۱۰۶٬۳۶۶
ویرایش
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - ' ، ' به '، ') |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - 'ه ای ' به 'های ') |
||
خط ۳۰: | خط ۳۰: | ||
کتاب پس از مقدمه، در سه بخش و هر بخش در چند فصل سامان یافته است. | کتاب پس از مقدمه، در سه بخش و هر بخش در چند فصل سامان یافته است. | ||
در مقدمه سیر مباحث همه کتاب، به صورت یک جا تنظیم شده و در تدوین آن، از شیوه وابسته مستقل، بیشتر استفاده شده است به همین دلیل کتب سیر منطقی | در مقدمه سیر مباحث همه کتاب، به صورت یک جا تنظیم شده و در تدوین آن، از شیوه وابسته مستقل، بیشتر استفاده شده است به همین دلیل کتب سیر منطقی ویژهای دارد<ref>مقدمه، ص 24</ref>. | ||
بخش سوم کتاب به تعظیم شعائر حسینی اختصاص یافته است. عنوان اولین فصل آن «بررسی و تحلیل علمی زیارت از دیدگاه عرفا، فلاسفه و احادیث» است. در این فصل مطالب گوناگون متعددی بیان گشته که یکی از آنها آثار و فواید زیارت برای زائر است. در این راستا، مؤلف به جواب [[ابن سینا، حسین بن عبدالله|ابوعلی سینا]] از سؤال [[ابوسعید ابوالخیر]] استناد کرده؛ [[ابن سینا، حسین بن عبدالله|ابوعلی سینا]] در پاسخ به سوال شیخ عارف [[ابوسعید ابوالخیر]]، که در مورد زیارت و تأثیر آن، از «زائر، مزور و زیارت» پرسیده بود، چنین گفته است: «زائر که با همه وجودش، اعم از بدن و نفس، به سمت مزرو میرود، از نفس و جان مزور استمداد میکند تا خیری را تحصیل یا زیان و اذیتی را دفع کند و همه وجودش در سلک استعداد و استمداد در میآید و از آن سوی، نفس مزور نیر به جهت مشابهت و مجاورتی که با عقول یافته، منشأ تأثیر و اثر بخشی فراوان و کاملتری خواهد بود و چون زائر با جسم و جان به سمت مزور روی آورد، هم بهرههای جسمانی میبرد و هم بهرههای روحانی و نفسانی...<ref>ر.ک: متن کتاب، ص234</ref> | بخش سوم کتاب به تعظیم شعائر حسینی اختصاص یافته است. عنوان اولین فصل آن «بررسی و تحلیل علمی زیارت از دیدگاه عرفا، فلاسفه و احادیث» است. در این فصل مطالب گوناگون متعددی بیان گشته که یکی از آنها آثار و فواید زیارت برای زائر است. در این راستا، مؤلف به جواب [[ابن سینا، حسین بن عبدالله|ابوعلی سینا]] از سؤال [[ابوسعید ابوالخیر]] استناد کرده؛ [[ابن سینا، حسین بن عبدالله|ابوعلی سینا]] در پاسخ به سوال شیخ عارف [[ابوسعید ابوالخیر]]، که در مورد زیارت و تأثیر آن، از «زائر، مزور و زیارت» پرسیده بود، چنین گفته است: «زائر که با همه وجودش، اعم از بدن و نفس، به سمت مزرو میرود، از نفس و جان مزور استمداد میکند تا خیری را تحصیل یا زیان و اذیتی را دفع کند و همه وجودش در سلک استعداد و استمداد در میآید و از آن سوی، نفس مزور نیر به جهت مشابهت و مجاورتی که با عقول یافته، منشأ تأثیر و اثر بخشی فراوان و کاملتری خواهد بود و چون زائر با جسم و جان به سمت مزور روی آورد، هم بهرههای جسمانی میبرد و هم بهرههای روحانی و نفسانی...<ref>ر.ک: متن کتاب، ص234</ref> |