۱۰۵٬۷۰۵
ویرایش
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - ' .' به '. ') |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - ' مى گ' به ' میگ') |
||
خط ۳۰: | خط ۳۰: | ||
همچنین [[مدرس، محمدعلی|محمدعلى مدرّس تبریزى]] در بارۀ کتاب یاد شده نوشته است: «به حکم انصاف، این کتاب او، بلکه دیگر تألیفاتی که در موضوع مقتل نگارش داده، همانا دراثر آن همه محبّت مفرط که داشته است حاوى غث وسمین بوده». (ریحانة الادب، ج٢، ص٢١٧). | همچنین [[مدرس، محمدعلی|محمدعلى مدرّس تبریزى]] در بارۀ کتاب یاد شده نوشته است: «به حکم انصاف، این کتاب او، بلکه دیگر تألیفاتی که در موضوع مقتل نگارش داده، همانا دراثر آن همه محبّت مفرط که داشته است حاوى غث وسمین بوده». (ریحانة الادب، ج٢، ص٢١٧). | ||
و نیز [[امین، سید محسن|سیّد محسن امین]] | و نیز [[امین، سید محسن|سیّد محسن امین]] میگوید: «دربندى در کتاب اکسیر العبادات فی اسرارالشّهادات سخنهاى غریبى آورده و مسائلى را مطرح کرده است که اعتماد به آن نشاید. ... او در کتابهاى نقلى خود بسیارى از اخبار واهى را آورده است. حتّى چیزهایى آورده است که عقل باور ندارد وشاهدى از نقل هم ندارد». (اعیان الشّیعة، ج٢، ص٨٨). | ||
[[دربندی، آقا بن عابد|فاضل دربندی]] درباره سبب تألیف اکسیر العبادات میگوید: در خواب دیدم که پدر همسرم، [[ایروانی، محمدتقی|ملا محمّدتقی ایروانی]]، که مردی صالح و عابد و زاهد بود، به من گفت: «تواز جانب ائمۀ معصومین مأمور به تصنیف کتاب اسرار الشّهادات هستى». (ص ١٨٩.همچنین ر.ک: ص۴). وی این کتاب را به مدت هجده ماه نوشت و در ذى قعدة ١٢٧٢ از نگارش آن فارغ شد. (ص۵٧٨). متن کتاب به زبان عربى است و مفصّلترین کتابى است که تا هنگام تألیف آن دربارۀ أمام حسین(ع) نوشته شده است. از آنجاکه نویسنده آن را در عهد سلطنت ناصرالدین شاه قاجار نوشته، از او یاد و بدو دعاکرده و با القابى متعدّد وى را ستوده است. (ص ٢). | [[دربندی، آقا بن عابد|فاضل دربندی]] درباره سبب تألیف اکسیر العبادات میگوید: در خواب دیدم که پدر همسرم، [[ایروانی، محمدتقی|ملا محمّدتقی ایروانی]]، که مردی صالح و عابد و زاهد بود، به من گفت: «تواز جانب ائمۀ معصومین مأمور به تصنیف کتاب اسرار الشّهادات هستى». (ص ١٨٩.همچنین ر.ک: ص۴). وی این کتاب را به مدت هجده ماه نوشت و در ذى قعدة ١٢٧٢ از نگارش آن فارغ شد. (ص۵٧٨). متن کتاب به زبان عربى است و مفصّلترین کتابى است که تا هنگام تألیف آن دربارۀ أمام حسین(ع) نوشته شده است. از آنجاکه نویسنده آن را در عهد سلطنت ناصرالدین شاه قاجار نوشته، از او یاد و بدو دعاکرده و با القابى متعدّد وى را ستوده است. (ص ٢). |