۸۳٬۷۰۴
ویرایش
روابط دیپلماتیک ایران با انگلستان، عثمانی و روسیه (1830- 1815): تفاوت میان نسخه‌ها
روابط دیپلماتیک ایران با انگلستان، عثمانی و روسیه (1830- 1815) (نمایش مبدأ)
نسخهٔ ۴ مهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۱:۰۹
، ۴ مهجایگزینی متن - 'ت های ' به 'ت‌های '
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - 'ت های ' به 'ت‌های ') |
||
| خط ۶۴: | خط ۶۴: | ||
اثر پیش رو، رساله‌ی دکتری فریدون آدمیت، تاریخ نگار نام آشنای ایران، به دوره‌ای از تاریخ ایران می پردازد که اهمیت سترگی در تاریخ روابط خارجی ایران، حتی تا روزگار کنونی دارد. در دوره‌ی تاریخی بررسی شده، ایران با نیروهایی به واقع مدرن در صحنه‌ی بین الملل رو به رو گردید و روندهایی در سیاست خارجی ایران پا گرفت که جایگاه این کشور را در صحنه‌ی بین الملل رقم زد. آن چنان که هنوز نیز سیاست خارجی ایران به آن به گونه‌ای دست به گریبان است. گزینش هوشمندانه‌ی این دوره برای پژوهش در زمینه‌ی تاریخ روابط خارجی ایران، نشان از بینشی معاصر دارد. تاریخ معاصر ایران، چه در گستره‌ی خارجی و چه داخلی، هنوز هم از پیامدهای رویدادهای این دوره متأثر است. از این رو، خواندن این بررسی که یکسره بر پایه‌ی اسناد است، برای تعیین دیدگاه نسبت به تبیین سیاست داخلی و خارجی ایران بسیار بایسته به نظر می رسد. | اثر پیش رو، رساله‌ی دکتری فریدون آدمیت، تاریخ نگار نام آشنای ایران، به دوره‌ای از تاریخ ایران می پردازد که اهمیت سترگی در تاریخ روابط خارجی ایران، حتی تا روزگار کنونی دارد. در دوره‌ی تاریخی بررسی شده، ایران با نیروهایی به واقع مدرن در صحنه‌ی بین الملل رو به رو گردید و روندهایی در سیاست خارجی ایران پا گرفت که جایگاه این کشور را در صحنه‌ی بین الملل رقم زد. آن چنان که هنوز نیز سیاست خارجی ایران به آن به گونه‌ای دست به گریبان است. گزینش هوشمندانه‌ی این دوره برای پژوهش در زمینه‌ی تاریخ روابط خارجی ایران، نشان از بینشی معاصر دارد. تاریخ معاصر ایران، چه در گستره‌ی خارجی و چه داخلی، هنوز هم از پیامدهای رویدادهای این دوره متأثر است. از این رو، خواندن این بررسی که یکسره بر پایه‌ی اسناد است، برای تعیین دیدگاه نسبت به تبیین سیاست داخلی و خارجی ایران بسیار بایسته به نظر می رسد. | ||
دوره‌ی بررسی شده در این کتاب از اهمیت برجسته‌ای در تاریخ معاصر ایران برخوردار است و پیامدهای دامنه دارش همچنان قابل ملاحظه است. روسیه برای تکمیل استیلای خود بر قفقاز می جنگید، انگلستان برای حفظ برتری اش در خلیج فارس می کوشید و ایران برای تضمین منافعش، بر آخرین نبردهای البته محکوم به شکست، می جنگید. در دهه‌ی 1820 تغییرات بنیادی در وضعیت قفقاز، دریای خزر و خلیج فارس رخ داد که به ترتیب ایالتی روسی و دریاچه‌ای روسی شدند و آخری به طور غیررسمی دریای اختصاصی انگلستان شد. به علاوه این دوره شاهد آخرین جنگ در رقابت میان ایران و عثمانی و از آن مهم تر نخستین تلاش برای از میان بردن | دوره‌ی بررسی شده در این کتاب از اهمیت برجسته‌ای در تاریخ معاصر ایران برخوردار است و پیامدهای دامنه دارش همچنان قابل ملاحظه است. روسیه برای تکمیل استیلای خود بر قفقاز می جنگید، انگلستان برای حفظ برتری اش در خلیج فارس می کوشید و ایران برای تضمین منافعش، بر آخرین نبردهای البته محکوم به شکست، می جنگید. در دهه‌ی 1820 تغییرات بنیادی در وضعیت قفقاز، دریای خزر و خلیج فارس رخ داد که به ترتیب ایالتی روسی و دریاچه‌ای روسی شدند و آخری به طور غیررسمی دریای اختصاصی انگلستان شد. به علاوه این دوره شاهد آخرین جنگ در رقابت میان ایران و عثمانی و از آن مهم تر نخستین تلاش برای از میان بردن علت‌های مناقشات پیشین بود؛ تلاشی که فصل تازه‌ای در روابط میان دو همسایه بر پایه‌ی درک متقابل بهتر گشود. به رغم اهمیت بسیار، پژوهش‌های علمی چندانی از منظر تاریخ دیپلماتیک درباره‌ی حوزه‌ی این بررسی انجام نپذیرفته است. در این اثر سعی بر بررسی روابط دیپلماتیک ایران در سال هایی بوده است که استیلای سیاسی، راهبردی و اقتصادی روسیه در شمال و برتری انگلستان در جنوب استقرار یافت و کار دشوار به پایان رساندن مناقشات دیرپا میان ایران و عثمان دورنمای نوید بخشی یافت. این کتاب در چهار بخش تنظیم شده است.<ref> [https://www.historylib.com/books/2252 ر.ک: کتابخانه تخصصی تاریخ اسلام و ایران] </ref> | ||
==پانويس == | ==پانويس == | ||