عقلانیت شیعی و نهضت عاشورا: تفاوت میان نسخه‌ها

اسلام شیعی یا برداشت شیعی از اسلام، از جمله فهم های اصیل از آموزه های اسلامی است که قادر است معنایی عقلانی و کارآمد از زندگی را برای شیعه مسلمان تدارک بیند. مبنای این ادعا، مجهز بودن اسلام شیعی به مولفه های مهم معنای عقلانی زا زندگی است. به همین دلیل می توان مدعی شد که آموزه های اصیل اسلامی، نه تنها عقلانی بوده و دارای عقلانیت لازم خود هستند، بلکه واجد کارآیی لازم برای معنادهی به زندگی انسان مسلمان و تامین سعادت حقیقی او در این جهان و حیات اخروی می باشند. برای اثبات این واقعیت، در این اثر، ضمن بررسی ادبیات مساله عقلانیت، بر روی بررسی مولفه های عقلانیت شیعی تمرکز شده است. سپس از میان مولفه های شیعی، بر شش مولفه مهم خاص، یعنی آموزه ی امامت، عدل، حسن و قبح ذاتی یا عقلی، مساله امر بین الامرین، عاشورا و مهدویت تاکید خاصی شده است. مهم ترین ویژگی این شش مولفه، ابتنای آن ها بر عقلانیت، از ابعاد مهم آن مانند نظری و عملی، و نقش موثر آن ها در معنادهی به زندگی شیعی ما در زمانه ی کنونی است. بنابراین مسیری که در این اثر دنبال می شود تلاشی برای نشان دادن ویژگی های عقلانی دین اسلام به طور عام و مذهب شیعه به طور خاص با نظر به مولفه های فوق است. اما از آنجا که ممکن است در نحوه نگرش شیعیان به مولفه های فوق اختلافاتی وجود داشته باشد، یا برخی افراد دچار نگرش های افراطی و تفریطی در فهم آن ها شوند، در این نوشته، به دو مولفه توجه خاص شده است که عبارتند از آموزه امامت و آموزه عاشورا، ضمن اینکه تلاش شده است تا هم پیوند منطقی این دو آموزه و هم ویژگی های عقلانی آن ها از ابعاد گوناگون فهم و تبیین شود. بنابراین شاید بتوان گفت، مهم ترین ویژگی این اثر نشان دادن عقلانیت شیعی، بویژه با نظر و تمرکز بر دو آموزه ی امامت و عاشورا است، اگرچه چهار آموزه دیگر، تکمیل کننده این مهم است.<ref> [https://www.historylib.com/books/2217 ر.ک: کتابخانه تخصصی تاریخ اسلام و ایران] </ref>