آشنایی با دعا و متون ادعیه: تفاوت میان نسخه‌ها

این اثر مشتمل بر پیشگفتار و نه فصل است. فصل اول به کلیات و تعاریف اختصاص یافته است. تعریف دعا، واژه‌شناسی و اصطلاح‌شناسی دعا و نیایش از جمله مباحث این فصل است. در اصطلاح اسلامی به صدا زدن و خواندن خدای متعال به عنوان مؤثر استقلالی در رفع نیازها، دعا گفته می‌شود که در واقع نوعی عبادت و بندگی و از مصادیق استعانت و کمک‌خواهی از خدا به شمار می‌رود.<ref>ر.ک: متن کتاب، ص26 </ref>‏  

در فصول دوم، دعا در قرآن کریم و سیره معصومان بررسی شده است. قرآن کریم از روش‌ها و برنامه‌های متنوعی برای فرهنگ‌سازی عمومی برای دعا بهره برده است که دعوت و تشویق به انجام دعا، وعده اجابت دعا و حتمی بون آن از طرف خداوند از آن جمله است.<ref>ر.ک: همان، ص30-29</ref>  

نویسنده معتقد است که اگرچه اجابت و پاسخ گرفتن یکی از فواید مهم دعاست، اما هدف اصلی نیست و حقیقت دعا چیزی فراتر از برآورده شدن حوایج است. به‌طور کلی اهداف والا و حقیقت دعا را می‌توان در فضایلی چون اظهار عبودیت و بندگی، استکبارگریزی درونی و طاغوت‌گریزی بیرونی، عزت مداری، قرب به بارگاه ملکوتی خدای سبحان و نائل آمدن به مقام قاب قوسین او ادنی دانست.<ref>ر.ک: همان، ص 65-64</ref>  

دعا مقدماتی دارد و توبه اولین گام در دعاست. کسی که اراده دعا و نیایش دارد باید نخست در نهر توبه خود را شتشو دهد. سپس با جانی تازه و پاکیزه و روحی باصفا و دلی پر از مهر و عشق او را بخواند. از دیگر مقدمات استجابت دعا ارتزاق از راه حلال و پرهیز از لقمه‌های شبهه‌ناک است. به هر میزان وجود انسان پاک‌تر باشد امکان استجابت دعا بیشتر خواهد بود<ref>ر.ک: همان، ص 100-99</ref> تبیین ارتباط دعا با بداء، شرایط استجابت دعا و آشنایی با برخی از متون ادعیه فصول پایانی کتاب را تشکیل داده است.