عقلانیت شیعی و نهضت عاشورا: تفاوت میان نسخه‌ها

اسلام شیعی یا برداشت شیعی از اسلام، از جمله فهم های اصیل از آموزه‌های اسلامی است که قادر است معنایی عقلانی و کارآمد از زندگی را برای شیعه مسلمان تدارک بیند. مبنای این ادعا، مجهز بودن اسلام شیعی به مؤلفه‌های مهم معنای عقلانی زا زندگی است. به همین دلیل می‌توان مدعی شد که آموزه‌های اصیل اسلامی، نه تنها عقلانی بوده و دارای عقلانیت لازم خود هستند، بلکه واجد کارآیی لازم برای معنادهی به زندگی انسان مسلمان و تامین سعادت حقیقی او در این جهان و حیات اخروی می باشند. برای اثبات این واقعیت، در این اثر، ضمن بررسی ادبیات مساله عقلانیت، بر روی بررسی مؤلفه‌های عقلانیت شیعی تمرکز شده است. سپس از میان مؤلفه‌های شیعی، بر شش مؤلفه مهم خاص، یعنی آموزه‌ی امامت، عدل، حسن و قبح ذاتی یا عقلی، مساله امر بین الامرین، عاشورا و مهدویت تاکید خاصی شده است. مهم‌ترین ویژگی این شش مؤلفه، ابتنای آن‌ها بر عقلانیت، از ابعاد مهم آن مانند نظری و عملی، و نقش موثر آن‌ها در معنادهی به زندگی شیعی ما در زمانه‌ی کنونی است. بنابراین مسیری که در این اثر دنبال می‌شود تلاشی برای نشان دادن ویژگی‌های عقلانی دین اسلام به طور عام و مذهب شیعه به طور خاص با نظر به مؤلفه‌های فوق است. اما از آنجا که ممکن است در نحوه نگرش شیعیان به مؤلفه‌های فوق اختلافاتی وجود داشته باشد، یا برخی افراد دچار نگرش‌های افراطی و تفریطی در فهم آن‌ها شوند، در این نوشته، به دو مؤلفه توجه خاص شده است که عبارتند از آموزه امامت و آموزه عاشورا، ضمن اینکه تلاش شده است تا هم پیوند منطقی این دو آموزه و هم ویژگی‌های عقلانی آن‌ها از ابعاد گوناگون فهم و تبیین شود. بنابراین شاید بتوان گفت، مهم‌ترین ویژگی این اثر نشان دادن عقلانیت شیعی، بویژه با نظر و تمرکز بر دو آموزه‌ی امامت و عاشورا است، اگرچه چهار آموزه دیگر، تکمیل کننده این مهم است.<ref> [https://www.historylib.com/books/2217 ر.ک: کتابخانه تخصصی تاریخ اسلام و ایران] </ref>