۱۹
ویرایش
روضة المريدين: تفاوت میان نسخهها
جز
اصلاح ویرایشی بود.
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
جز (اصلاح ویرایشی بود.) |
||
| (۳ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۳۳: | خط ۳۳: | ||
«روضة المریدین» به قلم یکی از مشایخ صوفی در قرن پنجم در شهر همدان به نام [[همداني، محمد بن حسين|ابوجعفر محمد بن حسین بن احمد بن ابراهیم بن یزدانیار زاهد سعیدی صوفی]] قاضی معروف به [[همداني، محمد بن حسين|ابنیزدانیار همدانی]] است. این کتاب همانند کتابهایی چون «[[اللمع في التصوف|اللمع]]» [[ابونصر سراج، عبدالله بن علی|ابونصر سراج طوسی]] و «[[التعرف لمذهب أهل التصوف|التعرف]]» [[کلاباذی، ابوبکر محمد|ابوبکر بخاری گلآبادی]] و «[[تهذيب الأسرار في أصول التصوف؛ مع ملحق بألفاظ الصوفية المتداولة في الكتاب و السنة|تهذیبالاسرار]]» [[خرگوشی، عبدالملک بن محمد|ابوسعد خرگوشی نیشابوری]] و «[[الرسالة القشيرية|رسالۀ]]» [[قشیری، عبدالکریم بن هوازن|ابوالقاسم قشیری]] است. | «روضة المریدین» به قلم یکی از مشایخ صوفی در قرن پنجم در شهر همدان به نام [[همداني، محمد بن حسين|ابوجعفر محمد بن حسین بن احمد بن ابراهیم بن یزدانیار زاهد سعیدی صوفی]] قاضی معروف به [[همداني، محمد بن حسين|ابنیزدانیار همدانی]] است. این کتاب همانند کتابهایی چون «[[اللمع في التصوف|اللمع]]» [[ابونصر سراج، عبدالله بن علی|ابونصر سراج طوسی]] و «[[التعرف لمذهب أهل التصوف|التعرف]]» [[کلاباذی، ابوبکر محمد|ابوبکر بخاری گلآبادی]] و «[[تهذيب الأسرار في أصول التصوف؛ مع ملحق بألفاظ الصوفية المتداولة في الكتاب و السنة|تهذیبالاسرار]]» [[خرگوشی، عبدالملک بن محمد|ابوسعد خرگوشی نیشابوری]] و «[[الرسالة القشيرية|رسالۀ]]» [[قشیری، عبدالکریم بن هوازن|ابوالقاسم قشیری]] است. | ||
[[همداني، محمد بن حسين|ابوجعفر محمد بن حسین بن احمد بن ابراهیم بن یزدانیار زاهد سعیدی صوفی همدانی]] معروف به قاضی در سال 380 در روستای فورجرد از توابع همدان به دنیا آمد. او احتمالاً تحصیلات اولیه را در فورجرد نزد معلمان محلی آموخت و سپس به همدان رفت و محضر بسیاری از عالمان و محدثان آن روزگار را درک کرد؛ از جمله ابواحمد عبدالرحمان بن محمد بن عبدالغفار بن محمد بن یحیی امام | [[همداني، محمد بن حسين|ابوجعفر محمد بن حسین بن احمد بن ابراهیم بن یزدانیار زاهد سعیدی صوفی همدانی]] معروف به قاضی در سال 380 در روستای فورجرد از توابع همدان به دنیا آمد. او احتمالاً تحصیلات اولیه را در فورجرد نزد معلمان محلی آموخت و سپس به همدان رفت و محضر بسیاری از عالمان و محدثان آن روزگار را درک کرد؛ از جمله ابواحمد عبدالرحمان بن محمد بن عبدالغفار بن محمد بن یحیی امام همدانی، ابوبکر محمد بن حسین بن علی همدانی فرّاء، ابوالحسن ابراهیم بن جعفر اسدی همدانی حناط شاهد، ابوالفتح علاء بن حسین زهیری همدانی بزاز، ابوالقاسم عبدالرحمان بن عمر همدانی مؤدب، ابوالحسن محمد بن احمد مؤدب حنبلی، ابونصر حمد بن عمر همدانی محدث و.... معروفترین شاگرد او کیا ابوشجاع شیرویه بن شهردار بن شیرویه بن فناخسرو بن خسروگان حافظ دیلمی همدانی یکی از محدثان و صوفیان و مورخان نامدار همدان است که بخش قابل توجهی از آگاهیهای مربوط به وضعیت علم و علما در همدان به او برمیگردد. | ||
