‌کند که هم اثبات کند که تا این یک کلمه، یعنی قانون حاکمیت نیابد، به‌هیچ‌روی امکان پیشرفت مملکت جامعۀ ایران نیست و هم نشان دهد قوانینی که ضامن پیشرفت ممالک غربی شده‌اند، اصلا مغایر آموزه‌های کتاب و سنت و احکام فقه شیعی نیستند، بلکه به‌روشنی برگرته از این آموزه‌ها و احکام می‌توانند بود.

در پایان رساله دو نتیجۀ کلی و مهم‌ ذکر شده است: یکی اینکه در دنیا فردی از آفریدگان، از شاه و گدا و رعیت و لشکری، هیچ‌کس حق حکم ندارد، یعنی حاکم نیست، بلکه محکوم و مکلف است .... حاکم یزدان است؛ دیگر اینکه 21 فقرۀ پیش‌گفته اگرچه حقوق عامۀ فرانسه نام دارد، ولی در معنا حقوق عامۀ مسلمانان، بل کل جماعت متمدنه است، و چون جمیع آنها با احکام و آیات قرآنیه مؤید آمده، پس احکام الهی است و واجب است که آنها را به عمل آوریم.<ref> [https://literaturelib.com/books/5680 ر.ک: پایگاه کتابخانه تخصصی ادبیات]</ref>

==پانويس ==