مفهوم خانه در اصفهان دوره صفوی: تفاوت میان نسخه‌ها

بشر امروز به دنبال جایی برای سکونت بوده است که فراتر از تامین نیازهای جسمانی او، آرامش او را نیز تامین نماید. اما در روزگار کنونی ما عدم رضایت از کیفیت فضایی خانه های آپارتمانی که جایگزین خانه های قدیم شده اند، همه را به تامل واداشته است. برخی مسبب اصلی این وضعیت را مدرنیسم می دانند. اتفاقی که پس از نفوذ مدرنیته و مدرن شدن شکل زندگی و در نهایت تغییر کالبد خانه‌ها رخ داد، اهمیت بیش تر به مساله ی آسایش نسبت به آرامش و تهی شدن خانه از هرگونه کیفیت بود، به گونه ای که مفهوم خانه به «سرپناه» تقلیل یافت. سوال این جاست که احساس آرامشی که در خانه های قدیم وجود داشت از کجا می آمد و چرا هم اکنون در خانه های معاصر از این کیفیت ها خبری نیست؟

«خانه» در پژوهش حاضر در جایگاه شیء ارزشمندی قرار نگرفته است بلکه ارزشی ست مرکب از تفکر دیروز و فراموشی امروز. در همین راستا برای رسیدن به مفهومی از خانه که ارتباط مناسبی با فرهنگ و پیشینه ما داشته باشد، این نوشتار با تمرکز بر روی معماری یکی از دوره های طلایی ایران پس از اسلام - اصفهان عصر صفوی - به شناخت و تحلیل خانه‌ها و شکل زندگی در آن دوره می پردازد و از آن جا که متاسفانه اکثر خانه های باارزش به جا مانده از آن دوران در اثر گذشت زمان تخریب شده یا تغییرات اساسی در آن ها صورت گرفت است، از دیگر اسناد به جای مانده از آن دوره، متون ادبی، فلسفی، تاریخی و نگارگری نیز در این تحقیق استفاده شده است تا از این طریق به مفهوم و معنای خانه و شیوه ی زندگی در آن دوران نزدیک تر شویم. از این رو نویسنده ی توانای کتاب به طور مفصل و موشکافانه این موضوع را بررسی نموده است.واضح است که بین شخصیت خانه، انسان و طبیعت ارتباطی تنگاتنگ وجود دارد. در این کتاب دوره ای واکاوی شده است که تمام فضاهای خانه مفاهیم خاص خود را داشته اند و نویسنده به نحوی جامع و از مناظر مختلف به تحقیق در این خصوص پرداخته است. گویی در یک دفتر به چند دفتر از تحقیقات جامعه درهم پیوسته بر می خوریم. یکی از مبانی این تحقیق تحلیل موجودیت تاریخی «خانه» و ایجاد فضایی برای مقایسه با قرن کنونی و معیارسازی و دگرگونی در روش‌های موجود است. با توجه به این مهم شاید بتوان این مطلب را ذیل عبارت «در جست وجوی معیار از دست رفته» قرار داد! در جایجای اثر به ارکان اصلی و بنیادین در طراحی خانه اشاره شده است به طوری که نویسنده به رابطه ی مستقیم آن با فلسفه و اندیشه ی حاکم در عصر صفوی می پردازد. بنابراین اگرچه به قول ایشان نمی توان به روش  گذشتگان زندگانی کرد اما با توجه به معماری ارزشمندی که بر اثر همین کتاب پی با آن می بریم، اصفهان صفوی را می توان «مدینه ی فاضله ی معماری ایرانی» نامید.<ref> [https://www.historylib.com/books/2220 ر.ک: کتابخانه تخصصی تاریخ اسلام و ایران] </ref>