پرش به محتوا

دلائل‌ القبلة‌ في‌ معرفة‌ أحوال‌ الأرض‌ و عجا‌ئبها‌: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
جز (جایگزینی متن - 'قـ' به 'ق')
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۲۷: خط ۲۷:
‌'''دلائل القبلة في معرفة أحوال الأرض و عجائبها'''، تألیف [[ابن القاص‌، احمد بن‌ ابواحمد|احمد بن ابی‌احمد طبری بغدادی]]، مشهور به [[ابن القاص‌، احمد بن‌ ابواحمد|ابن قاص]] (متوفی 335ق/946م)، فقیه شافعی، از جمله منابعی است که در موضوع تشخیص قبله نوشته شده است. کتاب با تحقیق و مقدمه ارزشمند [[حصنا‌وی، احمد محبس‌|احمد محبس حصناوی]] منتشر شده است.
‌'''دلائل القبلة في معرفة أحوال الأرض و عجائبها'''، تألیف [[ابن القاص‌، احمد بن‌ ابواحمد|احمد بن ابی‌احمد طبری بغدادی]]، مشهور به [[ابن القاص‌، احمد بن‌ ابواحمد|ابن قاص]] (متوفی 335ق/946م)، فقیه شافعی، از جمله منابعی است که در موضوع تشخیص قبله نوشته شده است. کتاب با تحقیق و مقدمه ارزشمند [[حصنا‌وی، احمد محبس‌|احمد محبس حصناوی]] منتشر شده است.


پس از اسلام، تعیین اوقات‌ شـرعی مـسلمانان بایستی با استفاده از علم‌ نجوم‌ صورت‌ می‌گرفت و یافتن جهت قبله نیز‌ از‌ نظر‌ جـغرافیایی‌ مـشخص‌‌ می‌شد. در این‌‌باره‌ مجموعه آثـاری هم پدید آمـد که در آنها دو موضوع اوقات شرعی و تعیین سمت قبله، در‌ قالب‌‌ اصطلاحت‌ نجوم محلی (قومی)، بحث می‌گردید. اینها، «كتب‌ المواقيت»‌ و یا‌ کتب‌ «دلائل‌ القبلة‌» نامیده می‌شدند<ref>ر.ک: هوشنگی، لیلا، ص64</ref>‏.
پس از اسلام، تعیین اوقات‌ شـرعی مـسلمانان بایستی با استفاده از علم‌ نجوم‌ صورت‌ می‌گرفت و یافتن جهت قبله نیز‌ از‌ نظر‌ جـغرافیایی‌ مـشخص‌‌ می‌شد. در این‌‌باره‌ مجموعه آثـاری هم پدید آمـد که در آنها دو موضوع اوقات شرعی و تعیین سمت قبله، در‌ قالب‌‌ اصطلاحات‌ نجوم محلی (قومی)، بحث می‌گردید. اینها، «كتب‌ المواقيت»‌ و یا‌ کتب‌ «دلائل‌ القبلة‌» نامیده می‌شدند<ref>ر.ک: هوشنگی، لیلا، ص64</ref>‏.


آثار [[ابن القاص‌، احمد بن‌ ابواحمد|ابن قاص]] بیشتر رساله‌هایی مختصر، ولی پرمحتواست. دلائل القبلة، از جمله این آثار است که پیش از انتشار توسط [[حصنا‌وی، احمد محبس‌|حصناوی]] در سال 1913م توسط لویس شیخو در مجله المشرق (ش 17) چاپ شده است<ref>ر.ک: ساروی، محمدجواد، ج4، ص436</ref>‏.
آثار [[ابن القاص‌، احمد بن‌ ابواحمد|ابن قاص]] بیشتر رساله‌هایی مختصر، ولی پرمحتواست. دلائل القبلة، از جمله این آثار است که پیش از انتشار توسط [[حصنا‌وی، احمد محبس‌|حصناوی]] در سال 1913م توسط لویس شیخو در مجله المشرق (ش 17) چاپ شده است<ref>ر.ک: ساروی، محمدجواد، ج4، ص436</ref>‏.