۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
انصاری شیرازی، یحیی: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
جایگزینی متن - 'علامه طباطبايى' به 'علامه طباطبايى'
جز (جایگزینی متن - 'بحار الأنوار' به 'بحار الأنوار') |
جز (جایگزینی متن - 'علامه طباطبايى' به 'علامه طباطبايى') |
||
| خط ۳۶: | خط ۳۶: | ||
او به تقاضاى مادرش، در شيراز، با دختر شيخ ابوالحسن انصارى ازدواج كرد. وى پس از شش سال سكونت در شيراز، حدود سال 1331ش، براى ادامه تحصيل به حوزه علميه قم هجرت كرد و در جنب مدرسه حجتيه قم سكونت گزيد و «مكاسب» و «كفايه» را نزد محمدباقر سلطانى طباطبايى خواند و «شرح تجريد» را از شيخ محمد يزدى آموخت <ref>گلشن ابرار، ج 6، ص 508</ref>. | او به تقاضاى مادرش، در شيراز، با دختر شيخ ابوالحسن انصارى ازدواج كرد. وى پس از شش سال سكونت در شيراز، حدود سال 1331ش، براى ادامه تحصيل به حوزه علميه قم هجرت كرد و در جنب مدرسه حجتيه قم سكونت گزيد و «مكاسب» و «كفايه» را نزد محمدباقر سلطانى طباطبايى خواند و «شرح تجريد» را از شيخ محمد يزدى آموخت <ref>گلشن ابرار، ج 6، ص 508</ref>. | ||
او در درس‌هاى خارج آيات عظام بروجردى، اراكى، شيخ مرتضى حائرى و [[امام خمينى(ره)|امام خمينى]](ره) نيز شركت كرد. وى مدت سى سال شاگرد عمومى و خصوصى علامه طباطبايى(ره) در فلسفه و عرفان بود و در نزد ايشان درس‌هاى مختلفى از قبيل «اسفار»، «الهيات شفا» و «منطق شفا» را خوانده است. همچنين او درس خصوصى «تمهيد القواعد» و «معاد اسفار» و روايات «[[بحار الأنوار]]» را در نزد ايشان فراگرفته است. | او در درس‌هاى خارج آيات عظام بروجردى، اراكى، شيخ مرتضى حائرى و [[امام خمينى(ره)|امام خمينى]](ره) نيز شركت كرد. وى مدت سى سال شاگرد عمومى و خصوصى [[طباطبایی، محمدحسین|علامه طباطبايى]](ره) در فلسفه و عرفان بود و در نزد ايشان درس‌هاى مختلفى از قبيل «اسفار»، «الهيات شفا» و «منطق شفا» را خوانده است. همچنين او درس خصوصى «تمهيد القواعد» و «معاد اسفار» و روايات «[[بحار الأنوار]]» را در نزد ايشان فراگرفته است. | ||
او در كارنامه درخشان خود، سابقه مبارزه با رژيم ستم‌شاهى و بازداشت در زندان‌هاى ساواك را دارد. وى به مدت سه سال نيز در كوهدشت لرستان و نائين اصفهان در تبعيد بوده است. ايشان يكى از دوازده نفرى است كه پس از رحلت آيت‌الله حكيم، مرجعيت [[امام خمينى(ره)|امام خمينى]](ره) را با صدور اعلاميه‌اى در تاريخ بيستم خرداد 1349ش، تأييد كردند. | او در كارنامه درخشان خود، سابقه مبارزه با رژيم ستم‌شاهى و بازداشت در زندان‌هاى ساواك را دارد. وى به مدت سه سال نيز در كوهدشت لرستان و نائين اصفهان در تبعيد بوده است. ايشان يكى از دوازده نفرى است كه پس از رحلت آيت‌الله حكيم، مرجعيت [[امام خمينى(ره)|امام خمينى]](ره) را با صدور اعلاميه‌اى در تاريخ بيستم خرداد 1349ش، تأييد كردند. | ||