تاریخ تجدد ژاپن: تفاوت میان نسخه‌ها

'''تاریخ تجدد ژاپن''' تألیف [[رجب‌زاده، هاشم|هاشم رجب‌زاده]]؛ بالنده شدن و درخشش صنعتی، جلوه ی فرهنگ و هنر والای ژاپن و نیز پیشرفت و تعالی مادی و اقتصادی آن در عصر جدید توجه فزاینده ی محققان را در گوشه و کنار جهان به خود گرفته، اما در این میان به تاریخ سرزمین خاستگاه خورشید کمتر پرداخته شده است. این کتاب، نگاهی به زمینه ها و مایه های فرهنگ و تمدن امروز سرزمین آفتاب است.

بهره ی یکم: زمینه های تغییر؛ از دوره ی ادو به عصر تجدد

بهره ی دوم: بنیاد ژاپن نوین (1873-1863)

بهره ی سوم: ژاپن در راه عظمت - بحران مشروطیت (1894-1873)

بهره ی چهارم: ثمره ی تلاش : پیروزی در دو جنگ و پایان یک عصر

بالنده شدن و درخشش صنعتی، جلوه ی فرهنگ و هنر والای ژاپن و نیز پیشرفت و تعالی مادی و اقتصادی آن در عصر جدید توجه فزاینده ی محققان را در گوشه و کنار جهان به خود گرفته، اما در این میان به تاریخ سرزمین خاستگاه خورشید کمتر پرداخته شده است. چند سالی بیش نیست که پژوهندگان دریافته اند که تمدن و جامعه و هنر و همه ی جلوه های فرهنگ و حیات معنوی یک ملت را باید بر پایه ی تاریخ و گذشته ی آن بر رسید. محققان ژاپنی نیز آگاهی تازه ای به این معنی یافته اند، و در این سال ها بسیاری از گوشه های تاریک تمدن و تاریخ ژاپن در پرتو معرفت علمی در آمده و آثار فراوان از روزگار باستان سراز خاک برآورده است.

این کتاب به صورت مجموعه مقاله هایی مرتبط برای شناختن زمینه ها و مایه های فرهنگ و تمدن امروز سرزمین آفتاب است که دو فصل دارد: یکی شرح رویدادهای پیش از تجدد، با عنوان «از آغاز تا نهضت (سال 1868)» و دیگری «از نهضت (تجدد) تا پایان جنگ (سال‌های 1868 تا 1945)». کتابی که با عنوان تاریخ تجدد ژاپن در دست دارید بازنوشته ای است از فصل‌های میانی کتاب تاریخ ژاپن از آغاز تا معاصر، و به سخن دقیق تر از آغاز شرح وقایع دوره ی ادو و حکومت خاندان سپهسالاری توکوگاوا (سال‌های 1603 - 1867) تا پایان بهره ی 12 بخش دوم آن کتاب که «ثمره ی تلاش، پیروزی در دو جنگ و پایانی یک عصر» عنوان دارد (سال‌های 1895 تا 1912، همان سال در گذشتن امراتور میجی). در ژاپن از سده ی ششم تا نوزدهم خاندان‌های نیرومند به نام پادشاه فرمان می راندند، و حکومت در این خاندان ها موروثی بود. از این رو افراد و فرمانروایان هر خاندان بیش تر به نام کوجک شان یاد می شوند تا از فرمانروایان دیگر این سلسله بازشناخته شوند. در این خاندان ها، بنا به رسم، در نام کوچک شان مردان که بیشتر مرکب از دو جزء یا دو کانجی است، یک جزء آن در نام بیش تر مردان آن خاندان یکسان، و جزء دیگر متفاوت است.<ref> [https://www.historylib.com/books/2315 ر.ک: کتابخانه تخصصی تاریخ اسلام و ایران] </ref>