۱۱۱٬۴۸۶
ویرایش
عرفا چگونه می‌بینند؟: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
جایگزینی متن - ' مى گ' به ' می‌گ'
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - 'ى هاى ' به 'ى‌هاى ') |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - ' مى گ' به ' می‌گ') |
||
| خط ۳۱: | خط ۳۱: | ||
در بخش بعدى كتاب نگارنده، سخنى از [[امام علی علیه‌السلام|اميرالمؤمنين على(ع)]] را مبنى بر نوع بينش اولياى الهى و عرفا مطرح كرده و مؤمنان و اولياى الهى را انسان هايى توصيف مى كند كه به باطن دنيا نظر دارند نه به ظاهر آن و از همين روست كه آنان چشم باطن بين پيدا مى كنند. | در بخش بعدى كتاب نگارنده، سخنى از [[امام علی علیه‌السلام|اميرالمؤمنين على(ع)]] را مبنى بر نوع بينش اولياى الهى و عرفا مطرح كرده و مؤمنان و اولياى الهى را انسان هايى توصيف مى كند كه به باطن دنيا نظر دارند نه به ظاهر آن و از همين روست كه آنان چشم باطن بين پيدا مى كنند. | ||
در بخش ديگرى، به لزوم امتحان هاى سخت الهى براى پيامبراكرم(ص) و اوليا و عرفا پرداخته شده و برخى از امتحان هاى سخت الهى كه در مورد پيامبر(ص) و ائمه(ع) به ويژه امام حسين(ع) به وقوع پيوسته است بيان | در بخش ديگرى، به لزوم امتحان هاى سخت الهى براى پيامبراكرم(ص) و اوليا و عرفا پرداخته شده و برخى از امتحان هاى سخت الهى كه در مورد پيامبر(ص) و ائمه(ع) به ويژه امام حسين(ع) به وقوع پيوسته است بيان می‌گردد. تفسير كلمه و واژه «عبد» كه در آن عبوديت نوعى معرفت يافتن نسبت به معبود، نيكوكارى نسبت به بندگان خدا و در نهايت قرب به خداوند معنى شده است، | ||
از مباحث بعدى كتاب است. در پايان كتاب، به حالات امام حسين(ع) در آخرين لحظات و ساعات زندگى خويش در كربلا اشاره كرده و اشتياق وصف ناپذير آن حضرت به مرگ را اوج عرفان و عبوديت آن حضرت توصيف مى كند.<ref> ر.ک: حبیبی، سلمان، ص249-251</ref> | از مباحث بعدى كتاب است. در پايان كتاب، به حالات امام حسين(ع) در آخرين لحظات و ساعات زندگى خويش در كربلا اشاره كرده و اشتياق وصف ناپذير آن حضرت به مرگ را اوج عرفان و عبوديت آن حضرت توصيف مى كند.<ref> ر.ک: حبیبی، سلمان، ص249-251</ref> | ||