فاطمی، تمیم بن معز: تفاوت میان نسخه‌ها

وی به یمن ثروت خود توانست همه‌گونه ابزار خوش‌گذرانی را در قاهره فراهم آورد. کهینی هنگام بحث دربارۀ جشنهای بسیار متعدد مصر به بسیاری از آنها اشاره کرده، چون: نوروز، مهرجان(= ایرانی)، غطاس، میلاد، شعانین(مسیحی مصری) که تمیم به مناسبت هریک از این عیدها در ساحل و یا روی نیل، مجلسهایی شگفت برپا می‌داشت.  

تمیم با چنان شیوۀ زندگی، ناچار با دیوان ابونواس مأنوس بوده است و حتى برخی از عبارات وی را می‌توان در دیوان تمیم بازیافت. تأثیر ابونواس عمدتاً در شعر بادگانی او پدیدار است: وی هنگام وصف باده، دیگر نه دل‌نگران خلیفه و یا دولتمردان است و نه دل‌نگران مردان دین. در همین اشعار است که هرزه‌گرایی شاعر آشکار می‌شود و می‌توان از آنجا، به علت عزل او از ولایت‌عهدی پی برد. اما سرانجام او نیز مانند ابونواس، باور می‌کند که بخشندگی خداوند باری از همۀ تباهیهای او بیشتر است و ناچار شامل او نیز خواهد شد. از اینجا شعر او شامل نوعی «زهدیات» نیز می‌شود که باز به ابونواس شبیه‌ترش می‌سازد. بدین‌سان می‌توان گفت که وی، تنها در دو سال آخر عمر شعر زاهدانه سروده است، نه بیشتر.