تاریخ استیلای روسیه بر قفقاز (تاریخ جنگ‌های روسیه با ایران، عثمانی و قبایل مسلمان قفقاز): تفاوت میان نسخه‌ها

روسیه برای فتح منطقه ی قفقاز که در میان دریای سیاه و خزر گسترده شده است، تقریبا شصت سال تلاش مداوم کرده است. از یک طرف با کوه نشین ها پی در پی جنگیده و از طرف دیگر با ایرانیان و ترک ها مقابله کرده است. اگر برای تصرف قفقاز مجادلاتش را در نظر بگیریم، عملا به سه جبهه ی کاملا جدا از هم می توان اشاره کرد. قفقاز که در طول تاریخ تقریبا از تمامی حملات و تهاجم ها جان سالم به در برده بود، در این جنگ های جدید، بدون اینکه خود بخواهد به محل و صحنه ی درگیری ها و نبردهای روسیه با ایران و روسیه با عثمانی بدل گردید. روسیه که در صدد بلعیدن سرزمین هایی از ایران و عثمانی برآمده بود، برای عبور و رسیدن به آن کشورها ابتدا مجبور بود بخش‌های گسترده ای از قفقاز را به زانو دربیاورد. روسیه ی قدرتمند که افتخار می کرد اروپا را از دست امپراطوری ناپلئون نجات داده است، با یک نیروی انسانی گسترده و منضبط و سلاح های جنگی مدرن متوجه قفقاز شد. پس از جنگ های متعدد با ایران و عثمانی و شکست آن دو کشور که بخش اول این کتاب را تشکیل می دهد، جنبشی تحت عنوان مریدیسم ملهم از شریعت اسلام بر علیه اشغال گران روسی شکل می گیرد و صحنه های شورانگیز و حیرت انگیزی از جان فشانی ها و از خود گذشتگی ها خلق می گردد که در تاریخ مبارزات ملت ها کم نظیر است و حتی می توان گفت که بی نظیر بوده است. بلافاصله از پس شکست سهمناک ایران در جنگ های اول و دوم و انعقاد معاهده های ننگین گلستان در 1813 و ترکمن چای رد 1828 م و شکست عثمانی و عقد قرارد اد ادرنه در 1828 م، جنبش مسلمانان قفقاز برعلیه اشغال گران روسی آغاز می گردد. اما سرانجام پس از 25 سال مبارزه در 1859 م درحالی که در محاصره ی سربازان روسی گرفتار آمده بودند تلسیم شدند. به این ترتیب می توان دریافت که مجادله ی غرب قفقاز برای روسیه هیچ وقت به اندازه ی مجادله ی شرق آن اهمیت نداشته است و هم چنان که دیده می شود روسیه توجه خود را در قسمت شرق متمرکز می کند و البته این اشتباه برایش گران تمام می شود. علاوه بر این، قبایل غربی نتوانسته بودند وحدت و انسجامی که برای مبارزه در شرق به وجود آمده بود، تحقق بخشند و رهبری واقعا بزرگ در بین آن ها ظهور نکرده بود. بنابراین جنگی که دراین جا در گرفته بود، به صورت غیرمنسجم و پراکنده ادامه پیدا کرد.

در فصل اول رویکرد روسیه در قفقاز؛ نخستین ارتباط با گرجستان؛ نخستین منازعات با افراد محلی؛ استعمار و استقرار خط بزرگ قزاق های آزاد؛ نخستین انتقال به سلسله ی کوهستانی و خلاصه ای از حوادث عمده ی الحاق گرجستان به امپراتوری روسیه بیان شده است.  

فصل چهارم که مبین رویدادهای سال 1796 تا 1806 است، لشکر کشی به ایران؛ اشغال دوباره ی دربند؛ پیروزی های روسیه؛ مرگ کاترین؛ عقب نشینی از خط  ترک به دستور پاول؛ الحاق گرجستان؛ مرگ لازاروف؛ موفقیت ها و سیاست سیسیانوف؛ اتحاد کل گرجستان بعد از چهارصدسال؛ مرگ گولیاکف؛ رفتار قهرمانانه ی روس ها و مرگ سیسیانوف را بیان می کند.  

==پانويس ==