این کتاب که در اینجا بر اساس چند نسخۀ خطی تصحیح و تحقیق شده است، یکی از دستینههای مهم تصوف است و با توجه به عصر تألیف آن، در کنار آثاری چون «[[الرسالة القشيرية|رسالۀ]]» [[قشیری، عبدالکریم بن هوازن|قشیری]] و «[[كشف المحجوب (تصنیف)|کشف المحجوب]]» [[هجویری، علی بن عثمان|هجویری]] از منابع تراز اول صوفیه در قرن پنجم به شمار میرود. بخشی از مطالب کتاب کاملاً منحصربهفرد است و در آثار دیگر دیده نشده است و بخشی نیز روایتی دیگر از حکایتها و سخنان مشایخ متقدم صوفیه ارائه میدهد که در جای خود تازگی دارد. | این کتاب که در اینجا بر اساس چند نسخۀ خطی تصحیح و تحقیق شده است، یکی از دستینههای مهم تصوف است و با توجه به عصر تألیف آن، در کنار آثاری چون «[[الرسالة القشيرية|رسالۀ]]» [[قشیری، عبدالکریم بن هوازن|قشیری]] و «[[كشف المحجوب (تصنیف)|کشف المحجوب]]» [[هجویری، علی بن عثمان|هجویری]] از منابع تراز اول صوفیه در قرن پنجم به شمار میرود. بخشی از مطالب کتاب کاملاً منحصربهفرد است و در آثار دیگر دیده نشده است و بخشی نیز روایتی دیگر از حکایتها و سخنان مشایخ متقدم صوفیه ارائه میدهد که در جای خود تازگی دارد. | ||
| خط ۴۹: | خط ۴۹: | ||
[[همداني، محمد بن حسين|ابنیزدانیار]] از منابع بسیاری برای تدوین کتاب خود استفاده کرده است؛ ولی صرفاً از سه منبع خود نام برده است: کتاب «المیزان» [[جنید بغدادی، جنید بن محمد|جنید بغدادی]]، «منثور الحکم» و کتاب «التوکل یا المتوکلین» ابراهیم خوّاص که متأسفانه هیچکدام از این سه منبع اکنون وجود ندارند و گویا نقل [[همداني، محمد بن حسين|ابنیزدانیار]] تنها قطعۀ باقیمانده از این آثار باشد. | [[همداني، محمد بن حسين|ابنیزدانیار]] از منابع بسیاری برای تدوین کتاب خود استفاده کرده است؛ ولی صرفاً از سه منبع خود نام برده است: کتاب «المیزان» [[جنید بغدادی، جنید بن محمد|جنید بغدادی]]، «منثور الحکم» و کتاب «التوکل یا المتوکلین» ابراهیم خوّاص که متأسفانه هیچکدام از این سه منبع اکنون وجود ندارند و گویا نقل [[همداني، محمد بن حسين|ابنیزدانیار]] تنها قطعۀ باقیمانده از این آثار باشد. | ||
از میان یازده نسخۀ شناساییشده برای این کتاب، از هفت نسخه در این تصحیح استفاده شده است: نسخۀ کتابخانۀ ملک به شمارۀ 3989، نسخۀ کتابخانۀ دانشگاه پرینستون، نسخۀ کتابخانۀ ملی برلین با شمارۀ 3543، نسخۀ کتابخانۀ سلیمانیه در استانبول به شمارۀ 1028، نسخۀ کتابخانۀ یوسفآغا در | از میان یازده نسخۀ شناساییشده برای این کتاب، از هفت نسخه در این تصحیح استفاده شده است: نسخۀ کتابخانۀ ملک به شمارۀ 3989، نسخۀ کتابخانۀ دانشگاه پرینستون، نسخۀ کتابخانۀ ملی برلین با شمارۀ 3543، نسخۀ کتابخانۀ سلیمانیه در استانبول به شمارۀ 1028، نسخۀ کتابخانۀ یوسفآغا در قونیه، نسخۀ کتابخانۀ منطقهای در قونیه به شمارۀ 3815 و نسخۀ کتابخانۀ فاضل احمد پاشا.<ref> [https://literaturelib.com/books/7085 ر.ک: کتابخانه تخصصی ادبیات] </ref> | ||
==پانويس == | ==پانويس == | ||
| خط ۶۲: | خط ۶۲: | ||
[[رده:کتابشناسی]] | [[رده:کتابشناسی]] | ||
[[رده:اسلام، عرفان، غیره]] | |||
[[رده: تصوف و عرفان]] | |||
[[رده:طرائق صوفیه]] | |||
[[رده:مقالات(تیر) باقی زاده]] | [[رده:مقالات(تیر) باقی زاده]] | ||
[[رده:مقالات بازبینی | [[رده:مقالات بازبینی شده2 تیر 1403]] | ||