۱۱۶٬۹۳۹
ویرایش
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۳۳: | خط ۳۳: | ||
[[انگوری، عبدالحمید بن عبدالرحمن|عبدالحمید بن عبدالرحمن انگوری]] متخلص به حمید شاعر پارسیگوی آسیای صغیر، واعظ، محدث، نویسنده و لغتشناس قرن هشتم هجری است. اطلاع چندانی از احوال او در دست نیست و در تمامی دستنویسهای موجود عنوان وی «انکوری» ضبط شده است که تصحیفی از صورت «انگوری» است. سال تولد و وفات او بهکلی مشخص نیست؛ اما در باب کیش و مذهب او میتوان گفت وی از پیروان مذهب تسنن بوده است. او در «آنکار» به دنیا آمده است و داشتن پسوند انگوری گواه این امر است؛ همچنین شواهدی در آثار او وجود دارد که این احتمال را به ذهن متبادر میسازد که ترکزبان بوده یا ترکی میدانسته است. | [[انگوری، عبدالحمید بن عبدالرحمن|عبدالحمید بن عبدالرحمن انگوری]] متخلص به حمید شاعر پارسیگوی آسیای صغیر، واعظ، محدث، نویسنده و لغتشناس قرن هشتم هجری است. اطلاع چندانی از احوال او در دست نیست و در تمامی دستنویسهای موجود عنوان وی «انکوری» ضبط شده است که تصحیفی از صورت «انگوری» است. سال تولد و وفات او بهکلی مشخص نیست؛ اما در باب کیش و مذهب او میتوان گفت وی از پیروان مذهب تسنن بوده است. او در «آنکار» به دنیا آمده است و داشتن پسوند انگوری گواه این امر است؛ همچنین شواهدی در آثار او وجود دارد که این احتمال را به ذهن متبادر میسازد که ترکزبان بوده یا ترکی میدانسته است. | ||
«سلک الجواهر» فرهنگنامۀ منظومی است که به تقلید از «[[نصاب الصبيان|نصاب الصبیان]]» [[ابونصر فراهی، مسعود بن ابیبکر|ابونصر فراهی]] و «[[نصاب الفتیان]]» [[حسامالدین خویی]] در سال 757 قمری نوشته است. این اثر بعد از دیباچهای منثور، در 35 قطعه تنظیم و منظوم شده است. این 35 قطعه درمجموع دربردارندۀ 585 بیت میشود که 550 بیت شرح و بیان لغت است و به موازات قطعات، 35 بیت تلخیص در پایان هر قطعه آورده شده است. این قطعات در اوزان و بحور مختلفی نظیر رمل، هزج، منسرح، رجز، سریع و ... منظوم شدهاند. | «سلک الجواهر» فرهنگنامۀ منظومی است که به تقلید از «[[نصاب الصبيان|نصاب الصبیان]]» [[ابونصر فراهی، مسعود بن ابیبکر|ابونصر فراهی]] و «[[نصاب الفتیان]]» [[حسامالدین خویی، حسن بن عبدالمؤمن|حسامالدین خویی]] در سال 757 قمری نوشته است. این اثر بعد از دیباچهای منثور، در 35 قطعه تنظیم و منظوم شده است. این 35 قطعه درمجموع دربردارندۀ 585 بیت میشود که 550 بیت شرح و بیان لغت است و به موازات قطعات، 35 بیت تلخیص در پایان هر قطعه آورده شده است. این قطعات در اوزان و بحور مختلفی نظیر رمل، هزج، منسرح، رجز، سریع و ... منظوم شدهاند. | ||
[[انگوری، عبدالحمید بن عبدالرحمن|عبدالحمید]] برای منظومکردن لغات از روشهای مختلفی استفاده کرده است؛ این روشها بدین ترتیب است: لغات و معانی آنها در یک مصراع/ بیت پیوسته و پشت سر هم در وزنی گنجانده شده است؛ برای پرکردن وزن، حروف ربط، فعل ربطی و گاهی افعال و لغاتی به مصراع/ بیت افزوده شده است؛ گاهی برای ذکر معنای لغت از حروف استفهام بهره گرفته است؛ گاه دو یا چند لغت هممعنی پشت سر هم آورده شده و با یک کلمۀ فارسی/ عربی مصطلح در فارسی معنا شده است؛ در مواردی لغت و معنی آن به صورت لف و نشر مرتب آمده است؛ گاه برای یک واژه دو معنا آورده شده است؛ در مواردی معنای لغت در طی جمله بیان میشود؛ بهرهگیری از ادات استثناء در بیان معنای واژه. | [[انگوری، عبدالحمید بن عبدالرحمن|عبدالحمید]] برای منظومکردن لغات از روشهای مختلفی استفاده کرده است؛ این روشها بدین ترتیب است: لغات و معانی آنها در یک مصراع/ بیت پیوسته و پشت سر هم در وزنی گنجانده شده است؛ برای پرکردن وزن، حروف ربط، فعل ربطی و گاهی افعال و لغاتی به مصراع/ بیت افزوده شده است؛ گاهی برای ذکر معنای لغت از حروف استفهام بهره گرفته است؛ گاه دو یا چند لغت هممعنی پشت سر هم آورده شده و با یک کلمۀ فارسی/ عربی مصطلح در فارسی معنا شده است؛ در مواردی لغت و معنی آن به صورت لف و نشر مرتب آمده است؛ گاه برای یک واژه دو معنا آورده شده است؛ در مواردی معنای لغت در طی جمله بیان میشود؛ بهرهگیری از ادات استثناء در بیان معنای واژه. |