نهج‌البلاغه و جنگ: تفاوت میان نسخه‌ها

نهج البلاغه به عنوان مصحف قدرت، اسفار حکمت و انجیل روحانیت، روح و روان خالصی دارد که شخصیت بزرگ امیر مومنان علی(ع) را بیرون از جامه‌ی نژاد و برتر از لباس عرب قرار داده است. این کتاب افق روشنی است که برای طلوع روحیات او در هر زمان و هر کشور و هر سرزمینی ظهور کرده است. در واقع همان نقشه‌ی فکر و ضمیره‌ی روح و روان او و مظهر منویات مقدسه و زاده‌ی عنصر جان و دل اوست. زیرا مولای متقیان شخصیتی است بزرگ که زیادتر از محدوده‌ی عصر خویش است. از این رو انتظار می رود که پیغام او خطه‌ی حیات را درنوردد و تمامی اعصار را در برگیرد. جهانیان از این منظر اعلی همان علی(ع) را خواهند دید که برای جهان عظیم ترین زمامدار، فرمانده، امیر، مدیر، پیشوا و زعیم است. برای این هدف لازم است که نهج البلاغه به مانند تجزیه‌ی طیفی از نور تجزیه و تحلیل شود و هر قسمتی که راجع به هر طبقه و هر صنفی است جداگانه کنجانده شود. چه آنکه هز نطقی که بتواند برای نجات نفوس و جلوگیری از هجوم فوج هوا و هوس به سان امیر لشکری از قوای غیبی افواجی به جلوگیری حرکت دهد این همان منطق تواناست. و اگر منطقی برای دستور دادن به اولیای امور بتواند خطابه هایی القا کند تا آنان را به مواضع شبه ناک بینا و به مواقع پیش برد آشنا کند و از اضطراب فکر و لغزش های اندیشه حفظ کند و از سهل انگاری و سستی بترساند همان منطق انسانی است که آمیخته با عقل الهی است.