نوسازی پزشکی و بهداشت عمومی در دوره‌ی قاجار: تفاوت میان نسخه‌ها

نوسازی پزشکی و بهداشت عمومی در دوره‌ی قاجار (نمایش مبدأ)

نسخهٔ ‏۴ مهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۷:۵۴

۴ بایت اضافه‌شده ، ‏۴ مهٔ ۲۰۲۴

جز

جایگزینی متن - 'ه ها،' به 'ه‌ها،'

Hbaghizadeh

دیوان‌سالاران، مدیران

۱۴۶٬۵۳۱

ویرایش

@@ خط ۲۶: / خط ۲۶: @@
 | پیش از =
 }}
-'''نوسازی پزشکی و بهداشت عمومی در دوره‌ی قاجار''' تألیف [[ابراهیم نژاد، هرمز|هرمز ابراهیم نژاد]]؛ مترجم [[بهزادیان نژاد، قربان|قربان بهزادیان نژاد]]؛ در سده‌های اخیر، اساسی ترین مسئله‌ی ایران، تقابل سنت و تجدد است؛ پدیده‌ای که نخستین جرقه‌های آن در دوره‌ی صفویه نمایان و در عصر قاجار فراگیر شد و بسیاری از عرصه ها، از جمله سیاست (حکومت)، ارتش، هنر، پزشکی و غیره را درگیر ساخت. در این رویارویی، پزشکی و بهداشت از اهمیت بیشتری برخوردار است؛ زیرا از یک طرف، پیشینه‌ی درخشان و تنیده در باورهای دینی و ملی داشت و از طرف دیگر، به دلایل گوناگون در رکود تقریبا مطلق به سر می برد.
+'''نوسازی پزشکی و بهداشت عمومی در دوره‌ی قاجار''' تألیف [[ابراهیم نژاد، هرمز|هرمز ابراهیم نژاد]]؛ مترجم [[بهزادیان نژاد، قربان|قربان بهزادیان نژاد]]؛ در سده‌های اخیر، اساسی ترین مسئله‌ی ایران، تقابل سنت و تجدد است؛ پدیده‌ای که نخستین جرقه‌های آن در دوره‌ی صفویه نمایان و در عصر قاجار فراگیر شد و بسیاری از عرصه‌ها، از جمله سیاست (حکومت)، ارتش، هنر، پزشکی و غیره را درگیر ساخت. در این رویارویی، پزشکی و بهداشت از اهمیت بیشتری برخوردار است؛ زیرا از یک طرف، پیشینه‌ی درخشان و تنیده در باورهای دینی و ملی داشت و از طرف دیگر، به دلایل گوناگون در رکود تقریبا مطلق به سر می برد.
 ==ساختار==
 این کتاب به دو بخش تقسیم شده است: تمرکزبخش نخست برجنبه‌های نهادی و نظری نوسای پزشکی است و بر ابعاد تأثیرگذار دیگر مانند نهادهای بیمارستانی، نظامی، آموزش پزشکی و غیره تأکید دارد. این بخش دارای 5 فصل می باشد:
@@ خط ۴۵: / خط ۴۵: @@
 ==گزارش کتاب==
-در سده‌های اخیر، اساسی ترین مسئله‌ی ایران، تقابل سنت و تجدد است؛ پدیده‌ای که نخستین جرقه‌های آن در دوره‌ی صفویه نمایان و در عصر قاجار فراگیر شد و بسیاری از عرصه ها، از جمله سیاست (حکومت)، ارتش، هنر، پزشکی و غیره را درگیر ساخت. در این رویارویی، پزشکی و بهداشت از اهمیت بیشتری برخوردار است؛ زیرا از یک طرف، پیشینه‌ی درخشان و تنیده در باورهای دینی و ملی داشت و از طرف دیگر، به دلایل گوناگون در رکود تقریبا مطلق به سر می برد.
+در سده‌های اخیر، اساسی ترین مسئله‌ی ایران، تقابل سنت و تجدد است؛ پدیده‌ای که نخستین جرقه‌های آن در دوره‌ی صفویه نمایان و در عصر قاجار فراگیر شد و بسیاری از عرصه‌ها، از جمله سیاست (حکومت)، ارتش، هنر، پزشکی و غیره را درگیر ساخت. در این رویارویی، پزشکی و بهداشت از اهمیت بیشتری برخوردار است؛ زیرا از یک طرف، پیشینه‌ی درخشان و تنیده در باورهای دینی و ملی داشت و از طرف دیگر، به دلایل گوناگون در رکود تقریبا مطلق به سر می برد.
 معمولا تاریخ نگاری پزشکی در ایران به دوره‌ای که اصطلاحاً عصر طلایی پزشکی ایران (قرن های نهم تا دهم) خوانده می‌شود، اتلاق می‌گردد. تاریخ این دوره به پزشکان مشهوری توجه دارد. به هر حال، درباره‌ی تاریخ پزشکی در قرن نوزدهم مطالعات بسیار اندکی صورت گرفته است. این فقدان علاقه، بازتاب دهنده‌ی ضعف عمومی تحقیقات تاریخی در ایران، در مقایسه با اروپا و حتی کشورهای مجاور است. پزشکی ایران در قرن نوزدهم، دیگر نام آورانی ندارد و از این رو، فاقد جذابیت تاریخی و اندیشه‌ای است و با پزشکی مدرن غربی جایگزین می‌شود. در فاصله بسیار کوتاه پس از معرفی پزشکی غربی به ایران در قرن نوزدهم، دو گانه‌ی پزشکی ایرانی – غربی یا سنتی – مدرن شکل می‌گیرد که با گفتمان آمیخته از پزشکی اروپایی و ایرانی شناخته می‌شود. این پدیده به طور طبیعی بر تاریخ نگاری مدرن تأثیر گذاشته است. در هر حال، مطالعه‌ای مستقل درباره‌ی تحول دانش پزشکی در ایران و یا استمرار رویکردهای سنتی و مدرن صورت نگرفته است.