ویلیام در گذر زمان: شکسپیر چگونه شکسپیر شد؟: تفاوت میان نسخه‌ها

| پیش از =

}}

==ساختار==

==گزارش محتوا==

او در دنیایی بزرگ شده بود که کشتزارها درست از انتهای خیابان آغاز می‌شدند یا حداکثر در فاصلهٔ چند دقیقه پیاده‌روی بودند. اکنون اطراف او، تا کیلومترها آن‌سوی دیوارهای فروریختهٔ لندن، مستغلات، انبارها، باغچه‌های سبزیجات، کارگاه‌ها، کارخانه‌های اسلحه‌سازی، کوره‌های آجرپزی، و آسیاب‌های بادی بودند، همراه با خندق‌های متعفن و انباشت زباله. نخستین باری بود که شکسپیر با حومه‌های شهر آشنا شد، نخستین باری که حسرت دشت‌های باز را تجربه کرد. اهالی لندن نیز دوست داشتند که در دشت و دمن قدم بزنند و هوای تازه بخورند. این لذت آشنای روستایی با باور گسترده به اینکه طاعون از طریق هوا شیوع پیدا می‌کند و با نفس‌های آلوده سرایت می‌کند، تشدید شد. ساکنین شهر با استنشاق گل‌های خوشبو یا با پر کردن میخک خشک‌شده در منخرینشان از خیابان‌های شلوغ و متعفن عبور می‌کردند. در اتاق‌هایشان شمع‌های معطر و عود روشن می‌کردند تا بوی بد طاعون‌زای شهر را دور کنند. هوای پاک بیرون شهر به معنای واقعی حیات‌بخش تلقی می‌شد. ازاین‌رو در دوره‌های شیوع طاعون، آنها که استطاعت داشتند از شهر بیرون می‌زدند و اشتیاق همگان به گشت‌وگذار در کشتزارها به همین دلیل بود.

شکسپیر در عصری خطیر و حادثه‌خیز می‌زیست؛ عصری که در آن استیلای ایده‌ها و آرمان‌های اومانیستی بر فضای فکری و فرهنگی اروپا به مرور آغاز می‌شد؛ عصر جنگ‌های بی‌پایان در اروپا و خصوصاً در انگلستانِ دورۀ الیزابت و البته، عصر ظهور ادبیاتی نوین که آثار خود ویلیام شکسپیر بهترین نمونه‌های آن به شمار می‌روند.