۱۱۱٬۸۳۴
ویرایش
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - ' (عج)' به '(عج)') |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - ' (س)' به '(س)') |
||
خط ۳۴: | خط ۳۴: | ||
در جایی از کتاب به عذرها و بهانههاى افرادى كه از همراهى امام حسين(ع) شانه خالی کردند، پرداخته و گفته شده است از مردم کوفه (کسانی که امام را همراهی نکردند)، عجب نیست که زندگی خود را فدای و ظیفه نکردند، بلكه عجب از آن مردمی است که با هر وضعی که پیش آمد آن حضرت را يارى كردند وتا پاى جان در راه نصرت حق ايستادند. (ص٢). به نظر نويسنده، زيارت ناحيۀ مقدّسه از امام زمان(عج) نیست، بلكه از [[امام حسن عسکری علیهالسلام|امام حسن عسكری(ع)]] است. زيرا تاريخ صدور آن سال ٢٥٢ق است و در اين تاريخ امام زمان متولّد نشده بود. (ص١٢٣)، همچنين نویسنده گزارش آمدن اسیران اهل بیت را در اربعین به كربلا، مقبول نمىشمارد و مأخذ آن را فقط كتاب لهوف سيّد بن طاووس مىداند. (ص١٢٨ - ١٥١). به نظر نویسندە در جریان تاریخ عاشورا چند زن فداکار نقشی برجسته داشتند و لذا در بحثى مستقل به اين موضوع پرداخته است. (ص١٢٢ - ١٧٢). | در جایی از کتاب به عذرها و بهانههاى افرادى كه از همراهى امام حسين(ع) شانه خالی کردند، پرداخته و گفته شده است از مردم کوفه (کسانی که امام را همراهی نکردند)، عجب نیست که زندگی خود را فدای و ظیفه نکردند، بلكه عجب از آن مردمی است که با هر وضعی که پیش آمد آن حضرت را يارى كردند وتا پاى جان در راه نصرت حق ايستادند. (ص٢). به نظر نويسنده، زيارت ناحيۀ مقدّسه از امام زمان(عج) نیست، بلكه از [[امام حسن عسکری علیهالسلام|امام حسن عسكری(ع)]] است. زيرا تاريخ صدور آن سال ٢٥٢ق است و در اين تاريخ امام زمان متولّد نشده بود. (ص١٢٣)، همچنين نویسنده گزارش آمدن اسیران اهل بیت را در اربعین به كربلا، مقبول نمىشمارد و مأخذ آن را فقط كتاب لهوف سيّد بن طاووس مىداند. (ص١٢٨ - ١٥١). به نظر نویسندە در جریان تاریخ عاشورا چند زن فداکار نقشی برجسته داشتند و لذا در بحثى مستقل به اين موضوع پرداخته است. (ص١٢٢ - ١٧٢). | ||
چنانکه اشاره شد بخش زیادی از مباحث کتاب به رخدادهای پس از شهادت امام، يعنى خطبهها و برخور دهاى اسيران اهل بيت، اختصاص دارد. نويسنده، خطبههای اسیران را از منابع مهم تاریخ کربلا و از عوامل بقای قیام امام دانسته و توجّه بلیغی به آن كرده است. از اين رو بخشى از كتاب در شرح خطبۀ [[امام سجاد علیهالسلام|امام سجّاد(ع)]] و حضرت زينب (س)است. | چنانکه اشاره شد بخش زیادی از مباحث کتاب به رخدادهای پس از شهادت امام، يعنى خطبهها و برخور دهاى اسيران اهل بيت، اختصاص دارد. نويسنده، خطبههای اسیران را از منابع مهم تاریخ کربلا و از عوامل بقای قیام امام دانسته و توجّه بلیغی به آن كرده است. از اين رو بخشى از كتاب در شرح خطبۀ [[امام سجاد علیهالسلام|امام سجّاد(ع)]] و حضرت زينب(س)است. | ||
متن کتاب شامل پانزده سخنرانی است و به پایان آن دو سخنرانی دیگر ملحق شده که مطالب آن اختصاص به امام حسين ندارد. | متن کتاب شامل پانزده سخنرانی است و به پایان آن دو سخنرانی دیگر ملحق شده که مطالب آن اختصاص به امام حسين ندارد. |