۱۰۶٬۱۰۱
ویرایش
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) (صفحهای تازه حاوی «{{جعبه اطلاعات کتاب | تصویر =NURموقعیت و داستانJ1.jpg | عنوان =موقعیت و داستان: هنر روایت شخصی | عنوانهای دیگر = |پدیدآورندگان | پدیدآوران = گورنیک، ویویان (نویسنده) هاشمیان، آزاده (مترجم) |زبان | زبان = | کد کنگره = | موضوع = |ناشر | ناشر =چشمه | مکا...» ایجاد کرد) |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۲۶: | خط ۲۶: | ||
| پیش از = | | پیش از = | ||
}} | }} | ||
'''موقعیت و داستان: هنر روایت شخصی''' تألیف ویویان | '''موقعیت و داستان: هنر روایت شخصی''' تألیف [[گورنیک، ویویان|ویویان گورنیک]]، مترجم [[هاشمیان، آزاده|آزاده هاشمیان]]؛ [[گورنیک، ویویان|ویویان گورنیک]] در این کتاب آثار غیرداستانی نویسندگانی چون مارگریت دوراس، جون دیدیون، اسکار وایلد و جرج اورول را بررسی می کند و به خواننده ابزاری برای نقد و سنجش جستار یا «مموآر» میدهد. داشتن چنین معیاری هم بر خلق و هم بر درک عمیقتر آثار هنری غیرداستانی تأثیر میگذارد. | ||
==گزارش کتاب== | ==گزارش کتاب== | ||
خط ۳۵: | خط ۳۵: | ||
اما خلق پرسونا در جستار یا مموآر حیاتی است؛ این ابزار روشنگری است. بدون آن نه موضوعی در کار است نه داستان. برای دستیابی به آن نویسندل مموآر یا جستار درست مثل رماننویس یا شاعر باید یاد بگیرد در زوایای روح خود کاوش کند: نهتنها هر دو دسته در تلاشاند بفهمند چرا کسی صحبت میکند، بلکه باید بدانند چه کسی صحبت میکند. | اما خلق پرسونا در جستار یا مموآر حیاتی است؛ این ابزار روشنگری است. بدون آن نه موضوعی در کار است نه داستان. برای دستیابی به آن نویسندل مموآر یا جستار درست مثل رماننویس یا شاعر باید یاد بگیرد در زوایای روح خود کاوش کند: نهتنها هر دو دسته در تلاشاند بفهمند چرا کسی صحبت میکند، بلکه باید بدانند چه کسی صحبت میکند. | ||
ویویان گورنیک در این کتاب آثار غیرداستانی نویسندگانی چون مارگریت دوراس، جون دیدیون، اسکار وایلد و جرج اورول را بررسی می کند و به خواننده ابزاری برای نقد و سنجش جستار یا «مموآر» میدهد. داشتن چنین معیاری هم بر خلق و هم بر درک عمیقتر آثار هنری غیرداستانی تأثیر میگذارد. خوانندۀ کتاب فصلبهفصل متوجه تفاوت محسوس وسعت دید خودش به آثار غیرداستانی خواهد شد و هنر نویسنده نیز در همین است: نقل این دانش نه به شکل درس، بلکه ناخودآگاه و در ضمن لذتبردن از خوانش و مرور ادبیات. | [[گورنیک، ویویان|ویویان گورنیک]] در این کتاب آثار غیرداستانی نویسندگانی چون مارگریت دوراس، جون دیدیون، اسکار وایلد و جرج اورول را بررسی می کند و به خواننده ابزاری برای نقد و سنجش جستار یا «مموآر» میدهد. داشتن چنین معیاری هم بر خلق و هم بر درک عمیقتر آثار هنری غیرداستانی تأثیر میگذارد. خوانندۀ کتاب فصلبهفصل متوجه تفاوت محسوس وسعت دید خودش به آثار غیرداستانی خواهد شد و هنر نویسنده نیز در همین است: نقل این دانش نه به شکل درس، بلکه ناخودآگاه و در ضمن لذتبردن از خوانش و مرور ادبیات. | ||
