ابوسلیمان دارانی، عارفی از شام: تفاوت میان نسخه‌ها

| پیش از =

}}

==گزارش کتاب==

در مقایسه با دیدگاه‌های دیگران، دنیای اندیشه‌های دارانی را نمی‌توان به طور دقیق مرزبندی کرد. مطالب بسیاری که پیش کشید، در روزگار او میراث عمومی حلقه‌های دینی بود. با وجود این، برخی ویژگی‌هایی که اندیشۀ او به‌ویژه به شدت نقش‌گرفته از آنها بود، به‌روشنی برجسته و آشکارند. نویسنده در وهلۀ نخست تأکید سخت بر تقدیر کل فعل نیک و بد انسان و به عبارت درآوردن تمام و کمال آن را مدنظر می‌گیرد و راست‌شدن انسان تنها به سوی خدا که او خواستار آن است، این اعتقاد راسخ که برای هر آنچه خوبی در همین دنیا پادشای هست، ترجیح بیم بر امید، گرسنگی کشیدن به منزلۀ هسته و لب کل زهد را در مطمح نظر آورده است.

نویسنده در این کتاب در تحقیق خود دربارۀ دارانی دریافته که او به بسیاری از موضوعات و مفاهیم عرفانی نپرداخته است؛ با این حال او با توجه وضعیت منابع، روا نمی‌دارد از آن نتیجه بگیرد که این موضوعات و مفاهیم برای ابوسلیمان ناآشنا بوده است. از آن موضوعاتی که مورد توجه او بوده و به آنها پرداخته، چندان اندک روایت شده است که دست مؤلف را برای ترسیم تصویری کامل از تصورات او می‌بنند. با وجود این همه نقص و نارسایی، مؤلف این کتاب، عرفان‌پژوه برجستۀ آلمانی ریشارد گراملیش، مبادرت به تألیف تک‌نگاشتی دربارۀ این عارف پیشرو کرده و بر اساس همین اطلاعات و روایات پراکنده و ناکافی کوشیده است به افکار دارانی نظم و انسجام ببخشد و آنها را زیر موضوعاتی خاص به گونه‌ای جمع کند که خطوط اصلی دنیای اندیشه‌های او را به طور قابل اطمینانی به دست دهد.

این کتاب در واقع مقاله‌ای است که مؤلف آن را به استاد خود فریتس مایر به مناسبت هشتادمین سالگرد تولدش تقدیم کرده و در مجلۀ Oriens، جلد 33 سال 1992 چاپ شده است. این مقاله فاقد کتاب‌نامه است؛ کتاب‌نامۀ ضمیمه‌شده در ترجمه شامل منابعی است که مؤلف مستقیم از آنها بهره برده و نقل قول کرده است.<ref> [https://literaturelib.com/books/5649 ر.ک: پایگاه کتابخانه تخصصی ادبیات]</ref>