پرش به محتوا

ابن تیمیه، فخرالدین‌ محمد بن‌ خضر: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۴۴: خط ۴۴:
'''ابن تَیمیه‌، فخرالدین‌ ابوعبدالله‌ محمد بن‌ خضر بن‌ محمد''' (542 -622ق‌/1147- 1225م‌)، فقیه‌، مفسر، خطیب‌، ادیب‌ و شاعر حنبلى‌.  
'''ابن تَیمیه‌، فخرالدین‌ ابوعبدالله‌ محمد بن‌ خضر بن‌ محمد''' (542 -622ق‌/1147- 1225م‌)، فقیه‌، مفسر، خطیب‌، ادیب‌ و شاعر حنبلى‌.  


سال‌ مرگ‌ او را 621ق‌ نیز نوشته‌اند. وی‌ از عالمان‌ به‌نام‌ خاندان‌ «ابن‌ تیمیه‌ حرّانى‌» و عموی‌ پدر تقى‌ الدین‌ احمد بن‌ عبدالحلیم‌ ابن‌ تیمیه‌ (ه م‌)، عالم‌ و فقیه‌ مشهور حنبلى‌ بود. پدرش‌ نیز از عالمان‌ و زاهدان‌ روزگار خود به‌ شمار مى‌رفت‌. شهرت‌ او و دیگر اعضای‌ این‌ خاندان‌ به‌ تیمیه‌ به‌ علت‌ انتساب‌ آنان‌ به‌ مادر یا جده وی‌ بود كه‌ تیمیه‌ نام‌ داشت‌ و در شهر خود به‌ موعظه‌ مى‌پرداخت‌.
== خاندان ==
وی‌ از عالمان‌ به‌نام‌ خاندان‌ «ابن‌ تیمیه‌ حرّانى‌» و عموی‌ پدر [[ابن تیمیه، احمد بن عبدالحلیم|تقى‌الدین‌ احمد بن‌ عبدالحلیم‌ ابن‌ تیمیه‌]] (۶۶۱-۷۲۸ق)، عالم‌ و فقیه‌ مشهور حنبلى‌ بود. پدرش‌ نیز از عالمان‌ و زاهدان‌ روزگار خود به‌ شمار مى‌رفت‌. شهرت‌ او و دیگر اعضای‌ این‌ خاندان‌ به‌ تیمیه‌ به‌ علت‌ انتساب‌ آنان‌ به‌ مادر یا جده وی‌ بود كه‌ تیمیه‌ نام‌ داشت‌ و در شهر خود به‌ موعظه‌ مى‌پرداخت‌.


==تولد==
==تولد==
خط ۵۱: خط ۵۲:
قرائت‌ قرآن‌ و دیگر دانش‌های‌ مقدماتى‌ را در كودكى‌ نزد پدر و دیگر عالمان‌ حران‌ آموخت‌. پس‌ از آن‌ به‌ بغداد سفر كرد و در آن‌جا از فقیهان‌ و محدثان‌، دانش‌های‌ رایج‌ روزگار را فراگرفت‌.
قرائت‌ قرآن‌ و دیگر دانش‌های‌ مقدماتى‌ را در كودكى‌ نزد پدر و دیگر عالمان‌ حران‌ آموخت‌. پس‌ از آن‌ به‌ بغداد سفر كرد و در آن‌جا از فقیهان‌ و محدثان‌، دانش‌های‌ رایج‌ روزگار را فراگرفت‌.
==اساتید==
==اساتید==
استادان‌ او در فقه‌ و حدیث‌ و ادب‌ عبارتند از: احمد بن‌ ابى‌الوفاء، حامد بن‌ ابى‌الحجر، ناصح‌الاسلام‌ ابن‌ منى‌، احمد بن‌ بكروس‌، ابومحمد بن‌ خشاب‌، جعفر بن‌ دامغانى‌، ابوالفتح‌ محمد بن‌ عبدالباقى‌ بن‌ سلمان‌، ابوالحسن‌ سعدالله‌ بن‌ نصر بن‌ دجاجى‌، ابوالفضل‌ احمد بن‌ صالح‌ بن‌ شافع‌، ابوبكر عبدالله‌ بن‌ محمد بن‌ نقور، ابوالقاسم‌ یحیى‌ بن‌ ثابت‌ بن‌ بندار، ابوالنجیب‌ سهروردی‌، مبارك‌ بن‌ خضیر، على‌ بن‌ عساكر بطایحى‌، ابوالحسین‌ یوسفى‌ و برادرش‌ ابونصر، ابوالفتح‌ بن‌ شاتیل‌ و شهدة.  
استادان‌ او در فقه‌ و حدیث‌ و ادب‌ عبارتند از: احمد بن‌ ابى‌الوفاء، حامد بن‌ ابى‌الحجر، ناصح‌الاسلام‌ ابن‌ منى‌، احمد بن‌ بكروس‌، ابومحمد بن‌ خشاب‌، جعفر بن‌ دامغانى‌، ابوالفتح‌ محمد بن‌ عبدالباقى‌ بن‌ سلمان‌، ابوالحسن‌ سعدالله‌ بن‌ نصر بن‌ دجاجى‌، ابوالفضل‌ احمد بن‌ صالح‌ بن‌ شافع‌، ابوبكر عبدالله‌ بن‌ محمد بن‌ نقور، ابوالقاسم‌ یحیى‌ بن‌ ثابت‌ بن‌ بندار، ابوالنجیب‌ سهروردی‌، مبارك‌ بن‌ خضیر، على‌ بن‌ عساكر بطایحى‌، ابوالحسین‌ یوسفى‌ و برادرش‌ ابونصر، ابوالفتح‌ بن‌ شاتیل‌ و شهدة.
 
