ارمغان بدخشان: تفاوت میان نسخه‌ها

ارمغان بدخشان (نمایش مبدأ)

نسخهٔ ‏۲ اوت ۲۰۲۴، ساعت ۱۶:۳۹

۱۷۳ بایت اضافه‌شده ، ‏۲ اوت ۲۰۲۴

بدون خلاصۀ ویرایش

Hbaghizadeh

دیوان‌سالاران، مدیران

۱۱۶٬۹۳۹

ویرایش

@@ خط ۲۷: / خط ۲۷: @@
 | پیش از =
 }}
-ا'''رمغان بدخشان''' تألیف شاه عبدالله بدخشی یمگی، این کتاب یکی از آثار بنیادین در زمینۀ بدخشان‌شناسی است. این اثر بحث‌های مفصل و مستوفی در عرصه‌های تاریخی، جغرافیایی، اقتصادی، جامعه‌شناسی و گویش‌شناسی بدخشان دارد. این کتاب، اثری است که دربارۀ شاعران بدخشانی از قدیم‌ترین روزگار تا آغاز قرن بیستم سخن می‌گوید. هرچند توجه بیشتر دربارۀ شاعرانی است که سده‌های هجدهم و نوزدهم میلادی زیست می‌کردند، درست در زمانی که انکشاف حوادث سیاسی قلمرو بزرگ گویندگان زبان فارسی دری را به کشورهای جداگانه‌ای تقسیم می‌کند، اما هنوز روابط فرهنگی به‌گونه‌ای پابرجاست.
+ا'''رمغان بدخشان''' تألیف [[ب‍دخ‍ش‍ي‌،ش‍اه‌ ع‍ب‍دال‍ل‍ه‌|شاه عبدالله بدخشی یمگی]]، این کتاب یکی از آثار بنیادین در زمینۀ بدخشان‌شناسی است. این اثر بحث‌های مفصل و مستوفی در عرصه‌های تاریخی، جغرافیایی، اقتصادی، جامعه‌شناسی و گویش‌شناسی بدخشان دارد. این کتاب، اثری است که دربارۀ شاعران بدخشانی از قدیم‌ترین روزگار تا آغاز قرن بیستم سخن می‌گوید. هرچند توجه بیشتر دربارۀ شاعرانی است که سده‌های هجدهم و نوزدهم میلادی زیست می‌کردند، درست در زمانی که انکشاف حوادث سیاسی قلمرو بزرگ گویندگان زبان فارسی دری را به کشورهای جداگانه‌ای تقسیم می‌کند، اما هنوز روابط فرهنگی به‌گونه‌ای پابرجاست.
 ==گزارش کتاب==
@@ خط ۳۴: / خط ۳۴: @@
 «ارمغان بدخشان» یکی از آثار بنیادین در زمینۀ بدخشان‌شناسی است. این اثر بحث‌های مفصل و مستوفی در عرصه‌های تاریخی، جغرافیایی، اقتصادی، جامعه‌شناسی و گویش‌شناسی بدخشان دارد. این کتاب، اثری است که دربارۀ شاعران بدخشانی از قدیم‌ترین روزگار تا آغاز قرن بیستم سخن می‌گوید. هرچند توجه بیشتر دربارۀ شاعرانی است که سده‌های هجدهم و نوزدهم میلادی زیست می‌کردند، درست در زمانی که انکشاف حوادث سیاسی قلمرو بزرگ گویندگان زبان فارسی دری را به کشورهای جداگانه‌ای تقسیم می‌کند، اما هنوز روابط فرهنگی به‌گونه‌ای پابرجاست.
-شاه عبدالله بدخشی این کتاب را در روزگاری نوشت که هنوز علم تاریخ ادبیات‌نگاری در کشور پدید نیامده بود و رسم جاری تذکره‌نگاری سنتی بود، رسم ستوده‌ای که پیشینۀ شکوهمندی در ادبیات کلاسیک فارسی دری دارد. او این کتاب را در زمانی که در خان‌آباد می‌زیست (سال 1312 ـ 1313 خورشیدی) به رشتۀ تحریر درآورد و هنگامی که به کابل آمد (1316) به چاپ آن به صورت مسلسل در مجلۀ «کابل» پرداخت.
+[[ب‍دخ‍ش‍ي‌،ش‍اه‌ ع‍ب‍دال‍ل‍ه‌|شاه عبدالله بدخشی]] این کتاب را در روزگاری نوشت که هنوز علم تاریخ ادبیات‌نگاری در کشور پدید نیامده بود و رسم جاری تذکره‌نگاری سنتی بود، رسم ستوده‌ای که پیشینۀ شکوهمندی در ادبیات کلاسیک فارسی دری دارد. او این کتاب را در زمانی که در خان‌آباد می‌زیست (سال 1312 ـ 1313 خورشیدی) به رشتۀ تحریر درآورد و هنگامی که به کابل آمد (1316) به چاپ آن به صورت مسلسل در مجلۀ «کابل» پرداخت.
-محور اصلی این کتاب بحث دربارۀ شاعران بدخشان از روزگار قدیم تا پایان قرن نوزده است. قدیمی‌ترین شاعری که در این اثر آمده ملک‌شاه جهان یمگی (متوفای 456 ق) از معاصران ناصرخسرو است و متأخرترین شاعر مورد بحث مسلم شغنانی (متوفای 1300 خورشیدی) است. نویسنده در این کتاب گامی فراتر از تذکره‌نگاری سنتی برداشته است. در این کتاب به شاعران و نویسندگانی پرداخته شده که به قلمرو بدخشان به مفهوم تاریخی آن مربوط می‌شوند نه به محدودۀ بدخشان فعلی. در عین حال مؤلف در این کتاب به شاعرانی پرداخته که در آن سرزمین زاده شده، پرورش یافته و زیست دارند و نیز آنهایی که در بدخشان روزگار می‌گذرانند، در حالی که در محل دیگری به دنیا آمده‌اند.
+محور اصلی این کتاب بحث دربارۀ شاعران بدخشان از روزگار قدیم تا پایان قرن نوزده است. قدیمی‌ترین شاعری که در این اثر آمده ملک‌شاه جهان یمگی (متوفای 456 ق) از معاصران [[ناصر خسرو|ناصرخسر]]<nowiki/>و است و متأخرترین شاعر مورد بحث مسلم شغنانی (متوفای 1300 خورشیدی) است. نویسنده در این کتاب گامی فراتر از تذکره‌نگاری سنتی برداشته است. در این کتاب به شاعران و نویسندگانی پرداخته شده که به قلمرو بدخشان به مفهوم تاریخی آن مربوط می‌شوند نه به محدودۀ بدخشان فعلی. در عین حال مؤلف در این کتاب به شاعرانی پرداخته که در آن سرزمین زاده شده، پرورش یافته و زیست دارند و نیز آنهایی که در بدخشان روزگار می‌گذرانند، در حالی که در محل دیگری به دنیا آمده‌اند.
 سرچشمه‌ها و منابعی که نویسنده در تألیف کتاب سوده جسته، عبارتند از: دواوین شاعران و دیگر آثار آنها، بیاض‌ها و جنگ‌های شعری، کتب تاریخ، کتب جغرافیایی، تذکره‌های ادبی، طبقات صوفیان، کتب زبان‌شناسی، وقف‌نامه‌های اماکن مقدسه و زیارتگاه‌ها، پارچه‌های خوشنویسی، اشخاص کهنسال و آگاه. اهمیت کتاب در استفاده از این سرچشمه‌ها بزرگ و آشکار است و احتیاج به توضیح مزیدی ندارد؛ اما این تنوع سرچشمه‌ها کتاب را از دایرۀ تذکره‌نگاری سنتی خارج می‌کند.