گورنیک از نویسندگان صاحب سبک ادبیات غیرداستانی است که آثارش در این حوزه برای ادیبان و منتقدان شناخته شده است. او با اتکا به تجربۀ سالها تدریس در رشتههای گوناگون نوشتن خلاق به مخاطب میآموزد که چگونه میتوان ناداستانی از منویات شخصی و درونی خود بنویسد بیآنکه سوژه به طرز رقتانگیزی خودشیفته و خودمحور به نظر برسد. گورنیک با سبکی تحسینبرانگیز ساده و به دور از پیچیدگی با مثالهایی از اسکار وایلد، جون دیدیون، سیمور کریم و دیگران بحث خود را پیش میبرد و ویژگی بارز اثرش در این است که گسترۀ واکاوی ادبیاش نویسندگان ناشناختهای چون ژان آمری، ژورنالیسم ساکن بلژیک، تا ناتالیا گینزبورگ نویسندۀ نامآشنای ایتالیایی را شامل میشود. او به روش خود نمونههای ادبی را ماهرانه و با استادی تمام در قالب منحصربهفردی خلاصه و موجز میکند و این میتواند رویکردی مناسب برای خوانندگانی باشد که تازه میخواهند با سبک ناداستان آشنا شوند. او معتقد است تمام آن لذتی را که از خواندن رمان و شعر میبریم میتوانیم در بافتاری ادبی از خواندن تمام جستارها و مموآرها نیز ببریم با این تفاوت که در این مورد کمتر از این لذت آگاهایم. او میگوید وقتی آمری را میخواندم و کریم در گوشم طنین می انداخت، تازه میفهمیدم دارم جستار را مثل شعر و رمان و در همان نوع بافتار میخوانم؛ بافتاری که به رابطۀ میان زندگی و واقعیت وسعت میبخشد.<ref> [https://literaturelib.com/books/7147 ر.ک: کتابخانه تخصصی ادبیات] </ref> | [[گورنیک، ویویان|گورنیک]] از نویسندگان صاحب سبک ادبیات غیرداستانی است که آثارش در این حوزه برای ادیبان و منتقدان شناخته شده است. او با اتکا به تجربۀ سالها تدریس در رشتههای گوناگون نوشتن خلاق به مخاطب میآموزد که چگونه میتوان ناداستانی از منویات شخصی و درونی خود بنویسد بیآنکه سوژه به طرز رقتانگیزی خودشیفته و خودمحور به نظر برسد. [[گورنیک، ویویان|گورنیک]] با سبکی تحسینبرانگیز ساده و به دور از پیچیدگی با مثالهایی از اسکار وایلد، جون دیدیون، سیمور کریم و دیگران بحث خود را پیش میبرد و ویژگی بارز اثرش در این است که گسترۀ واکاوی ادبیاش نویسندگان ناشناختهای چون ژان آمری، ژورنالیسم ساکن بلژیک، تا ناتالیا گینزبورگ نویسندۀ نامآشنای ایتالیایی را شامل میشود. او به روش خود نمونههای ادبی را ماهرانه و با استادی تمام در قالب منحصربهفردی خلاصه و موجز میکند و این میتواند رویکردی مناسب برای خوانندگانی باشد که تازه میخواهند با سبک ناداستان آشنا شوند. او معتقد است تمام آن لذتی را که از خواندن رمان و شعر میبریم میتوانیم در بافتاری ادبی از خواندن تمام جستارها و مموآرها نیز ببریم با این تفاوت که در این مورد کمتر از این لذت آگاهایم. او میگوید وقتی آمری را میخواندم و کریم در گوشم طنین می انداخت، تازه میفهمیدم دارم جستار را مثل شعر و رمان و در همان نوع بافتار میخوانم؛ بافتاری که به رابطۀ میان زندگی و واقعیت وسعت میبخشد.<ref> [https://literaturelib.com/books/7147 ر.ک: کتابخانه تخصصی ادبیات] </ref> | ||
==پانويس == | ==پانويس == |