رودکی و اسماعیلیه: تفاوت میان نسخه‌ها

[[رودکی، جعفر بن محمد|ابوعبدالله جعفر رودکی سمرقندی]] در اواخر قرن سوم هجری در رودک - قریه‌ای از ماوراء النهر نزدیک سمرقند – و یا به گفته‌ی برخی از پژوهشگران و مؤلفان در نزدیکی نسف بخارا متولد شده و به [[رودکی، جعفر بن محمد|رودکی]] معروف گردیده است. او سرانجام بعد از کسب شهرت به دربار سامانیان – خصوصا در دربار نصرین احمد سامانی – به سال 329 هجری، در حالیکه از سالخوردگی و ناتوانی و فقرو تنگدستی نالان بود، زندگی را بدرود گفت. [[رودکی، جعفر بن محمد|رودکی]] و ابوشکور از پیش قراولان و سپهسالاران ادبیات فارسی دری اند که بیشتر از همه توجه به شعر تعلیمی داشته‌اند. بعد از آن کسایی مروزی از شمار بزرگترین شاعران اندرز پرداز به شمار می آید. [[ناصر خسرو]] از شعر زهد سخن رانده، [[سعدی، مصلح بن عبدالله|سعدی]] – بزرگترین غزل سرای زبان پارسی دری – این شیوه (شعر تعلیمی و تربیتی ) را به کمال رسانیده است. آثار [[عطار، محمد بن ابراهیم|عطار]]، [[مولوی، جلال‌الدین محمد|مولوی]] و دیگران انباشته از پند و اندرزهای حکیمانه است که به اسلوبها و شیوه‌های مربوط به خود بیان داشته‌اند. شعر تعلیمی در کشورهای شرقی از اهمیت بسزایی برخوردار بوده، در طی زمانه‌ها توجه بیشتر مردم را به خود جلب کرده است. حتی در لابلای ادبیات حماسی از زبان فلان قهرمان و یا از زبان فلان پیرخرد، مفاهیم و معانی ای را می خوانیم که مغز تعلیم و تربیت است. در سرایش شعر تعلیمی چه از نگاه مقدم بودن و چه از نگاه زیبایی‌های لفظی و معنوی نام [[رودکی، جعفر بن محمد|رودکی]] از شمار چهره‌ها و سیماهای ماندگار ادبیات دری است.<ref> [https://www.historylib.com/books/2203 ر.ک: کتابخانه تخصصی تاریخ اسلام و ایران] </ref>