۱۰۰٬۹۵۴
ویرایش
حسینى، اختیارالدین بن غیاث‌الدین: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
جایگزینی متن - ' .' به '. '
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - ' (ص)' به '(ص)') |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - ' .' به '. ') |
||
| خط ۴۳: | خط ۴۳: | ||
| کد مؤلف = AUTHORCODE16344AUTHORCODE | | کد مؤلف = AUTHORCODE16344AUTHORCODE | ||
}} | }} | ||
'''اِخْتیارُالدّین‌ِ حسن بن غیاث‌الدین''' '''حسینى''' '''تُرْبَتى''' (د 928ق/1522م)، مشهور به '''قاضى اختیار'''، قاضى، فقیه، ادیب و شاعر . | '''اِخْتیارُالدّین‌ِ حسن بن غیاث‌الدین''' '''حسینى''' '''تُرْبَتى''' (د 928ق/1522م)، مشهور به '''قاضى اختیار'''، قاضى، فقیه، ادیب و شاعر. | ||
==زادگاه== | ==زادگاه== | ||
| خط ۵۵: | خط ۵۵: | ||
[[امیر‌علیشیر نوایی، علیشیر بن کیچکنه|علیشیر نوایى]] (844 -906ق) در [[تذکره مجالس النفائس|مجالس النفایس]] تركى، ذیل سیداختیار از وی با نام «سید اختیار» یاد مى‌كند و او را جوانى خوش طبع و نیك رفتار مى‌خواند كه در دارالقضای مولانا نظام‌الدین (د 900ق) تحریر سجلات و قبالات بدو محول بوده، و در عربیت و فقه شهرت داشته است. وی اختیارالدین را سزاوار این شهرت دانسته، مى‌نویسد كه او به تألیف كتابى سرگرم است كه میزان شایستگیش پس از پایان این تصنیف روشن خواهد شد. او كسانى را كه بر اختیارالدین خرده مى‌گرفته‌اند كه زحمت بسیار مى‌كشیده تا دستار خود را دانشمندانه ببندد، «خبیث» خوانده، مى‌نویسد: «هیچ‌كس نیست كه از زخم زبان آنان رهایى داشته باشد». وی در پایان دو بیت شعر حاوی ماده تاریخ «ساقى كوثر» = 897 از سروده‌های او آورده است. | [[امیر‌علیشیر نوایی، علیشیر بن کیچکنه|علیشیر نوایى]] (844 -906ق) در [[تذکره مجالس النفائس|مجالس النفایس]] تركى، ذیل سیداختیار از وی با نام «سید اختیار» یاد مى‌كند و او را جوانى خوش طبع و نیك رفتار مى‌خواند كه در دارالقضای مولانا نظام‌الدین (د 900ق) تحریر سجلات و قبالات بدو محول بوده، و در عربیت و فقه شهرت داشته است. وی اختیارالدین را سزاوار این شهرت دانسته، مى‌نویسد كه او به تألیف كتابى سرگرم است كه میزان شایستگیش پس از پایان این تصنیف روشن خواهد شد. او كسانى را كه بر اختیارالدین خرده مى‌گرفته‌اند كه زحمت بسیار مى‌كشیده تا دستار خود را دانشمندانه ببندد، «خبیث» خوانده، مى‌نویسد: «هیچ‌كس نیست كه از زخم زبان آنان رهایى داشته باشد». وی در پایان دو بیت شعر حاوی ماده تاریخ «ساقى كوثر» = 897 از سروده‌های او آورده است. | ||
[[خواندمیر، غیاث‌الدین بن همام‌الدین|خواندمیر]] درباره اختیارالدین مى‌نویسد: «در نوشتن فتوا و تحریر صكوك ... و در فن انشا و معما صاحب وقوف» بود. | [[خواندمیر، غیاث‌الدین بن همام‌الدین|خواندمیر]] درباره اختیارالدین مى‌نویسد: «در نوشتن فتوا و تحریر صكوك. .. و در فن انشا و معما صاحب وقوف» بود. | ||
| خط ۹۶: | خط ۹۶: | ||
برگزیده آن در 1863م به كوشش یوسف داوود، با عنوان تنزیه الالباب، در موصل، و تمامى كتاب در 1298ق به كوشش عبدالحافظ طائفى در استانبول و به سال‌های 1316، 1323 و 1326ق در قاهره چاپ شده است. | برگزیده آن در 1863م به كوشش یوسف داوود، با عنوان تنزیه الالباب، در موصل، و تمامى كتاب در 1298ق به كوشش عبدالحافظ طائفى در استانبول و به سال‌های 1316، 1323 و 1326ق در قاهره چاپ شده است. | ||
نسخه‌های مختلف این اثر با نام‌های گوناگون در كتابخانه‌ها یافت مى‌شود: اوایل التحریر؛ نشر الطیب فیما یلزم للكاتب و الخطیب؛ جوامع الكلم؛ اختیار الغیاثیه فى فن الانشاء؛ مقامات حسینى. | نسخه‌های مختلف این اثر با نام‌های گوناگون در كتابخانه‌ها یافت مى‌شود: اوایل التحریر؛ نشر الطیب فیما یلزم للكاتب و الخطیب؛ جوامع الكلم؛ اختیار الغیاثیه فى فن الانشاء؛ مقامات حسینى. | ||
دور نیست كه مجالس الملوك كه تألیف آن را به قاضى اختیار نسبت داده‌اند، نیز همین اساس الاقتباس، باشد. زیرا وی در آغاز این كتاب علم بیان و انشا را بهترین یاور برای دریافت مطالب عالیه... و رسیدن به «مجالس الملوك و منازل الاحرار» دانسته است . | دور نیست كه مجالس الملوك كه تألیف آن را به قاضى اختیار نسبت داده‌اند، نیز همین اساس الاقتباس، باشد. زیرا وی در آغاز این كتاب علم بیان و انشا را بهترین یاور برای دریافت مطالب عالیه... و رسیدن به «مجالس الملوك و منازل الاحرار» دانسته است. | ||
3. مختارالاخیار على مذهب المختار، | 3. مختارالاخیار على مذهب المختار، | ||