انوری، حسن: تفاوت میان نسخه‌ها

حسن انوری اولین فرزند از سه فرزند علی اصغر انوری است او در ۱۰ اسفندماه ۱۳۱۲ش برابر با اول مارس 1934م در تکاب چشم به جهان گشود.

انوری اول ابتدایی را در دبستان ملی محمدیه تکاب سپری کرد و پس اغتشاشات سال 1320؛ برای مدتی به همراه خانواده راهی همدان شد. چند ماه بعد به تکاب بازگشت، مجددا سر کلاس اول ابتدایی حضور یافت و علی‌رغم مشکلات مالی و بیماری پدر تا پنجم ابتدایی را در تکاب به پایان رساند.  

حسن انوری در فروردین سال 1330، در سن 17 سالگی به استخدام رسمی اداره‌ی فرهنگ (آموزش و پرورش) درآمد و در دبستان محمدیه شهر خود معلم شد. انوری همراه با تدریس، دروس دبیرستان را به صورت متفرقه خواند و با شرکت در امتحانات نهایی مراغه دیپلم گرفت. حسن انوری در سال 1337 در کارشناسی رشته‌ی ادبیات دانشگاه تبریز قبول شد و زیر نظر اساتید برجسته آن دانشگاه به تحصیل پرداخت. پس از اخذ مدرک کارشناسی، در اولین دوره کارشناسی ارشد دانشگاه تهران پذیرفته شد. او دوره‌های کارشناسی ارشد و دکترا را در سال‌های 1346 و 1350 در دانشگاه تهران به اتمام رساند. در ۱۳۵۱ از پایان‌نامۀ دکتری‌اش با عنوان «اصطلاحات دیوانی در دورۀ غزنوی و سلجوقی» به راهنمایی دکتر حسن مینوچهر دفاع کرد.  

از هم‌شاگردی‌های او در دوره دانشگاه محمدرضا شفیعی کدکنی، علی رواقی، جلیل تجلیل، محمدحسین مصطفوی، حسین ولی‌زاده، حسن مظلوم(بابک)، شمیس شریک‌امین را می‌توان نام برد و از اساتید ایشان بدیع‌الزمان فروزانفر، جلال‌الدین همایی، ذبیح‌الله صفا، پرویز ناتل خانلری، رعد آذرخشی، دکتر فارس (اهل مصر)<ref> ر.ک: بی‌نام، مجله بخارا، ص142</ref>