۱۰۱٬۹۰۷
ویرایش
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - 'ب ها ' به 'بها ') |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - 'ه ها،' به 'هها،') برچسبها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
||
خط ۲۸: | خط ۲۸: | ||
'''پارسیسرایان آسیای صغیر (ایرانیان مهاجر، ترکان و سایر پارسیسرایان)''' تألیف [[دییرمان چای، ویس|ویس دئیر مان چای]]؛ مترجم [[واحد، اسدالله|اسدالله واحد]]؛ در این اثر، که شامل یک مقدمه و دو فصل است، شرح کوتاهی از زندگی، احوال و نمونههایی از شعر شاعرانی که در دورههای حکمرانی سلاطین سلجوقی، بیگهای آسیای صغیر، سلاطین عثمانی و دورهی جمهوریت در قلمرو جغرافیایی دولتهای مذکور زیسته و شهروند آسیای صغیر بودهاند، آمده است. | '''پارسیسرایان آسیای صغیر (ایرانیان مهاجر، ترکان و سایر پارسیسرایان)''' تألیف [[دییرمان چای، ویس|ویس دئیر مان چای]]؛ مترجم [[واحد، اسدالله|اسدالله واحد]]؛ در این اثر، که شامل یک مقدمه و دو فصل است، شرح کوتاهی از زندگی، احوال و نمونههایی از شعر شاعرانی که در دورههای حکمرانی سلاطین سلجوقی، بیگهای آسیای صغیر، سلاطین عثمانی و دورهی جمهوریت در قلمرو جغرافیایی دولتهای مذکور زیسته و شهروند آسیای صغیر بودهاند، آمده است. | ||
==گزارش کتاب== | ==گزارش کتاب== | ||
بر کسی پوشیده نیست که سرزمین ایران در اعصار و قرون متمادی مورد تعرض اقوام بیگانه بوده است. گروهی از دانشمندان، فرهیختگان، دبیران و شاعران در این دورهها مقهور تیغ تیز نو دولتان بودهاند و گروهی روی در آن دیدهاند که جلای وطن کرده، در سرزمینهای امن رحل اقامت افکنند؛ البته گروهی نیز در کانون قدرت، یا در زی وزیر، رایزن و ندیم و یا در کسوت دبیر و شاعر، به طرق مختلف نفوذ کرده و به شیوهی هنری رسالت سیاسی و فرهنگی خود را به جا آوردهاند. طرف این که در عهد دولتهای غزنوی و سلجوقی، امیران و حکم رانان، نه تنها از دوست داران شعر و مشوقان شاعران، بلکه خود در زمان حیات سیاسی، کشورگشایی و گسترش قلمرو جغرافیایی حکمرانی خویش، حامل زبان و ادب فارسی به سرزمینهای تازه گشوده، بودهاند. در این میان سهم سلجوقیان در توسعهی حدود جغرافیایی زبان فارسی، بیش از غزنویان بوده است. سلجوقیان پس از در نوردیدن خراسان، نواح مرکزی و آذربایجان، تا آن سوی آسیای صغیر پیش رفتند. اگرچه پایههای دولت سلجوقیان ایران به دلیل | بر کسی پوشیده نیست که سرزمین ایران در اعصار و قرون متمادی مورد تعرض اقوام بیگانه بوده است. گروهی از دانشمندان، فرهیختگان، دبیران و شاعران در این دورهها مقهور تیغ تیز نو دولتان بودهاند و گروهی روی در آن دیدهاند که جلای وطن کرده، در سرزمینهای امن رحل اقامت افکنند؛ البته گروهی نیز در کانون قدرت، یا در زی وزیر، رایزن و ندیم و یا در کسوت دبیر و شاعر، به طرق مختلف نفوذ کرده و به شیوهی هنری رسالت سیاسی و فرهنگی خود را به جا آوردهاند. طرف این که در عهد دولتهای غزنوی و سلجوقی، امیران و حکم رانان، نه تنها از دوست داران شعر و مشوقان شاعران، بلکه خود در زمان حیات سیاسی، کشورگشایی و گسترش قلمرو جغرافیایی حکمرانی خویش، حامل زبان و ادب فارسی به سرزمینهای تازه گشوده، بودهاند. در این میان سهم سلجوقیان در توسعهی حدود جغرافیایی زبان فارسی، بیش از غزنویان بوده است. سلجوقیان پس از در نوردیدن خراسان، نواح مرکزی و آذربایجان، تا آن سوی آسیای صغیر پیش رفتند. اگرچه پایههای دولت سلجوقیان ایران به دلیل فتنهها، آشوبها و قیامهای نحلههای فکری، دینی و قومی و نیز برخی معضلات اجتماعی، تا پایان قرن ششم دوام نیاورد و سرانجام فروریخت، نمایندگانشان در آناتولی، حکومتی را بنیان نهادند که تا مدتهای مدید به حیات سیاسی خود ادامه داد. با استقرار سلجوقیان آسیای صغیر، دولت مردانی شایسته، زمینههای مساعدی برای علما، دانشمندان، نویسندگان و شعرا فراهم آوردند... | ||
در این اثر، که شامل یک مقدمه و دو فصل است، شرح کوتاهی از زندگی، احوال و نمونههایی از شعر شاعرانی که در دورههای حکمرانی سلاطین سلجوقی، بیگهای آسیای صغیر، سلاطین عثمانی و دورهی جمهوریت در قلمرو جغرافیایی دولتهای مذکور زیسته و شهروند آسیای صغیر بودهاند، آمده است. در مقدمه، علاقهها و دلبستگیهای دولتهای ترک و حکم رانان آنها با زبان و ادبیات فارسی، از عهد غزنویان تا روزگار معاصر، به طور مختصر معرفی شده و شاعران پارسی گوی به ترتیب تاریخی آمده است. | در این اثر، که شامل یک مقدمه و دو فصل است، شرح کوتاهی از زندگی، احوال و نمونههایی از شعر شاعرانی که در دورههای حکمرانی سلاطین سلجوقی، بیگهای آسیای صغیر، سلاطین عثمانی و دورهی جمهوریت در قلمرو جغرافیایی دولتهای مذکور زیسته و شهروند آسیای صغیر بودهاند، آمده است. در مقدمه، علاقهها و دلبستگیهای دولتهای ترک و حکم رانان آنها با زبان و ادبیات فارسی، از عهد غزنویان تا روزگار معاصر، به طور مختصر معرفی شده و شاعران پارسی گوی به ترتیب تاریخی آمده است. |