پرش به محتوا

سير العباد الی المعاد: تفاوت میان نسخه‌ها

جز
جایگزینی متن - ' می ‌د' به ' می‌د'
جز (جایگزینی متن - ' .' به '.')
جز (جایگزینی متن - ' می ‌د' به ' می‌د')
خط ۲۹: خط ۲۹:
'''سیر العباد الی المعاد'''  نوشته [[سنایی، مجدود بن آدم|ابو المجد مجدود بن آدم سنایی غزنوی]] (م 545ق) شاعر و عارف شهیر ایرانی منظومه‌ای است در ادبیات عرفانی با قالب مثنوی که شرح تکامل روح انسان را نشان داده و به تصحیح و توضیح [[رنجبر، مريم السادات|مریم السادات رنجبر]] است.
'''سیر العباد الی المعاد'''  نوشته [[سنایی، مجدود بن آدم|ابو المجد مجدود بن آدم سنایی غزنوی]] (م 545ق) شاعر و عارف شهیر ایرانی منظومه‌ای است در ادبیات عرفانی با قالب مثنوی که شرح تکامل روح انسان را نشان داده و به تصحیح و توضیح [[رنجبر، مريم السادات|مریم السادات رنجبر]] است.


شاعر در این مثنوی، موضوعی فلسفی را با مدح ممدوح خود که او را نمونه انسان کامل می ‌داند، همراه کرده و برای بیان این مطلب، بعد از مقدمه و طرح موضوع اصلی  یعنی مراحل رشد روح، به مدح وارد شده است. <ref> پیشگفتار ص 1</ref> او در صدد بوده تا حقیقت انسان را با توجه به زندگی مادی و سیر او توضیح دهد. <ref> رک: همان، ص3 </ref>
شاعر در این مثنوی، موضوعی فلسفی را با مدح ممدوح خود که او را نمونه انسان کامل می‌داند، همراه کرده و برای بیان این مطلب، بعد از مقدمه و طرح موضوع اصلی  یعنی مراحل رشد روح، به مدح وارد شده است. <ref> پیشگفتار ص 1</ref> او در صدد بوده تا حقیقت انسان را با توجه به زندگی مادی و سیر او توضیح دهد. <ref> رک: همان، ص3 </ref>


[[سنایی، مجدود بن آدم|سنایی]] این منظومه را در سن سی و سه سالگی و به منظور آشنایی خود با ابو المفاخر [[محمد منصور سرخسی]] واعظ و ملقب به مفتی مشرق که او را انسانی کامل برشمرده سروده است. <ref> رک: همان، ص5؛  راوندى، محمد بن على، ص 473</ref>او در مدح مراد خود در برخی ابیات بسیار اغراق کرده است که به گونه‌ای توجیه شده است. <ref>پیشگفتار، ص 12 </ref>
[[سنایی، مجدود بن آدم|سنایی]] این منظومه را در سن سی و سه سالگی و به منظور آشنایی خود با ابو المفاخر [[محمد منصور سرخسی]] واعظ و ملقب به مفتی مشرق که او را انسانی کامل برشمرده سروده است. <ref> رک: همان، ص5؛  راوندى، محمد بن على، ص 473</ref>او در مدح مراد خود در برخی ابیات بسیار اغراق کرده است که به گونه‌ای توجیه شده است. <ref>پیشگفتار، ص 12 </ref>