۱۱۱٬۴۸۵
ویرایش
Wikinoor.ir (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - '↵↵↵\{\{کاربردهای\sدیگر\|(.*)\s\(ابهام\sزدایی\)\}\}↵↵↵' به ' {{کاربردهای دیگر|$1 (ابهام زدایی)}} ') |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۷۱: | خط ۷۱: | ||
در مواردى كه القاب بر نام غلبه دارند، القاب، سرشناسه انتخاب شدهاند و نام بر لقب ارجاع گرديده است؛ چنانكه [[محمدحسن خان اعتمادالسلطنه]]، به اعتمادالسلطنه، محمدحسن خان ارجاع داده شده، اما برادرزادهاش، محمدباقر خان اعتمادالسلطنه، زير نام كوچكش آورده شده است.<ref>همان</ref> | در مواردى كه القاب بر نام غلبه دارند، القاب، سرشناسه انتخاب شدهاند و نام بر لقب ارجاع گرديده است؛ چنانكه [[محمدحسن خان اعتمادالسلطنه]]، به اعتمادالسلطنه، محمدحسن خان ارجاع داده شده، اما برادرزادهاش، محمدباقر خان اعتمادالسلطنه، زير نام كوچكش آورده شده است.<ref>همان</ref> | ||
در «ابن» و «بن» از شيوه رايج ميان تازيان پيروى شده است؛ بدين ترتيب كه اگر ابن پيش از اسم بيايد، چون بخشى از شهرت صاحب اسم است، پارهاى از نام او بشمار رفته است؛ مثلاًدر | در «ابن» و «بن» از شيوه رايج ميان تازيان پيروى شده است؛ بدين ترتيب كه اگر ابن پيش از اسم بيايد، چون بخشى از شهرت صاحب اسم است، پارهاى از نام او بشمار رفته است؛ مثلاًدر «[[ابن یمین، محمود بن یمینالدین|ابن يمين]]»، بخش «ابن» قسمتى از نام شاعر قطعهپرداز ايرانى است و اگر در سرشناسه «[[ابن یمین، محمود بن یمینالدین|ابن يمين]]»، بخش «ابن» حذف شود، ديگر يافتن نام اين شاعر ممكن نخواهد بود، مگر آنكه از پيش، از خواننده كتاب خواسته شود «[[ابن یمین، محمود بن یمینالدین|ابن يمين]]» را زير سرشناسه «يمين» بجويد<ref>همان، ص 56</ref> | ||
در كتاب حاضر هيچ سرشناسهاى ابتدا به ساكن نيست و به همه اسمهايى كه در زبانهاى ديگر ابتدا به ساكن تلفظ مىشوند، در اين فرهنگنامه مصوّت كوتاهى افزوده شده است. مؤلفان فرهنگ زندگىنامهها اعتقاد دارند كه فارسىزبانان هيچ واژهاى را ابتدا به ساكن تلفظ نمىكنند و همه واژههاى ابتدا به ساكن زبانهاى بيگانه را با افزودن مصوّت كوتاهى در آغاز كلمه بر زبان مىآورند؛ بنابراین، از آوردن نامهاى ابتدا به ساكن پرهيختهاند و همه نامهايى را كه نخستين حرف آنها ساكن بوده است، حركت دادهاند<ref>همان</ref> | در كتاب حاضر هيچ سرشناسهاى ابتدا به ساكن نيست و به همه اسمهايى كه در زبانهاى ديگر ابتدا به ساكن تلفظ مىشوند، در اين فرهنگنامه مصوّت كوتاهى افزوده شده است. مؤلفان فرهنگ زندگىنامهها اعتقاد دارند كه فارسىزبانان هيچ واژهاى را ابتدا به ساكن تلفظ نمىكنند و همه واژههاى ابتدا به ساكن زبانهاى بيگانه را با افزودن مصوّت كوتاهى در آغاز كلمه بر زبان مىآورند؛ بنابراین، از آوردن نامهاى ابتدا به ساكن پرهيختهاند و همه نامهايى را كه نخستين حرف آنها ساكن بوده است، حركت دادهاند<ref>همان</ref> |