۱۰۱٬۶۹۶
ویرایش
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - 'ب های ' به 'بهای ') |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - 'ش ها ' به 'شها ') |
||
خط ۴۳: | خط ۴۳: | ||
==گزارش کتاب== | ==گزارش کتاب== | ||
بیش از 150 سال است که کاوشهای باستان شناسی و پژوهشهای تاریخی با موضوع ایرانشناسی و شرق شناسی در مصر، شمال و شرق آفریقا، بین النهرین، آسیای مرکزی، کنارههای سند، شبه قاره هند، چین ایران و اروپا انجام میشود. حاصل این | بیش از 150 سال است که کاوشهای باستان شناسی و پژوهشهای تاریخی با موضوع ایرانشناسی و شرق شناسی در مصر، شمال و شرق آفریقا، بین النهرین، آسیای مرکزی، کنارههای سند، شبه قاره هند، چین ایران و اروپا انجام میشود. حاصل این کاوشها واقعیتی است که همهی اندیشمندان و دانایان به تحولات تاریخی در پهنهی جهانی بر آن تأکید دارند و آن اینکه کشور ایران، پل بین جهانی و پایگاه میان فرهنگی جادههای تجاری و فرهنگی کهن است. کانون تعاملات علمی، بازرگانی، دینی، ادبی، هنری و حتی سیاسی است. ایران حلقهی پیوند دهندهی زنجیرهای تمدن در تعاملات جهانی است. ایرانیان بر پایهی نقش تاریخی خود در تکوین تمدن جهانی، کشور خود را دلم عالم نامیده اند. این نکته در اسناد سیاسی، معاهدات، کتابهای تاریخی و جغرافیایی و حتی در اسطورههای ایرانی نیز نشان داده شده است. | ||
جادهٔ ابریشم یا راه ابریشم شبکهٔ راههای بههم پیوستهای با هدف بازرگانی در آسیا بود که خاور و باختر و جنوب آسیا را به هم و به شمال آفریقا و خاور اروپا پیوند میداد؛ مسیری که تا سدهی پانزدهم میلادی بهمدت ۱۷۰۰ سال، بزرگترین شبکهٔ بازرگانی دنیا بود. این راه از شهرستان توان هوانگ در چین به ولایت کانسو میآمد و از آنجا داخل ترکستان شرقی امروزی میشد و از درون آسیای مرکزی می گذشت و از راه بیشبالیغ و آلمالیغ و اترار به سمرقند و بخارا میرسید. در بخارا قسمت اصلی آن از راه مرو، سرخس، نیشابور، گرگان، بام و صفی آباد به ری میآمد و از ری به قزوین و زنجان و شمال همدان از سمت کبودراهنگ سمت شمال این شهر نزدیک کوه قولی یابا و اردبیل و تبریز و ایروان میرفت و از ایروان به ترابوزان از بندرهای شام پایان میگرفت. قسمت فرعی این راه از سمرقند به خوارزم و از خوارزم به سرای و هشترخان و از آن جا به کنار رودخانهٔ «دن» و بندرهای دریای آزف پایان مییافت. مهمترین کالایی که از ایران میگذشت، ابریشم بود، اما چون ایرانیان مقدار بسیاری از ابریشم خام چین را که وارد میکردند، به خود تخصیص میدادند میتوانستند فراوردههای خویش را به هر بهایی که بخواهند، به کشورهای باختر زمین بفروشند.<ref> [https://www.historylib.com/books/2244 ر.ک: کتابخانه تخصصی تاریخ اسلام و ایران] </ref> | جادهٔ ابریشم یا راه ابریشم شبکهٔ راههای بههم پیوستهای با هدف بازرگانی در آسیا بود که خاور و باختر و جنوب آسیا را به هم و به شمال آفریقا و خاور اروپا پیوند میداد؛ مسیری که تا سدهی پانزدهم میلادی بهمدت ۱۷۰۰ سال، بزرگترین شبکهٔ بازرگانی دنیا بود. این راه از شهرستان توان هوانگ در چین به ولایت کانسو میآمد و از آنجا داخل ترکستان شرقی امروزی میشد و از درون آسیای مرکزی می گذشت و از راه بیشبالیغ و آلمالیغ و اترار به سمرقند و بخارا میرسید. در بخارا قسمت اصلی آن از راه مرو، سرخس، نیشابور، گرگان، بام و صفی آباد به ری میآمد و از ری به قزوین و زنجان و شمال همدان از سمت کبودراهنگ سمت شمال این شهر نزدیک کوه قولی یابا و اردبیل و تبریز و ایروان میرفت و از ایروان به ترابوزان از بندرهای شام پایان میگرفت. قسمت فرعی این راه از سمرقند به خوارزم و از خوارزم به سرای و هشترخان و از آن جا به کنار رودخانهٔ «دن» و بندرهای دریای آزف پایان مییافت. مهمترین کالایی که از ایران میگذشت، ابریشم بود، اما چون ایرانیان مقدار بسیاری از ابریشم خام چین را که وارد میکردند، به خود تخصیص میدادند میتوانستند فراوردههای خویش را به هر بهایی که بخواهند، به کشورهای باختر زمین بفروشند.<ref> [https://www.historylib.com/books/2244 ر.ک: کتابخانه تخصصی تاریخ اسلام و ایران] </ref> |