پرش به محتوا

الأربعون عن الأربعين في فضائل علي أميرالمؤمنين(ع): تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۳۳: خط ۳۳:
در تأیید صحت انتساب کتاب به مؤلف، باید به این نکته اشاره نمود که این اثر، در اکثر منابع، مانند «[[بشارة المصطفی لشيعة المرتضی (طبع قدیم)|بشارة المصطفی لشيعة المرتضی]]» اثر [[عمادالدین طبری آملی، محمد بن علی|ابوجعفر محمد بن علی بن رستم طبری]] (متوفی 553ق)، «[[الفهرست (منتجب‌الدين)|الفهرست]]» و «[[الأربعين في أصول‌الدين (رازی)|الأربعين]]» [[منتجب‌الدین، علی بن عبیدالله|منتجب‌الدین رازی، علی بن عبیدالله بن حسن بن بابویه قمی]] (504- بعد از 600ق)، «[[المناقب]]» [[ابن شهرآشوب، محمد بن علی|ابن شهرآشوب]] (متوفای 588ق)، «ذيل اللآلي» [[سیوطی، عبدالرحمن بن ابی‌بکر|سیوطی]] (849-911ق) و «[[الطرائف في معرفة مذاهب الطوائف|الطرائف]]» و «[[اليقين باختصاص مولانا علي عليه‌السلام بامرة المؤمنين|اليقين]]» [[ابن طاووس، علی بن موسی|ابن طاووس]] (589-664ق)، به [[خزاعي نیسابوري، محمد بن‌ احمد|ابوسعید محمد بن احمد بن حسین خزاعی نیشابوری رازی]] نسبت داده شده است<ref>ر.ک: همان</ref>.
در تأیید صحت انتساب کتاب به مؤلف، باید به این نکته اشاره نمود که این اثر، در اکثر منابع، مانند «[[بشارة المصطفی لشيعة المرتضی (طبع قدیم)|بشارة المصطفی لشيعة المرتضی]]» اثر [[عمادالدین طبری آملی، محمد بن علی|ابوجعفر محمد بن علی بن رستم طبری]] (متوفی 553ق)، «[[الفهرست (منتجب‌الدين)|الفهرست]]» و «[[الأربعين في أصول‌الدين (رازی)|الأربعين]]» [[منتجب‌الدین، علی بن عبیدالله|منتجب‌الدین رازی، علی بن عبیدالله بن حسن بن بابویه قمی]] (504- بعد از 600ق)، «[[المناقب]]» [[ابن شهرآشوب، محمد بن علی|ابن شهرآشوب]] (متوفای 588ق)، «ذيل اللآلي» [[سیوطی، عبدالرحمن بن ابی‌بکر|سیوطی]] (849-911ق) و «[[الطرائف في معرفة مذاهب الطوائف|الطرائف]]» و «[[اليقين باختصاص مولانا علي عليه‌السلام بامرة المؤمنين|اليقين]]» [[ابن طاووس، علی بن موسی|ابن طاووس]] (589-664ق)، به [[خزاعي نیسابوري، محمد بن‌ احمد|ابوسعید محمد بن احمد بن حسین خزاعی نیشابوری رازی]] نسبت داده شده است<ref>ر.ک: همان</ref>.


در این مجموعه مختصر، فواید رجالی بسیاری وجود دارد، از جمله شناخت بسیاری از رجال حدیث، طبقات و خصوصیات آنها که از جمله آنها، خود مصنف می‌باشد که خواننده با چهل تن از شیوخ وی و خصوصیات و ویژگی‌های آنان آشنا می‌شود. مؤلف برخی از مشایخ و مشایخ مشایخ خویش را یاد کرده و به وثاقت و عدالت آنان، تصریح نموده و به نظر می‌رسد که وی از روش شیخ صدوق در اثبات تشیع آنان، پیروی کرده است<ref>ر.ک: همان، ص5</ref>.
در این مجموعه مختصر، فواید رجالی بسیاری وجود دارد، از جمله شناخت بسیاری از رجال حدیث، طبقات و خصوصیات آنها که از جمله آنها، خود مصنف می‌باشد که خواننده با چهل تن از شیوخ وی و خصوصیات و ویژگی‌های آنان آشنا می‌شود. مؤلف برخی از مشایخ و مشایخ مشایخ خویش را یاد کرده و به وثاقت و عدالت آنان، تصریح نموده و به نظر می‌رسد که وی از روش [[ابن بابویه، ابوجعفر، محمد بن علی|شیخ صدوق]] در اثبات تشیع آنان، پیروی کرده است<ref>ر.ک: همان، ص5</ref>.


مؤلف در نقل حدیث، خواه به کتابی ختم شده باشد یا نه، به روش اسناد اعتماد کرده و در این اربعین، به هیچ کتابی اشاره نکرده است، اما می‌توان از خلال اسانید وی به برخی از مؤلفین، استفاده کرد که او اسانید خویش را از مسند حسن بن سفیان، کتب [[حاکم نیشابوری، محمد بن عبدالله|حاکم نیشابوری]]، مسند بهز بن حکیم (از ابن حمدان)، [[صحيفة الرضا(ع)]]، [[مائة منقبة من مناقب أميرالمؤمنين علي بن ابي‌طالب و الأئمة من ولده عليهم‌السلام من طريق العامة|مائة منقبة]] (از [[ابن شاذان، فضل بن شاذان|ابن شاذان]])، [[الخصال]]، کتاب حسن بن رشیق و [[الأمالي (مفيد)|امالی مفید]] استفاده کرده است<ref>ر.ک: همان، ص5-6</ref>.
مؤلف در نقل حدیث، خواه به کتابی ختم شده باشد یا نه، به روش اسناد اعتماد کرده و در این اربعین، به هیچ کتابی اشاره نکرده است، اما می‌توان از خلال اسانید وی به برخی از مؤلفین، استفاده کرد که او اسانید خویش را از مسند حسن بن سفیان، کتب [[حاکم نیشابوری، محمد بن عبدالله|حاکم نیشابوری]]، مسند بهز بن حکیم (از ابن حمدان)، [[صحيفة الرضا(ع)]]، [[مائة منقبة من مناقب أميرالمؤمنين علي بن ابي‌طالب و الأئمة من ولده عليهم‌السلام من طريق العامة|مائة منقبة]] (از [[ابن شاذان، فضل بن شاذان|ابن شاذان]])، [[الخصال]]، کتاب حسن بن رشیق و [[الأمالي (مفيد)|امالی مفید]] استفاده کرده است<ref>ر.ک: همان، ص5-6</ref>.