برخى‌ از اینان‌ در حران‌ مى‌زیسته‌اند و برخى‌ در بغداد.  
برخى‌ از اینان‌ در حران‌ مى‌زیسته‌اند و برخى‌ در بغداد.  


ابن‌ تیمیه‌ در 604ق‌/1207م‌ از راه‌ بغداد به‌ حج‌ رفت‌ و سپس‌ به‌ بغداد بازآمد و به‌ وعظ پرداخت‌ و پس‌ از آن‌ به‌ شهر خویش‌ بازگشت‌.  
ابن‌ تیمیه‌ در 604ق‌/1207م‌ از راه‌ بغداد به‌ حج‌ رفت‌ و سپس‌ به‌ بغداد بازآمد و به‌ وعظ پرداخت‌ و پس‌ از آن‌ به‌ شهر خویش‌ بازگشت‌.
او رئیس‌، امام‌ و خطیب‌ جامع‌ حران‌ بود و از سال‌ 588 تا 610ق‌ 5 دوره‌ درس‌ تفسیر قرآن‌ را در جامع‌ حران‌ به‌ پایان‌ برد. وی‌ در مدرسه نوریه‌ نیز تدریس‌ مى‌كرد و مدرسه دیگری‌ در حران‌ ساخت‌.
 
او رئیس‌، امام‌ و خطیب‌ جامع‌ حران‌ بود و از سال‌ 588 تا 610ق‌ 5 دوره‌ درس‌ تفسیر قرآن‌ را در جامع‌ حران‌ به‌ پایان‌ برد. وی‌ در مدرسه نوریه‌ نیز تدریس‌ مى‌كرد و مدرسه دیگری‌ در حران‌ ساخت‌.  
 
ابن‌ تیمیه‌ را به‌ دانش‌ و صلاح‌ ستوده‌ و از او كراماتى‌ نقل‌ كرده‌اند.  
ابن‌ تیمیه‌ را به‌ دانش‌ و صلاح‌ ستوده‌ و از او كراماتى‌ نقل‌ كرده‌اند.  
==شاگردان==
==شاگردان==
گروهى‌ از محدثان‌ نزد او درس‌ خوانده‌، از او حدیث‌ شنیده‌ و نقل‌ كرده‌اند. بنام‌ترین‌ آنان‌ عبارتند از: شهاب‌ قوصى‌، امام‌ مجدالدین‌ بن‌ تیمیه‌ (برادرزاده او)، جمال‌ یحیى‌ بن‌ صیرفى‌، عبدالله‌ بن‌ ابى‌العزّ، ابوبكر بن‌ الیاس‌ رسعنّى‌، سیف‌ بن‌ محفوظ، ابوالمعالى‌ ابرقوهى‌، رشید فارقى. ابو محمد عبدالغنى‌ خطیب‌ حران‌ (فرزند او)، ابن‌ نقطه‌، ابن‌ نجار، سبط ابن‌ جوزی‌ و ابن‌ عبدالدائم. یاقوت‌ حموی‌ او را دیده‌ و از او اجازه حدیث‌ یافته‌ است‌. او در بغداد مدتى‌ ملازم‌ ابوالفرج‌ بن‌ جوزی‌ بوده‌ و بسیاری‌ از تصنیفات‌ او به‌ویژه‌ كتاب‌ زادالمسیر فى‌ التفسیر را نزد او آموخته‌ است‌.
گروهى‌ از محدثان‌ نزد او درس‌ خوانده‌، از او حدیث‌ شنیده‌ و نقل‌ كرده‌اند. بنام‌ترین‌ آنان‌ عبارتند از: شهاب‌ قوصى‌، امام‌ مجدالدین‌ بن‌ تیمیه‌ (برادرزاده او)، جمال‌ یحیى‌ بن‌ صیرفى‌، عبدالله‌ بن‌ ابى‌العزّ، ابوبكر بن‌ الیاس‌ رسعنّى‌، سیف‌ بن‌ محفوظ، ابوالمعالى‌ ابرقوهى‌، رشید فارقى. ابو محمد عبدالغنى‌ خطیب‌ حران‌ (فرزند او)، ابن‌ نقطه‌، ابن‌ نجار، [[ابن جوزی، یوسف بن قزاوغلی|سبط ابن‌ جوزی‌]] و ابن‌ عبدالدائم. [[یاقوت حموی، یاقوت بن عبدالله|یاقوت‌ حموی‌]] او را دیده‌ و از او اجازه حدیث‌ یافته‌ است‌. او در بغداد مدتى‌ ملازم‌ [[ابن جوزی، عبدالرحمن بن علی|ابوالفرج‌ بن‌ جوزی‌]] بوده‌ و بسیاری‌ از تصنیفات‌ او به‌ویژه‌ كتاب‌ [[زاد المسير في علم التفسير|زادالمسیر فى‌ التفسیر]] را نزد او آموخته‌ است‌.
==وفات==
==وفات==
وی‌ در حران‌ سال 622ق‌ درگذشت‌.
وی‌ در حران‌ سال 622ق‌ درگذشت‌. سال‌ مرگ‌ او را 621ق‌ نیز نوشته‌اند.  
==آثار==
==آثار==
عمده‌ترین‌ آثار ابن‌ تیمیه‌ عبارتند از:  
عمده‌ترین‌ آثار ابن‌ تیمیه‌ عبارتند از: